Switched (Dutch)

Hoofdstuk 5

Percy Jackson

‘Percy, Nico.’ Ik voelde iemand aan mijn arm schudde. Ik zuchtte diep en draaide diegene mijn rug toe. ‘Percy, Nico.’ Zei de stem weer.

‘Nee.’ Mopperde ik.

‘Perseus Jackson! Nico di Angelo Kom nu uit dat bed!’ Dit keer werd ik volledig wakker. Ik herkende Annabeth’s stem, ze klonk geïrriteerd.

 Ik opende mijn ogen en ze keek me boos aan voordat ze Nico ook zijn bed uitduwde en op de grond viel met een plof. Hij gaf haar een moordende blik voordat hij naar de badkamer liep. Ik hoorde hem nog net, ‘Wat is er mis met jullie!’ mopperen voordat de deur achter hem dichtviel .

‘We moeten naar het ontbijt.’ Vertelde Annabeth mij. Ik zuchtte nogmaals maar stond toch op terwijl ze de kamer weer verliet.

Even later zaten we met z’n alle bij het ontbijt aan ‘onze’ tafel, na een deel van ons bord in het vuur te hebben gegooid, te eten. We zaten te praten over de normale dingen totdat McGonagall ons onderbrak. Ze gaf ons allemaal een briefje. ‘Dit is jullie lesrooster.’ Vertelde ze ons. ‘Jullie zullen lessen hebben met jullie guids. Veel plezier.’ En ze vertrok weer.

Na het eten zocht ik Harry weer op. ‘Dus wat is de planning voor vandaag?’ vroeg ik hem vrolijk.

‘VTDZK.’

‘De wat….?’

Hij lachte. ‘Verweer Tegen de Zwarte Kunsten.’

‘En dat houd in?’

‘Dat zie je zo meteen.’ Hij stopte even met lopen zodat zijn vrienden, die jongen met dat rode haar en sproeten en dat meisje met dat borstelige haar, en Annabeth en Grover. Annabeth kwam naast me staan en ik sloeg een arm om haar middel. Harry keek me vragend aan en ik glimlachte naar hem als antwoord.

‘Moet jij ook naar verweer tegen de zwarte kunsten?’ vroeg ze me zachtjes en ik knikte. ‘Wat is het?’ voegde ze er aan toe.

Ik lachte zachtjes. ‘Ik heb géén idee.’ Zei ik terwijl we de rest naar het lokaal volgde. We gingen in het lokaal zitten en kregen boeken voor onze neus nadat de leraar het klaslokaal was ingekomen. Hij begon gelijk met de les zonder zichzelf eerst voor te stellen aan ons. Hij vertelde ons dat we ons boek moesten openen, dus dat deed ik. Ik wierp een blik op de tekst, zuchtte diep en deed het boek weer dicht. Ik wierp een blik op Annabeth die tot dezelfde conclusie als ik was gekomen. Het boek was in het Nederlands. Alle demigoden hadden Dyslexie, wij konden dit niet lezen. Ik probeerde de titel te lezen. ‘revwere neteg de raztwe nskunet.’ Ik wist alleen dat er ‘Verweer tegen de zwarte kunsten’ moest staan omdat ik wist dat het vak zo heette. Ik keek naar Annabeth die zuchtte en haar hand opstak.

‘Meneer we hebben Dyslexie, wij kunnen deze boeken niet lezen.’ De leraar keek ons geïrriteerd aan.

‘één, je zal mij aanspreken met PROFESSOR!’ Bulderde hij, en toen verloor ik de interesse.

Door @ezziedoll