Acemi Vampir ★

Styles,Yoksa Beni Seviyor Musun?~Bölüm 10

"Avcı ha?!" Arabaya tekrar binerken duyduklarıma inanamıyordum.

"Evet,ben de öyle."

Gözlerimi kocaman açtım:

"Nasıl yanı aklımı da mı okuyabiliyorsun?"

Dafnie sesli güldü:

"Neredeyiz biz?The Vampire Diaries'te falan mı?Sadece yüzünden belli oluyor.O kadar değil."

"Peki bunu ne zaman öğrendin?"

"Buna sonra geliriz.Şimdi..Martin ne olacak?"

"Hiçbir şey...Onun işi artık bitti." Harry'e döndüm.En yakın arkadaşı ölmüştü ama hiç etkilenmemiş gibi görünüyordu ya da rol yapıyordu.

"Sen-"

"Hayır üzülmedim."

"Ah,pekala...Son zamanlarda duygularımı sesli mi dile getiriyorum?Bunu sık yapmaya başladınız?" Cevap gelmedi...Ve konuşma bitti.

Beni eve bıraktıklarında saat çok geç olmuştu.Eve adım attığımda annem dibimde bitti ve ona detaylara inmeden olanları anlattım ama yemediği her halinden belli oluyordu:

"Annabeth O'Daniel?"

"Buyrun bayan O'Daniel?"

"Umarım gece rüyanıza girerim."

Dalgaya alan bir gülümseme ile merdivenlerden yukarı hızla çıktım ve odaya girdiğimde ne kadar yorulmuş olduğumu fark ettim.En rahat pijamalarımı giydim ve saçımı dağınık bir topuz yaptım...Yani en azından yapmaya çalıştım.Yaşıtım bir insanın anneannesiyle aynı yaşta olmama rağmen hala dağınık topuz yapamıyordum.Ona bakılırsa normal topuz da yapamıyordum ama konumuz bu değil.Ah,Tanrım!Dafnie haklıydı.Ben gerçekten rezil bir vampirdim.

Sabah olduğunu hissettiğimde yüzüme br gülümseme yayıldı ve esneyerek gözlerimi açtım...fakat gözlerimi açmamla annemi tepemde bulmam bir oldu ve normal bir insanın verebileceği tepkiyi verdim:Çığlık attım.

"Anna!!Sessiz ol,hey!!Sadece benim."

"Anne tepemde ne yaptığının mantıklı bir açıklaması var mı?"

"Dün neler olduğunu anlatmaya nereden başlamak istersin?"

"Bu saatte mi?" Saate baktım 07:30.Harika!

Daha sonraysa anlatmaya başladım ve konuşmam bittiğinde tamı tamına 1 buçuk saattir konuşuyordum.Anneme baktım.Gözlerini açmış bana bakıyordu.Dişlerimi göstererek gülümsedim.Bunun ne anlama geldiğini biliyordum ve buna yakalanamazdım.Yerimden kalkıp tüm gücümle koştum,aşağı kata inip kapıyı açtım ve en sevdiğim ikiliye denk geldim:Harry ve Dafnie.O sırada annemin sesi arka plana eklenerek eksikliği tamamladı:

"Annaaaaa!!!Çabuk buraya küçük hanım!!"

Dafnie'ye ve ardından da Harry'e baktım.Dafnie neler olduğunu anlamak istercesine beni süzüyordu ve Harry sanırım gülmemek için kendini zor tutuyordu.Bu surat ifadesinin sebebini anladığımdaysa homurdandım ve kapıyı suratlarına kapattım.Berbattım!!!Topuzumu kulağımda hissedebiliyordum ve pijamalarım puantiyeliydi.Kurdeleli çoraplarımı da saymazsak o kadar da fena sayılmazdım.Kapının ikinci defa çalınmasıyla kendimi incelemekten vazgeçtim ve kapıyı tekrar açtım.Harry lafa girdi:

"Kapıyı bir daha kapatmayı düşünüyorsan söyle de beklemeyelim.Bu arada...Üstüne düzgün bir şeyler giysen iyi olurdu.Pembeler içinde ve dağınık-ki bu gerçekten dağınık olmuş-topuzuyla bir vampir hiç tehlikeli görünmüyor daha çok uykusundan uyandırılmış huysuz bir bebek gibi görünüyorsun."