"Huh?" She softly asked. Wrinkling her eyebrows. She's so Adorable. Been said that for a billionth times. Whatever.

I chuckled, biting my lip. Fighting the urge to laugh from what I said and from her reaction.

"Never mind," I grinned, "like you said..." Hinawakan ko ang likod nya, at hinatid at nagsimula ng maglakad papunta sa ibaba, "the food is waiting."

Inilagay niya din naman ang kamay niya sa likod ko.

Tumingin lang sya sa akin at nagtataka. I'm sure she's wondering what I said earlier. I just smiled at her.

Nang makababa na kami ay nakita namin si Yaya Jean at ang kasama nya na si Yaya Amy. Mas bata pa ito sakanya(36 years old to be exact. While Yaya Jean is 55 years old.) Nag-aayos na sila ng mga plato at kutsara para sa umagahan.

"Oh? Nandyan na pala kayo," lumapit si Yaya Jean sa harap namin at nginitian kami, "sige na, mag umagahan na kayo." Aya nito at inilatag ang kamay patungo sa hapag-kainan. Naglakad na rin kami papunta doon.

Mahaba ang table ng dining area ko. Pero kadalasan ako lang kumakain dun, at pinasasabay ko nalang sila Yaya. Patay na ang dad ko. While ang mom ko naman ay nasa US para sa isang company project. She's been busier when dad died. Syempre, sya nalang ang nagtataguyod sa kumpanya namin. And I understand that.

Hinila ko ang upuan para paupuin si Rose. Agad din naman syang umupo,

"Thanks, Henry." She said. I just smiled at her, and pulled a chair to sit. I sat beside her.

"Ya Jean at Amy, sabay na po kayo." Aya ko sakanila. Agad namang tumanggi silang dalawa. Sabay pa silang umiiling

"Ay hindi. Mauna na muna kayo. Okay lang kam-" Yaya Jean was interrupted.

"Sige na po..." Singit naman ni Rose. Giving a sweetest smile to them. Napatitig naman ako kay Rose na nasa gilid ko. Nakangiti pa din siya kay Yaya Jean at Amy.

Nagkatinginan sa isa't isa si Yaya Jean at Amy. At nginitian nila si Rose. Di naman nagtagal, umupo na din silang dalawa sa harap namin.

My smile widened, "Kain na!" Aya ko naman sakanila na medyo nahihiya pa. Simula kasi nang ipinunta ko dito si Rose ay hindi na namin sila nakakasabay kumain. Kaya feeling nila ay first time pa lang iyon.

Sabay sabay kaming kumain ng tahimik. Pero kahit ganon naman ay walang awkwardness na naganap. We just continue eating.

Hanggang sa napatingin ulit ako kay Rose. She has a ketchup on side of her lip. I cleared my throat, and I immediately caught her attention. She wrinkled her eyebrows in curiosity. I chuckled, she's so adorable. For a billionth times.

"Uhm..." I pointed the side of my lip where the ketchup is.

Agad nya namang hinanap ang tinutukoy ko gamit ang mga daliri nya. Pero imbis na matanggal iyon, lalo pang kumalat.

Oh god, no.

She's like a baby. My baby.

I bit my lip fighting the urge to laugh, and I immediately raised my hand and get a napkin on the table. And immediately wiped the ketchup on her face. Slowly, slowly. She's just staring at me. Emotionless.

"Much better." I said. Done wiping her beautiful face. Patago ko namang inilagay ang tissue/napkin sa bulsa ko. Thank God she didn't noticed.

She slowly curved her lips into a beautiful smile.

We stared like that at each other for a second(s).

"Eh'm, ehem. Ah! Nabulunan ako wait lang-" Yaya Amy get a water and drink it, she's trying to catch our attention.

Dangerous RoseМесто, где живут истории. Откройте их для себя