"- Beni olduğum gibi kabullenemediğinde anladım ben Sungur Giray."
"- Neyi anladın ?"
"-óti den me agapás! (Beni sevmediğini!)
Sevseydin eğer beni olduğum gibi kabullenirdin. Oysa sen... sen bana bunu neden yapıyorsun ?"
"- Dansözmüşsün gibi çı...
" -Eleni! Elenii !" Alexissa Mila'nın çığlığı tüm mahalle de yankılanırken gün henüz sabah vakitlerindeydi. Sabahın en erken vakitleri Altınkuyu da başlayalı olmuştu.
" -Elenimou!"diye son kez çığlık bastığında iki katlı binanın ilk katında oturan Agnes pencereden kafasını öne doğru uzatmıştı. Sarı saçları ve kahve gözleriyle Altınkuyu'nun güzel dilberlerindendi Agnes.
" -Nolduu kız sabah sabah çığırıyorsun? Buda kafadır ağzı susasıca seni!"
" -Senin adın ne zamandir Eleni olmuştur Agnes? Pembe dizin bazlamıştır içeriye koş hadi."
Agnes ağzında ki sakızı son kez patlatıp içeriye girdi. Alexissa onun girmesini bekleyip tam bağıracakken bahçe kapısı açılınca kafasını oraya çevirmek zorunda kalmıştı. Elini kumral saçlarına atıp önüne gelen tutamı savuşturmuştu. Daha sonra gelenin Eleni olduğunu gördüğünde iki elini ince beline yerleştirip bandanasını takan kıza hesap sorma tutumuna girişti.
" -Nerede kaldin Eleni ? Deli Agnes ile uğraştım sen gelene kadar."
" -Oh miamou, mama bugün evdeydi uyandirmadan cikmak icin uğrastim."
Eleni, arkadaşına doğru gidip yanağına öpücüğünü kondurdu. Kısa kahkülleri bandasının içinde hoş duruyordu.
" -Endaksi,endaksi. Hadi gel,bir an önce gidelim. Yoksa Setenay'a yakalanacayiz."diyip arkadaşını koluna takıp birlikte meydana doğru hızlıca ilerlemeye başladılar.
" -Sence Cürüm Teyze kabul edecek midir bizi ?"
" -Bilmiyorum Elenimou, tanriya dua edelim ki bizi kabul etsin."
" -Gel vazgeçelim Milamou. Sen kadinlar matinesinde iyiydin. Bu işi Sungur Giray öğrenirse ikimizi de Altınkuyu ya gömejektir!"
Eleni kaygılı gözlerle arkadaşına bakarken Alexissa için aynı şeyler geçerli değildi. Açık mavi rengi gözlerinde hayaline kavuşma arzusu hakimdi.
" Ochí Elenimou. Unuttun herhalde ben bu iş için her şeyi yapmaya gönüllüyüm..."
" -Emin değilim Milamou ister-"
" -Ochí! Cürüm Teyze kabul edejek! Sungur Giray olsun ya da olmasin..."
İki geç kız arnavut kaldırımlı yollardan ilerlerken Alexissa'nın içini heyecan kaplamıştı. Herşeyden çok istiyordu dans etmeyi.
"-Kız deli dumrular nereye böyle ?" diyerek kendilerine sataşan Feraye Abla'yı gördüklerinde Mila evinin içine girip anahtarı aldı. Giydiği eteği çekiştirip ayağında ki dolgu topuklu terlikleriyle kıvırarak Feraye Ablaya doğru ilerledi.
"-Feraye Ablaciiim bizim ufak bir işimis vardir. Anahtarim sana emanet. Endaksì?"
"-Gülüm tamam. Söylemeyeceksin belli. Yalnız dikkatli ol." diyerek uyardığında kafasını hızlıca sallamıştı. Eleni tedirgin bakışlarını arkadaşına diktiğinde içinden dua ediyordu. Bu iş tehlikeliydi.
Meydandan ilerleyip kahvehaneyi geçtiklerinde kolunda ki bilezikleri şıngırtatıp küçük bir kıkırtı vermişti.
"- Çok heyecanliyim Elenimou. Sonunda hayallerim gerçekleşecek. Katalavaínete?"
Eleni yüzündeki ifadeyi düzeltip arkadaşini onaylamıştı. Ne olursa olsun Mila onun kızkardeşiydi.
Annesini kaybettiği yıllarda ki hallerini hatırladı. Kilisede babasının omzunda annesini son kez öptüğü o anı Eleni hiçbir zaman unutamamıştı. Sonrasında uzun bir sessizliğe gömülmüş sadece Eleni ile konuşmuştu. Ta ki annesinin kendisi için yazdığı mektubu okuma yaşı geldiklerinde beraber okuyup yemin edene kadar.
"- Elenimou? Adelfí mou? Eğer sorun Sungur Giray ise seni zorlamamaliyim. "
"- Ochí Milamou. Anca beraber kanca beraber! Cürüm Teyzeyle konusalim. Olmuyorsa olmas Endaksì!"
"-Zontaní va! Ela!"
Kolkola ilerleyip Altınkuyu sokaklarını arşınlarlarken onları izleyen bir çift gözden habersizlerdi...
_________________________________
Eleni ve Alexissa Mila temsili avantür
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
