100 Steps To His Heart [Published Book]

[33 Part 2] A night in jail.

I’ll be waiting for you here in the park. Luneta. Come. For me.

Umalis naman agad ako sa school. Buti na lang lunch pa kaya nakalabas pa ako. Magcucutting na naman ako. Tinext ko na muna si Chelsea na pagtakpan ako kay Ms. Baliton sa pagabsent ko.

Dumeretso agad ako sa Luneta. Itetext ko pa lang sana si Enzo kung nasaang banda siya noong may makita akong mga babaeng nakaikot malapit sa isang bench sa ilalim ng puno.

Lumapit agad ako para tingnan kung anong meron at…

Nakita ko lang naman ang isang gwapong Enzo Gutierrez na nakaupo sa bench, nakatulala at nakasuot ng earphones.

Pinapalibutan na naman siya ng mga babae. Hindi naman malapit, pero nakatitig lang sila. Si Enzo nakatulala lang na parang walang mga taong nakapaligid sa kanya.

Bakit ganoon? Ramdam ko ang lungkot ni Enzo. Ramdam ko.

Lumapit ako sa may bench. Ang sama ng tingin sa akin ng mga babae noong tumabi ako sa upuan ni Enzo. Alam kong pinagbubulungan nila ako. Tumingin ako kay Enzo, noong tumingin siya sa akin inalis niya ang earphones niya, at mukha doon lang niya napansin na ang daming babaeng nakatingin sa kanya.

“Hi.” Sabi ko sa kanya. Ngumiti ako sa kanya tapos niyakap niya ako. Ako, pati na rin ang mga babae sa paligid ko nagulat. Isa isa silang umalis. Inisip na ako ang girlfriend ni Enzo.

Nakayakap pa rin sa akin si Enzo.

Ito na naman yung yakap niya. Ito na naman.

Ang lamig. Ang lungkot. Ang sakit.

Yung yakap na imbis na maramdaman mo na katabi mo lang siya, lalo mo lang maiisip na ang layo layo niya.

Enzo, bakit? Bakit ang lungkot mo? Ano bang problema mo? Ano bang iniisip mo? Bakit ka nasasaktan?

Niyakap ko siya pabalik. Noong ginawa ko yun… May naramdaman akong tumulo sa balikat ko…

Hinarap ko si Enzo.

“E-Enzo… B-Bakit ka umiiyak?”

Noong nakita kong umiiyak si Enzo, naluha na rin ako. Ano bang dinadala mo? Ano bang problema Enzo? Sabihin mo sa akin please. Bakit ganito? Pati ako nasasaktan sa’yo. Ano bang problema?

“Enzo, may masakit ba sa’yo? Bakit ka umiiyak? Anong nangyari?”

Tinitigan lang niya ako. Patuloy lang tumulo ang luha niya. Wala siyang tunog kung umiyak, patuloy lang pumapatak mga luha niya.