ESRAR- I AŞK

0.2

Yaşam mucizedir...

Yaşam elimize sunulan bir fırsattır ...

En önemlisi de yaşam kimileri için imkansızdır...

Bize verilen bir fırsatıyok saymak , onu görmezden gelmek aslında bir nevi nankörlüktür. İnsanoğlu nankördür.Ona verilen yaşam fırsatını görmezden gelir . Dünyevi işlerin pesinden giderek koskocaman yalanbir dünyanın arkasına saklanır.

Ben hayatımda hep imkansızları istedim . Mesela İlkokul 4.Sınıf' ta vefat eden anne ve babamı 23 Nisan okul gösterimde amcam ve yengemin yanında gelmelerini istedim . Araba' nın arka koltuğunda bana şaka yaptıklarını 8 yıllık bir dünya turuna çıktıklarını bu yüzden 2 yaşındayken beni amcamın yanına bıraktık demelerini istedim. Ama olmadı ... İmkansızdı ...

Hayaller öyle uçsuz buçaksızdır ki sonunu bilmediğin bir kuyu adeta . En imkansızları istedim ben hep annemin veli toplatısı dönüşü beni azarlamasını , babamın lise mezuniyetimde alnımdan öpüp benimle gurur duymasını , o beyaz gelinliği giydiğimde babamın müstakbel eşimin ensesinden tutup ''Kızımın gözünden tek damla yaş gelsin seni öldürürüm '' demesini istedim . Belki bu son isteğimi yapabilirim hayallerimden biri gerçekleşebilir ama faklı mekan farklı kişi . Canımdan çok sevdiğim amcam hiç şüpehsiz bunu yapacağından eminim ...

Yorucu bir günün ardından arabamı otoparka dikkatli bir şekilde park etim . Hızlı ve seri adımlarımla otoparkın asansörüne doğru ilerledim . Elim yavaşça asansörün düğmesine götürdüm. Aslında biraz tedirgindim sabahtan beri aklımı kurcalayan mühim meseleyi biran önce eve gidip çözmek istiyordum . Yavaş bir şekilde bulunduğum kata doğru gitmeye başlaım . Kısa bir süre sonra asansörün kapısı açıldı. Hızlı adımlarla eve doğru ilerledim. Zili çaldım ve beklemeye başladım . Kapı yavaşca açıldı ve yengemi görmemle yüzüme kocaman bir gülüş yerleştirdim.

''Ooo Meyra Hanım erkencisiniz bugün ''diyerek kapıyı sonuna kadar açtı ve bana geçmem için yol verdi.

''Ders yoktu erkenden gideyimde yengeme yardım edeyim dedim . Fena mı ettim ?''fortmantoya doğru yol aldım . Üzerimde kabanın düğmelerini açmaya çalışırken yengem mutfağa doğru ileriyordu bir yandan da konuşuyordu.

''Olur mu canım iyi yapmışsın bende mutfakta pisboğaz amcanın bitmeyen istekleriyle uğraşıyorum '' yakınarak dediği cümleyle kıkırdadım . Amcam hergün itinayla yengeme liste hazırlar ve yengemi çileden çıkarırdı.Bende ikisinin bu tatlı atışmalarını keyifle izlerdim .Erkan amcam ile Nevin yengem in çocukları yoktu bunun da etkiside var mıdır bilinmez beni kendi evlatları yerine koyarlar .

Amerikan mutfağa doğru yol alırken burnuma enfes kokular geliyordu . Aslında amcamın hergün farklı tatlar istemesi işime geliyordu. Tabi aynı şeyleri yengem için söyleyemem. Yavaşça sandalyelerden birini çekip oturdum. Aramızda anlamsız bir sessizlik oluştu . Birşeyler oluyordu ve bu benim canımı sıkmaya başlıyordu . Önce amcam sonra yengem .Kesin birşey vardı.

''Hadi Meyra !! Git üstünü değiştirde gel bana biraz yardım et hem konuşacaklarımız da var'' sonunda düşüncelerimin doğru olduğunun kanısına vardım . Sandalyeden yavaşca kalkarak hole doğru ilerledim . Koridorun sonundaki odama doğru yol aldım . Kapının kulpunu yavaşca çevirdim . Küçük kız çocuklarını heveslendirecek şirin pembe renkte duvarları olan ,pencerimin tam yanında bir yatak, yatağımın üstünde desen çeşit yastıklar , yatağımın karşı duvarında kendi tasarlamış olduğum kitaplık , kitaplığımın yanında bir çalışma masası ve bir giysi dolabı.