Ağlamamalıydı artık çok geçti. Ama bu adamın bakışları eskisi gibi değildi. Çok sertti artık. Ömer Badeyi daha görmemişti. Ama Bade ömerin gözlerine baka kaldı. Değişmişti dimi. Tabiki de değişmişti. Ömer kürsüye çıkıp konuşmasini yapıyordu. Bade ise bir göz tarafından sinirle izlendiginin farkinda değildi. Çünkü karsisinda konuşan adamı deli gibi özlemisti. Kafayi yiyecekti artik.
Ama Gökhan Badenin bakislarini dayanamayarak yanina gitti. Koluna yapıştı. Bade ise anca kendine geldi. Kolunu hayvan gibi sıkan Gökhana karşı acısını belli etmedi.
"Ne o özledinmi onu"
Bade gözlerini acıyla yumdu. Yaninda bu psikopat adama karşı güçlü olmalıydi.
"Bence Badem yanlis yaparsın neden biliyor musun. Bak bak tam Ömerin önünde duran ona aşkla bakan kıza bak!"
Bade şok içinde Gökhanin dediklerini idrak etmeye çalışıyordu. Korktuğu şey başinamı gelmişti. Kafasini yavaş yavaş Gökhanin dediği yöne çevirdi. Ömer konuşmasini bitirip o kadinin yanına gitti. Ve alnından öptü. İste o an göz yaşı damladi. Acı bi şekilde inleyip gözlerini sıktı. Şuan hıçkırarak ağlamak istiyordu. Gökhan onu kendine döndürdü.
"Histtt ağlama sakın! O nişanlandı. Sen onun acısıyla yıllardır ruh gibisin Bade ama o çok güzel bir kızla nişanlandi ve mutlu"
Bade dayanamiyordu acıyla kafasını hayır anlamında salladı. Dayanamazdi.
"Götür beni buradan lütfen,lütfen,lütfen"
Gökhan ona sarıldı. Bade o an kendini çekmeyi çalıştı. Ne halde olursa olsun o adam ona dokunmasin.
YOU ARE READING
GEÇMİŞİN ACISI
Generel Fiktion"Nişanlanmışsın" dedi genç kadın zorlukla. Adam ise acımasız ve gözlerindeki nefretle konuştu. "evet senin kadar hızlı olamadim. Evlenip bir çocuğa sahip olmuşsun bile cidden büyük hız ama desene o adamım midesi seni nasil aldı." Ömerin içindeki kin...
