Εθισμοί

Κεφάλαιο 1

"Ψήνεσαι για καμιά ταινία;"

Η ώρα είχε πάει 2 το βράδυ και ο Κωστής επέμενε να κοιμηθεί σπίτι μου, επειδή έλεγε βαριόταν στο δικό του. Εγώ εντωμεταξύ με το ζόρι κρατιόμουν να μην με πάρει ο ύπνος στον καναπέ, αφού δε συνήθιζα να κοιμάμαι τόσο αργά.

"Ώχου μωρέ, νυστάζω." είπα παραπονιάρικα και γύρισα πλευρό στον καναπέ.

"Έλα ρε συ. Έχω ψηθεί πολύ άσχημα για θρίλερ τώρα. Μη μου το χαλάς. Εξάλλου, δεν έρχομαι και συχνά σπίτι σου" απάντησε και με σκούνταγε μέχρι να αλλάξω γνώμη. Τι να πεις, πεισματάρης μικρός, πεισματάρης και τώρα.

Ξεφύσηξα δυνατά και γύρισα να τον κοιτάξω. Ήμουν έτοιμη να παραπονεθώ κι άλλο, αλλά με κοίταζε με αυτά τα μάτια.. Πως να μην πεις όχι;

"Καλά.. Χαλάω εγώ χατίρι;"

Χαμογέλασε πλατιά και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

"Έτσι μπράβο, η κολλητή μου δεν μου χαλάει ποτέ χατίρι επειδή με αγαπάει"

Η κολλητή σου δεν σου χαλάει ποτέ χατίρι επειδή είναι ερωτευμένη μαζί σου.

Σηκώθηκε αμέσως και έβαλε την ταινία να παίξει. Εγώ κουκουλώθηκα κάτω από την κουβέρτα και τον περίμενα. Μόλις έκατσε, χαμήλωσε τον ήχο για να μην ξυπνήσει τη μάνα μου που κοιμόταν μέσα.

Στην αρχή της ταινίας, έκανα πως έβλεπα. Στην πραγματικότητα απλά τον χάζευα. Είχε ντυθεί με μαύρα ρούχα, ως συνήθως. Που και που άναβε κανένα τσιγάρο. Τον έβλεπα να χαμογελάει στις σκηνές που του άρεσαν πιο πολύ. Και να φανταστείτε ότι βλέπαμε θρίλερ. Δεν φοβόταν τίποτα αυτός. Ύστερα αποφάσισα να παρακολουθήσω κι εγώ μαζί του. Ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του και χωρίς να το καταλάβω, με πήρε ο ύπνος.

----------

Ξύπνησα από έναν ψίθυρο. Δεν είχα καταλάβει ποιανού ήταν, μέχρι που άνοιξα τα μάτια μου. Βλέπω ξαφνικά την καλή μου φίλη, την Ηρώ.

"Πώς μπήκες εσύ εδώ;" ρώτησα

"Σσσς, θα ξυπνήσεις το μωρό δίπλα" γέλασε και μου'κλεισε το μάτι. "Η μητέρα σου μου άνοιξε"

Η Ηρώ ήταν μισή Ισπανίδα μισή Ελληνίδα. Η καλύτερη μου φίλη, μετά τον Κωστή. Μεταξύ τους δεν συμπαθιούνται καθόλου όμως. Εμφανισιακά, ήταν πολύ πιο όμορφη από μένα: ήταν ξανθιά και είχε υπέροχα γαλανά μάτια. Είχε μεγαλώσει από λίγο ανεύθυνους γονείς, με αποτέλεσμα να έχει μάθει να στηρίζεται στον εαυτό της. Έτσι έχει μάθει να είναι λίγο 'σκύλα' αλλά άμα την γνωρίσεις καλύτερα είναι πολύ ευαίσθητη και έχει καλό σχετικά χαρακτήρα. Α, παραλίγο να ξεχάσω, είχε σχέση με τον στενό φίλο του Κωστή, με τον οποίο δεν έληξε καλά.

Κοιτούσε παράξενα τον κοιμισμένο Κωστή δίπλα μου. Μίσος δεν υπήρχε, απλά αντιπάθεια. 'Η Ισπανίδα' την κατέβαζε ο ένας, 'Ο αναρχικός' τον κατέβαζε η άλλη. Για μένα όμως τουλάχιστον, δεν τσακώνονταν έντονα ποτέ.

Σε κάποια στιγμή κουνήθηκε, και τύλιξε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου. Εγώ κοκκίνησα, αλλά μπήκα στον κόπο να τον ξυπνήσω.

"Σηκω, υπναρά" του φώναξα γελώντας. Εκείνος βέβαια μούγκρισε. Τέντωσε τα χέρια του και σταδιακά άνοιξε τα μάτια του. Μόλις αντίκρισε την Ηρώ, ξίνισε.

"Καλημέρα, ωραία κοιμωμένη" του είπε η Ηρώ ειρωνικά, και γελάσαμε οι δυο μας.

"Χα χα." ψευτογέλασε εκείνος. "Πρωί πρωί και βλέπω τα μούτρα σου..!"

Παρακολουθούσα διασκεδασμένη τον τσακωμό τους. Η μία κακία μετά την άλλη.

"Τέλος πάντων, εγώ φεύγω" ανακοίνωσε αυτός και σηκώθηκε πάνω. Ύστερα γύρισε σε μένα και μου έκλεισε το μάτι.

"Ευχαριστώ που με κράτησες, Ελλάκι. Είσαι αξία" είπε και μου χάιδεψε το κεφάλι πειραχτικά. Εγώ του έδωσα ένα χαμόγελο και τον οδήγησα στην πόρτα.

Η Ηρώ πρόσεξε το χαζό βλέμμα που είχα στο πρόσωπο μου και σχολίασε.

"Τι του βρίσκεις..."