Gevecht Voor Het Leven/ Jerschall

ziekenhuis. 1

Pov. Pascall
Hier sta ik dan voor het ziekenhuis samen met me ouders liepen we naar binnen en eerlijk ik ben bang bang dat het terug is en weer al die pijn moet herbeleven, we zaten ondertussen in de wachtkamer en ik zat wat met me vingers te friemelen tot ik me telefoon voelde trillen.

De manuh
Ronald: veel succes bro
Duncan: veel succ6 ja
Joost: we hopen op het beste
Harm: we denken aan je
Link: jup you can do this
Milan: succes bro
Don: succ6
Timo: we gaan duimen voor je
Een glimlach verscheen op me gezicht en al helemaal.toen.ik zag dat ik een privé bericht van Jer had

Jeremy❤
Veel succes lieverd ik denk aan je😘❤
U: dankje❤

"Pascall scherpenkate" hoorde ik een stem zeggen en ik deed me telefoon weg en we liepen naar der toe, schudde haar hand en we liepen naar binnen, ze legde allemaal dingen uit van de testen en toen kwam het "we moeten je helaas mededelen dat je uitlijning en hebben gevonden" zei ze en voor me gevoel storte me hele leven weer in "je leukemie is terug" zei ze en ik kon de tranen niet binnen houden, zacht stroomde ze over me wangen, ik volgde het hele gesprek niet meer echt maar wat ik wel hoorde was dat ze zei "Pascall je mag het zelf weten of je chemo weer wild maar het zal heftiger zijn dan de vorige"  "moet ik het nu zeggen" vroeg ik "nee denk er maar over na en dan kan jij of je ouders ergens deze week bellen" zei ze en ik knikte, even later konden we gaan en ik zat in de auto en keek naar buiten "gaat het een beetje" vroeg me moeder "ik weet het niet mam" zei ik zacht "wat jou het beste lijkt en doe het niet voor ons maar denk aan jezelf wat jou het beter lijkt" zei ze en tranen stroomde weer over me wangen.
Toen we thuis waren ging ik liggen op me bed en keek naar het plafond, ene moment wil ik het doen maar ik wil die pijn niet weer voelen, ik hoorde het geluid van teamspeak en ik ging op me bureaustoel zitten en nam op, nu moet ik het wel zeggen "hey" zei ik en meteen kwamen de andere ook en de vragen, iedereen was op teamspeak van de groep dus  Ronald Timo Don Milan Duncan Jeremy Link Joost en Harm,
"Hoe ging het Pascall?" Vroeg Ronald en iedereen had zijn cam aangezet dus ik deed het maar ook en veegde me tranen eerst weg, en toen ik me cam aanzetten was meteen iedereen stil volgens mij weten ze het al omdat me ogen helemaal rood zijn "Pascall is het wat we nu denken dat het is?" Vroeg Milan "het is terug" zei ik en voelde de tranen weer brande in me ogen "jezus" hoorde ik Don zacht zeggen "en ik mag kiezen of ik weer chemo ga doen" zei ik "en wat ga je doen?" Vroeg Jeremy "ik ik weet het niet, het gaat sterker worden dus krijg ik nog meer pijn" zei ik "doe wat jij wild" zeiden ze "maar als ik het niet doe kan ik snel weg zijn" zei ik en wat later waren we nog aan het praten, Jer was opeens uit teamspeak en op app zei hij dat zijn computer uit was gevallen,  we waren nog wat aan het praten en na een aantal uur hoorde ik me moeder schreeuwen "Pascall" schreeuwde ze "ik ben zo terug" zei ik en ik ging naar beneden, en me ogen vielen meteen op Jeremy die in de gang stond en ik omhelste hem meteen "ik wil dit niet Jer ik wil het niet in me lichaam" huilde ik en Jer drukte me dicht tegen zich aan "ik weet het" zei hij zacht, we lieten elkaar los en ik zag de tranen ook in zijn ogen staan "ik moet me computer even uit doen" zei ik en hij pakte me hand en we liepen naar boven, "ik moet gaan" zei ik en Jer bleef nog bij de deur staan "weten we veel plezier met Jer nog" zei Link en hij knipoogte en ik keek Jer meteen aan "ze wisten dat ik naar je toe zou gaan" zei hij en liep naar me toe en deed een arm om me schouder heen zodat hij ook in beeld was "ey veel plezier jullie 2" zei Milan en de andere schoten ik de lach "fuck you" zei ik en Jer gaf me een kus op me wang en ik voelde me wangen rood kleuren "lekker blozen" zei Ronald "ja oke doei" zei ik en hing op en Jer omhelste me meteen wat ik fijn vond, "ik wil je niet missen" zei ik zacht "ik jou ook niet" zei hij en keek me aan "ik wil de chemo doen denk ik" zei ik "welke keuze je ook maak ik sta achter je" zei hij "dankje" zei ik zacht "het is jou leven" zei hij "ik wil er even niet meer over hebben oke?" Vroeg ik "is goed" zei hij en glimlachte waardoor ik ook glimlachte, en voelde zijn lippen op de mijne stiekem had ik dit even nodig.

Eerste hoofdstuk 🎉
En ik heb op prive de vraag gehad, komen er alleen maar zielige stukken en nee er komen ook gwn stukken dat hij blij is of dat ze wat met ze alle doen dus het is niet alleen maar dat er sad is