brief 5 - 21/7/2015

454 58 1
                                    

Hallo, jongen van nummer veertien.

Ik heb lang over je aanbod nagedacht.

Nee wacht, laat ik opnieuw beginnen. Ik wil niet meteen tegen je liegen.

Ik heb je brief bijna meteen weggegooid nadat ik hem had gelezen.

Ook ik ben een typisch voorbeeld van een tiener: impulsief, koppig en eigenwijs. Ik dacht dat ik geen steun nodig had, en dat je, zelfs zonder je idiote metaforen, weinig toe te voegen had aan mijn huidige situatie.

Maar toen ik weer eens in mijn bed lag, bedacht ik me dat het nu niet zo is dat ik iemand anders heb waarmee ik kan praten: al mijn vrienden zijn me alweer vergeten, nu ik drie weken thuis ben gebleven en de vakantie is aangebroken. Ze zijn gestopt me uit te nodigen voor feestjes waar opgefokte tieners te veel drinken en elkaar gretig betasten. Niet dat ik er enige interesse in zou hebben, maar ik voelde me ineens heel eenzaam.

Al goed. Toen ik in een plas vol zelfmedelijden aan het verdrinken was, besefte ik me dat jij op dit moment de enige bent die interesse heeft in wat ik te zeggen heb – tenminste, dat wil ik graag geloven.

Daarom schrijf ik je terug, jongen van nummer veertien. Omdat je simpelweg de enige bent die ik heb, en dat terwijl ik je niet eens ken.

Hopelijk ben je bereid een hoop gezeik over de wereld aan te horen. Dat is nu eenmaal wie ik ben: een zeurende tiener die een donkere mening over de wereld heeft, maar net niet suïcidaal genoeg is om die op Tumblr te verkondigen.

De groeten,

Sophie.

PS. Dus je bent homo. Geweldig. Het is altijd fijn om iemand te hebben die weet hoe ik mijn haar zwart moet verven, mocht ik dat ooit in een impulsieve bui besluiten.

PPS. Ja, ik zou het wel waarderen als je brieven in het vervolg via de post zouden worden gebracht. Mijn ouders maken zich al zorgen om me, en meer argwaan wil ik niet wekken.

Schrijf je terug?Where stories live. Discover now