When A Sadist Meets A Gay (BoyXBoy) #COMPLETED BK. II

WASMAG 23 EPILOGUE: Aftermath

I entered the car and took the road on. While I was focused on driving, I passed a park. Specifically, a freedok and people's park.

Nakita ko, andaming lovers. Magkaholding hands, nagsusubuan, naguusap usap, sobrang OA mag PDA. Napaisip na lang ako. Tangina, magbrebreak din kayo sa 23. Wala namang forever eh. Buwisit.

Medyo napalitan tuloy ng inis yung lungkot na nararamdaman ko.

Buwisit kaso mga lovers na yan eh.

May nadaanan rin kong parang botique. May stuffed roy na cute sa loob. Sinabi ko na parang magugustuhan yun ni Baks kapag nandito pa sya kaya binili ko na.

Sayang eh.

I sang, "Sayang na sayang talagaaa....." Sht uulan ata. Buti na lang inistop ko.

Yung feeling na pinapasaya mo lang sarili mo dahil nalukuban ka na ng espiritu ng kalungkutan.

---------------

Even after the heavy traffi, I managed to reached the private cemetery. Alam ko umalis na silang lahat kasi nagtext na sa akin sila nauna na nga daw sila.

Pati ang tropa nauna na rin. Hindi rin nila ako kinukulit, alam kasi nila kung ano yung nararamdaman ko ngayon.

Sila mama naman, ayun sobrang lungkot. Grabe iyak nila nung gabing nawala si Baks.

Kasi daw sya daw yung nagbago sa akin, yung nagbalik sa mga ngiti ko, yung nagbago ng perspectives ko sa buhay, yung nagparamdam sa akin na may nagmamahal pala sayo kahit na sobrang walang kwenta ugali mo.

Wala na ngang katao tao sa paligid. Napakaganda ng cemetery na to. Kahit nasa gitna sya nang kaunlaran.

Maraming puno, napakapeaceful, nothing I could say about this place.

And there it is, halatang bago ang lahat. Lapida, yung semento, yung pagkakahukay.

"Konan Lei Lacsamana

Born: 1993

Died: 2016 "

I spoke,

"Baks, alam kong wala na akong magagawa kundi umiyak at balikan ang mga masasayang alaala nating dalawa. Pero alam kong masaya ka na ngayon kung nasaan ka. Alam ko naman na wala akong karapatan para husgahan ang panginoon kung bakit ka nya kinuha ng ganun ganun na lang dahil ang buhay ay utang lamang natin sa kanya. Promise Baks, magpapakabait na ako. Hinay hinay na lang din ako sa pag-iinom. Iiwas na ako sa mga babae't away. Susundin ko po yung mga utos at rules at regulations nyo. Promise yan, cross my heart, kahit sumunod pa ako sayo ngayon. De joke lang." Tumawa ako ng mahina.

Nagdradrama nanaman ako. Hays.

Inilapag ko na ang aking mga pinamili sa tapat ng kanyang lapida. Medyo lumalamig na rin ang hangin at nagbabadya na ring bumuhos ang malakas na ulan

"Baks, kakayanin ko to. Kahit wala ka na, kakayanin ko to. Alam kong makakahanap ako ng iba pero iba ka Baks. Ikaw ang katangi tanging baklang inibig ko. Ikaw lang ang nag-iisang Baks sa puso ko.

Here it comes again. Tumutulo nanaman ang luha ko. Sabi ko wala na akong luha, yun pala may nakareserve pa pala.

Pumatak na rin ng dahan dahan ang ulan hanggang sa palakas ito ng palakas. Mukhang suportado ako ni Zeus at Poseidon sa drama kong ito.

Wala  na akong pakialam kung basa na ako at kung nilalamig na ako. Nakaupo lang ako doon, nakatitig sa lapida nya.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Hanggang sa naramdaman kong parang tumigil ang ulan.

Iniangat ko ang ulo ko at nakita ko sya. Pinapayungan pala ako. Kaya naman pala parang humupa ang buhos ng ulan.

Tumayo ako at hinarap sya. Nakangita ang deputa. Parang walang namatayan. Tss...

" Oh? Ba't andito ka?" Tanong ko sa kanya. Bakit ba andito ito? Alam ko umuwi na to eh.

"Basang basa ka na kase. Umuulan tapos nagpapabasa ka lang. Magkakasakit ka nyan." Sagot nya. Medyo nainis ako. Makpagsalita kala mo close kami eh.

"Tol, close ba tayo? Who do you think you are?" Medyo may kaangasan kong tanong sa kanya.

Tumawa muna sya ng konti saka binalik ang tingin sa akin. Lumapit sya na kaunti. Magkaheight lang kami.

Linapit nya ang kanyang bibig sa aking tenga at binulong ang mga katagang,

"...Ako lang naman ang papawi sa puso mong sawi. Wag kang mag-alala, ako lang to, Tol, your knight-in-shining-armour."

And that's how it all started...again.

I remember the day you told me you were leaving
I remember the make-up running down your face
And the dreams you left behind you didn't need them
Like every single wish we ever made
I wish that I could wake up with amnesia
And forget about the stupid little things
Like the way it felt to fall asleep next to you
And the memories I never can escape

'Cause I'm not fine at all

=============

That's the end mga kaBaks at kaGwaps!!! Salamat sa suporta, paghihintay, pagvote, pagcomment, pag-add sa RLs nyo, at syempre sa pag-babasa.

Wag kayong mag-alala. Mahaba pa ang kasunod nyan.

Sorry kung may nabitin. Hehe

Salamat rin sa mga besty ko dito sa WP community. Sana suportahan nyo pa rin ang mga incoming stories at ongoing stories ko.

I LOVE YOU ALL DEAR READERS AND SUPPORTERS!!!!