Lost key

Too precious chance, too high rate

Sillver:

Dni mijały,a każdy kolejny ciągnął się coraz dłużej. Przeczytałam niezliczoną ilość książek, byłam na niezliczonej ilości spacerów, wypijałam mnóstwo kubków herbaty. Ale nic nie pomagało, nie mogłam spać po nocach. Łóżko wydawało się zbyt duże dla jednej osoby, pościel za zimna, poduszki za niewygodne. Wpatrywałam się więc w sufit, lub w okno. Spowity czernią świat nie napawał mnie optymizmem, ale choć chciałam się nie przejmować ,nie potrafiłam. Chciałam się stąd wydostać, teraz, w tym momencie, jak najszybciej.

Jednak to było niemożliwe.

Serce łamało mi się na pół, gdyż nie miałam żadnych wiadomości od Rusha.

I tak każdego dnia dopadała mnie ta sama znieczulica.

POV Rush ;

Kiedy pożegnałem się z dziewczyną , czym prędzej wróciłem do mieszkania i opadłem na kanapę. Wpatrywałem się w telefon i tak, jak każdego dnia zastanawiałem się czy nie zadzwonić. Ostatecznie zrezygnowałem, wiedziałem bowiem, że to tylko pogorszy sprawę. Ona tęskniła za mną, a ja za nią, ale gdybym powiedział jej, że jeszcze przez długi czas nie wrócę do domku nad jeziorem ,byłoby jeszcze gorzej. Robiłem to tylko i wyłącznie dla jej dobra, zdałem sobie bowiem sprawę, że chciałbym z nią spędzić resztę życia,  bez strachu, bez tego świata, bez lęku że coś jej się stanie. 

Z rozmyśleń wyrwał mnie dzwonek do drzwi. Zdziwiony odbezpieczyłem broń i uchyliłem drzwi. To co zobaczyłem za nimi, a raczej kogo ścięło mnie z nóg.

- Co ty tu do cholery robisz ? - zapytałem i czym prędzej wciągnąłem ją do mieszkania. Jak ona się tu dostała ? ! Przecież była nad jeziorem, miała być tam do cholery bezpieczna, a zamiast tego stoi tutaj przede mną. Zanim jednak zdążyłem coś powiedzieć, ona przysunęła się do mnie bliżej.

- Nie mogłam wytrzymać - wyszeptała  i wpiła się w moje usta. Przestałem myśleć i przyciągnąłem ją jeszcze bliżej siebie, pogłębiając jeszcze bardziej pocałunek. I wtedy to dostrzegłem niewielkie znamię  nad obojczykiem. Odepchnąłem ją  raptownie od siebie.

- Shaw - syknąłem wściekły, ale ta tylko się roześmiała.

- Zapomniałam już, jak dobrze całujesz - zachichotała, rozsiadając się na stołku kuchennym - Chyba mocno tęsknisz ,za moją siostrzyczką.

Byłem wściekły i już chciałem ją wyrzucić, gdy ta jak zwykle musiała coś jeszcze dodać.

- AAA nie tak szybko kochasiu - przejechała palcem po moim torsie, a ja strąciłem jej dłoń automatycznie - Wiem o wszystkim, już od dawna podejrzewałam, że moja siostrzyczka się z tobą spotyka. Czekałam tylko, na to aż Andy się dowie. I się doczekałam.

Zaczynam się irytować na ton jej głosu.

- Nie mam ochoty tego słuchać, więc jeżeli nie masz nic sensownego do powiedzenia to wypierdalaj stąd - mówię o kilka słów za dużo, ale jestem cholernie niewyspany i zmęczony.

- Po co od razu te nerwy ? - chichocze, obracając się jednocześnie na stołku. Zdążyła już wstać z niego i usiąść chyba z dziesięć razy. - Naprawdę masz mnie ,za tak złą osobę?

Na usta ciska mi się "tak", ale zaciskam je jedynie w wąską kreskę.

- Martwię się o Silver, naprawdę, nasze relacje się polepszyły. Wiedziałam, że w końcu tak czy tak się znów spotkacie, więc się przygotowałam. Chce zemścić się na tym dupku, za to, że mnie tak upokorzył. I ty mi w tym pomożesz.

- Nie ma mowy - prycham, nie będę z nią dobijać interesu, byłbym głupcem gdybym jej zaufał.

- Ależ tak, mam coś co cię skutecznie przekona. Ja pomogę tobie, a ty mi. Ja będę usatysfakcjonowana zemstą, a ty z moją siostrzyczką będziecie się mogli nadal bawić w historię miłosną niczym Romeo i Julia - mówi zgryźliwym tonem.

Nie mam zielonego pojęcia gdzie jest Andy, ani co zamierza. Jedyne co mam, to tylko kilka donikąd prowadzących wątków.

- Mów, zanim się rozmyślę - jej usta wykrzywiają się w zwycięskim uśmiechu, a ja walczę z pokusą by nie wyrzucić ją za drzwi.

Szansa jest  jednak zbyt cenna, a stawka zbyt wysoka.

////

Nie wiem co sądzić o tym rozdziale, ale ech jest ! :)

Pozdrawiam cieplutko 

Wasza Leanshidee ;)