Hallo, Sophie.
Ik weet niet precies wat je wilt zeggen met je brief. Je klonk nogal gekwetst, vooral aan het einde, terwijl mijn bedoeling nooit was je te kwetsen. Ik wilde je alleen laten weten wat mijn standpunt was, ik wilde je niet tot een beslissing brengen die niet de jouwe was, maar blijkbaar heb je het wel zo opgevat.
Verkrachting is een serieus probleem en als jij kunt er iets aan doen, maar blijkbaar wil je dat niet. Dat respecteer ik, maar dan moet jij ook mijn beslissing respecteren.
Het spijt me als ik je het gevoel heb gegeven dat ik je wil pushen tot aangifte doen, maar ik vind ook dat je een beetje overdreven reageert. Ik wilde slechts mijn kant van het verhaal laten zien en als je daar niet mee kunt omgaan, ligt het aan jou en niet aan mij.
En ja, misschien hebben wij dan wel geen gebaren en stemhoogtes, maar dat laat ook meer ruimte voor het ontdekken van iemands echte persoonlijkheid. Woorden kunnen namelijk meer pijn doen dan je misschien verwacht, en ja, Sophie: je was een behoorlijke bitch in de vorige brief. Ik vind niet dat je mijn situatie en de jouwe met elkaar kunt vergelijken. Pesten wordt niet serieus genomen door de politie: ze zouden me in mijn gezicht uitlachen en me naar huis sturen met de boodschap de volgende keer terug te slaan, net zoals mijn vader. Ik weet al dat ze er niets aan zullen of kunnen doen en waarom zou ik mezelf dan kwellen door alsnog een poging te doen?
Finn.
YOU ARE READING
Schrijf je terug?
Teen Fiction"Ik ken je niet, en jij kent mij waarschijnlijk ook niet, maar ik zag deze brief bij het afval liggen en werd nieuwsgierig. Het spijt me als je je ongemakkelijk voelt, of aangevallen, maar ik kon het niet laten je een brief terug te schrijven." M...
