Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 10

-Θα βρέξει., είπε στη γυναίκα του που διάβαζε ήσυχα ήσυχα στη πολυθρόνα, το βιβλίο της.

-Έτσι λες;

-Έτσι φαίνεται.

-Χμμμ...

-Τι διαβάζεις;

-Ένα βιβλίο, του Ντοστογιέφσκι.

-Καλό;

-Θα σου πω όταν το τελειώσω, είμαι στα μισά ακόμα. Ο Ερνέστος γύρισε να πάρει κι άλλο ποτό, αναστενάζωντας. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στη φωτογραφία της εγγονής του και γέμισε με μελαγχολία. Θυμήθηκε τότε... τότε που είχαν πάει με το παλιό αγροτικό εκδρομή, στη θάλασσα. Στο Πωμό συγκεκριμένα, πριν ένα χρόνο. Την είχε αφήσει να πάρει για λίγο το τιμόνι και έπεσαν πάνω σε μια πινακίδα. Ευτυχώς δεν έπαθαν τίποτα.

Τα θυμήθηκε και χαμογέλασε, προσπαθώντας να διώξει το κακό προαίσθημα που είχε. Από το πρωί, κάτι δεν πήγαινε καλά...

                                                                                      ***

Η Λήδα και ο Αλέξανδρος βρισκόντουσαν στο γραφείο του Αναστασίου. Κοιτούσαν νευρικά ο ένας τον άλλον προσπαθώντας να μαντέψουν τι ήθελε να τους πει, μα κανείς απ' τους δύο δεν είχε ιδέα. Ο αστυνόμος μπήκε, με το πάσο του, χαλαρός και ευχαριστημένος που είχε καταφέρει να βρει μια άκρη. Το θέμα ήταν πως θα κατάφερνε να το πει στους γονείς του θύματος... το παιχνίδι είχε αρχίσει να γίνεται πολύ περίπλοκο. Ήταν για δυνατούς λύτες. Αλλά εκείνος πάντα προτιμούσε τα δύσκολα.

-Λοιπόν. Κύριε και κυρία Θεμιστοκλέους. Σας κάλεσα εδώ, επειδή έχω ανακαλύψει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που είναι κατ' εμέ το κλειδί στην υπόθεση.

-Χαίρομαι που το ακούω αυτό κύριε αστυνόμε. Αλλά, εξηγήστε μας ακριβώς τι θέλετε να πείτε, δεν καταλαβαίνουμε., απάντησε ο Αλέξανδρος.

-Να σας εξηγήσω. Χθες έκανα μια μεγάλη ανακάλυψη. Τώρα ξέρω και μπορώ να σας πω τι κρύβεται πίσω από τον βια..., εκείνη ακριβώς τη στιγμή χτύπησε το κινητό της Λήδας.

-Με συγχωρείτε., είπε και το σήκωσε.

-Ναι; Έλα, Μαρία. Τι συμβαίνει; Ε; Τι λες; Έχει κλειδωθεί και δεν ανοίγει; Φοβάσαι; Κάτσε, κάτσε Μαρία ηρέμησε και απάντησε μου! Πόση ώρα είναι κλειδωμένη; Μια ώρα! Και δεν σου μιλάει. Λοιπόν, εντάξει, εντάξει κλείσε, ερχόμαστε αμέσως!

Ο Αλέξανδρος την κοιτούσε μπερδεμένος.

-Έγινε κάτι Λήδα;