"Her hikayenin bir başlangıcı ve bir sonsuzluğu olur."
* * *
Beyaz masumiyyetin rengiydi değil mi? Yağan kar mutluluk vericiydi.
Doğan güneş umut vaat ederdi bir zamanlar. Artık gelecek karanlık bir geceyi aydınlatmaya çalışan mum ışığı kadar silik...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 1 - Sessizmelek
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Cesaret bu hayatda taklit edilemeyen tek şeydir.*
Rüzgar kasabanın üzerinden vahşi bir aslanmışcasına kükrüyordu. Gökyüzünün griliği ufuk çizgisinde dağılmış, hafif pembemsi renge bürünmüştü. Ortaya çıkan ve masal diyarını andıran renk cümbüşü ve batmaya yüz tutmuş güneş kasabanın üzerinde kırılmış yumurta gibi görünüyordu.
Yedinci bölge sakindi her zaman ki gibi. Merkezdeki düzenli ve yeni boyanmış binaların aksine, kasabanın kenar kesimlerindeki evler yavaş yavaş dağılıp dökülmeye başlamıştı. Bazı pencereler kırılmış, duvarların bir kaç tuğlası kırılıp yerlere dökülmüştü. Kasaba sanki ince bir çizgiyle ikiye bölünmüştü. Lüks hayatla gerçek hayat birbirinden keskin bir şekilde ayrılmıştı.
Hala bazı şeyler değişmemişti dünyada. Durumu iyi olan da vardı kötü olan da. Düşmekten bıkmadan ayağa kalkan da vardı yorulup pes eden de.
