~~~~~~~~~~~~~
ဘယ္ေလာက္ပဲ Sehun နားကို မသြားေတာ့ဘူးလို႔
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျပာေနေပမယ့္အခုကြ်န္ေတာ္ Sehun ရဲ႕ေဆးရုံခန္းေရွ႕ေရာက္ေနျပီ။ ဘယ္ေလာက္ပဲမေတြ႕ေတာ့ဘူးလို႕ စိတ္ထိန္းထား
ပါေစ မထိန္းႏိုင္တဲ့ ေျခေထာက္တို႕က ကြ်န္ေတာ့္ကို
ေရာက္ေအာင္ေခၚလာေလျပီ။ တုန္ရီေနတဲ့ လက္အစံုက တံခါးလက္ကိုင္ဘုေလးကိုျဖည္းျဖည္း
ခ်င္းလွည့္ဖြင့္ရင္းဝင္လိုက္သည္။ Sehun အိပ္ေပ်ာ္ေနမွန္းသိသာေနေသာေၾကာင့္ ေမွာင္ပိတ္ပိတ္ျဖစ္ေနေသာ အခန္းေလးထဲကို
တလွမ္းခ်င္းဝင္ေရာက္လာလိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚမွာေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတဲ့ Sehun။
အ
ပူအပင္ကင္းလိုက္တာ။ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္းလြန္း
တယ္။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ကေလးေလး
တစ္ေယာက္လိုအျပစ္ကင္းတဲ့ပံုေပါက္ေနတာ။
Oh Sehun ကဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေပးလဲ
မသိသာေတာ့ဘူး။
အခန္းၾကီးကေမွာင္မည္းေနတာပဲ။ မၾကိဳက္ဘူး။
မၾကိဳက္ဘူး။ေမွာင္တာၾကီးကိုမုန္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္
မ်က္လံုးေတြက ပိတ္ထားေသာ ျပဴတင္းေပါက္ဆီ
ေရာက္သြားသည္။ ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့လက္ေတြက
တခဏတြင္းမွာပဲ ျပဳတင္းေပါက္ကိုဖြင့္လိုက္မိသည္။
"…ေအးတယ္…"
ဟင္!… ကြ်န္ေတာ္ အလန္႔တၾကားနဲ႕ေနာက္လွည့္
ၾကည့္မိေတာ့ Sehun ကကုတင္ေပၚမွာ မ်က္လံုး
ေလးေတြ ပိတ္ထားရင္း ပုစြန္ထုပ္ေလးလိုေကြးေန
သည္။ အိမ္မက္ေတြေယာင္ေနတာပဲ။
"ေအးလို႕လား?…"
ကြ်န္ေတာ့္အသံၾကားေတာ့ Sehun ရဲ႕မ်က္ခံုးတန္း
ထူထူနက္နက္ကေလးႏွစ္ခုကအနည္းငယ္တြန္႕က်ိဴး
သြားသည္။
"အင္း…"
ကြ်န္ေတာ္မသိလုိက္ခင္မွာပဲ Sehun ကိုကြ်န္ေတာ္
ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ ေျခရင္းက
ေစာင္ကိုေမ့ထားရင္းေပါ့။ၾကည့္ရတာ ကြ်န္ေတာ္
တကယ္ရူးေနျပီနဲ႕တူတယ္။ မသိလိုက္ဘဲနဲ႕ျဖစ္
သြားတာေတြမ်ားေနတယ္။
"အိပ္ေလ… ဘာလို႔လႈပ္ေနတာလဲ?"
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲလႈပ္စိလႈပ္စိျဖစ္ေနတဲ့ Sehun
ကိုကြ်န္ေတာ္ခပ္တိုးတိုးအမိန္႔ေပးလိုက္မိသည္။
ကြ်န္ေတာ့္စကားသံကိုၾကားေတာ့ Sehun ရဲ႕မ်က္
ခံုးနက္နက္ေလးႏွစ္ခုကပိုလို႔ေတာင္တြန္႔ခ်ိဴးသြား
ျပန္သည္။
"…Jong In…Jong In…"
Se…Sehun…။ ဘာလို႔လဲ? မင္းအိပ္ေနတဲ့ ခဏ
ေလးေတာ့ ငါ့ကိုေမ့ထားေပးလို႔မရဘူးလား?
ေတာင္းပန္ပါတယ္… ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မင္းနား
ကိုျပန္လာဖို႕ငါ သတၱိမရွိေသးဘူး။ ငါေတာင္းပန္ပါ
တယ္…။
~~~~~~~~~~~~~~~
ေနေရာင္ေတြ မဝင္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ထားတဲ့အခန္း
ငယ္ေလးထဲ စားပြဲေပၚက အရည္ခပ္ခါးခါးေတြကို
လည္ေခ်ာင္းအားမနာတမ္းမ်ိဳခ်ရင္း ရီေဝေဝညေန
ခင္းတစ္ခုကို ၾကိဳဆိုလ်က္။ စိတ္ထဲဝင္လာတဲ့ လူ
သားေလး Oh Sehun ကိုေမ့ေဖ်ာက္ဖို႔ၾကိဳးစားေန
တာမဟုတ္ပါဘူးရယ္~။
မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္တိုင္းေပၚလာတဲ့ မသတီစရာ
ပံုရိပ္ေတြေၾကာင့္ အိပ္ပ်က္ညေတြက မေရမတြက္
ႏိုင္ေတာ့။ ခ်စ္တဲ့သူအနားကို ျပန္မသြားႏိုင္ေတာ့တဲ့
သူက ရွင္လ်က္နဲ႕ ေသေနရသလိုပင္။
"…Sehun~ah…"
Kyung Soo ေပးထားတဲ့ သူ႔ဓာတ္ပံုေလးကို လက္နဲ႕ခပ္ဖြဖြဖိရင္း ေရရြတ္မိသည္။ ဘာလို႔ကြ်န္ေတာ့္က်မွ ကံတရားကကြက္ၾကားျပီး
ဒီလိုေတြလာျဖစ္ေနရတာလဲ?
ဘယ္လိုမေနႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ကြ်န္ေတာ့္လက္
ေတြက ph screen ေပၚတြင္ေျပးလႊားသြားေနကာ
ရင္းႏွီးေနတဲ့ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ေခၚဆိုလိုက္သည္။
"…Kyung Soo~ah…"
"……"
"ငါ့ကို Sehun ရဲ႕ပံုေလးေတြထပ္ရိုက္လာေပးပါ
ဦး…"
ထူးဆန္းစြာ Kyung Soo ဘက္မွ ဘာမွတုန္႔ျပန္သံ
မွထြက္မလာခဲ့။ တိတ္ဆိတ္မႈက ေခတၱထီးနန္းတက္
ျပီးေနာက္ တစ္ဖက္မွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံက…
"…Jong In?…"
וווווווווווווווווו×
update ၾကာသြားမွာစိုးလို႔ပါ။ 😊😊
CZYTASZ
Oh! Sehun... (SeKai)
RomansOh Sehun!... မင္းကေတာ္ေတာ္ အတၱၾကီးတဲ့လူပဲ... ငါ့အတၱကမင္းတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲၾကီးတာပါ... Kim Jong In... Highest rank #9 in Romance Current rank #128 in Romance
အပိုင္း [ ၁၆ ] part-2
Zacznij od początku
