Let Me Be The One..

I found him

On a not-so-ordinary Monday morning, I was sent by my classmates to do some research and interview for our group project. Yes, a group project. Medyo kakasimula palang ng classes pero school works agad. Siguro iniisip nilang kaya ko naman trabahuhin tong mag-isa, they told me to go by myself. Actually mas gusto ko naman yun. Walang istorbo, I can do everything the way I want.

Yung interview, para sa project namin sa Engineering Management. I need to interview someone who owns an Engineering firm. Hindi madali, lalo na't mahiyain ako. Pero para sa school kaya kakayanin. 

LIANNAS POV

*knock knock!

Andito na ko sa firm na prospect kong gawan ng research. A tall guy, medyo mysterious type, opened the door for me. "Ano pong kailangan nila?" he said while having a quick glance on me. He kept his eyes looking downward hanggang sa makapasok na ko sa office nila.

"Im working on a research and I would want to interview the owner of this firm. I need it badly for our project kasi. Ok lang naman po siguro sa boss nyo no? Sandali lang naman kasi to." I said with a wide smile on my face. I dont know kung nakita nya yung pag ngiti ko kasi nakayuko padin sya. He just replied with a nod. I assumed he's also a shy type like me. The room was quiet. Di ko alam kung bakit pero kaming dalawa lang sa room.

Di ko na kinaya yung sobrang katahimikan. Im not the vocal type pero di naman ako sanay sa ganito ka silent na situation so I decided to ask another question kahit na I dont think he's the type who loves to talk. 

"Asan po pala yung boss nyo? Do you think he'll be around any minute now?"

"Ahmmmm, Uhmmm. Nandun sa, *coughs a little* uhmm, asan nga ba si Boss? Pasensya na ha nali..mutan ko. Itata..nong ko nalang sa mga kasama ko pgbalik nila. Breaktime kasi." he said. Still not looking at me.

Ano kayang problema ng taong to? Sobra namang mahiyain. Nauutal pa, nakakanerbyos ata ako kausap. Haha. I kept quiet for a while. I gazed at him, hanggang ngayon kasi di ko pa nakikita yung buong mukha nya. I dont know ha, pero base lang sa side view and kahit lagi syang nakayuko, I think he's cute. Yung mukha nya mukhang maamo. Yung lips nya mamula-mula. Tapos ang tangos ng ilong. Cute nga sya. Ay! Nako naman Lia, hindi yan yung pinunta mo dito. Focus.

Grabe, first time kong na curious sa isang guy. To the point na muntik ko nang malimutan yung reason ko for being here.

"Sige, salamat ha? :) Ano nga pala pangalan mo kuya?"

Lia naman... Ano na naman to? Kanina tinititigan mo sya, ngayon naman tinanong mo pa yung pangalan. Ano bang connect nun? Haay. Kinakausap ko na naman sarili ko. Sa point na to na realize ko bakit ko nga ba tinanong yun? Naku, baka isipin nya ang weird ko. I kept silent and tried to act like I never asked anything. Siguro naman kasi hindi nya ko sasagutin.

"Ja...cob. Uhmm, Jacob." he answered after a long while.

I found it quite awkward kasi nga parang wala naman akong rason, tinanong ko lang name nya. Ano ba nangyayari sakin? Haha. Napangiti nalang ako mag isa. Bat ang saya ko, nalaman ko lang pangalan nya. Ang weird.

"Lianna. Call me Lia nalang po. Hehe. I asked your name baka kasi mas gusto mo tawagin kita by name kesa sa kuya. Or do you prefer kuya nalang?" (sabagay di naman tayo close) pabulong kong sabi. All the time I was smiling at him kahit na busy sya sa ginagawa nya sa computer.

"Jacob. Ok na yun." he said, then smiled. Wow! Ngumiti sya sakin. Haha. Di ko alam pero parang dahil dun mas gusto ko pa syang kausapin.

"Ahh, sige Jacob. :) So,..." naputol yung sasabihin ko kasi dumating na yung officemates nya. Naku naman bad timing. I could have had a new friend. 

"Oh, hi! May bisita pala tayo Jacob, di ka man lang nagsabi. Ano pala sadya mo dito, Miss?" sabi nung isang girl. She seems nice. 

"Si boss nyo po? May kailangan sana ako sa kanya, sandali lang naman po sana." magalang kong sabi. 

"Ay naku, busy sya ngayon eh. Jacob, di mo ba nasabing my business meeting si boss? Diba nagsabi sya satin kanina bago sya umalis." Ay hala. may business meeting pala yung boss nila. Sayang naman nghintay pa ko. 

"Mga kelan po kaya sya available? Pwede po ba if ever po paki inform naman po ung boss nyo oh, na kung pwede syang ma interview for a project. Kanina pa po kasi ako dito, sana po masabi nyo sa boss nyo, Maam." Medyo upset ako, pero I still kept my face smiling. 

"Sige iinform nalang kita ha, iwan mo nalng number mo dito tapos kokontakin ka namin incase available si boss." After saying that, sinulat ko agad yung number ko then I bid good bye.

"Salamat po ha! :) Babalik nlang po ko next time."

Grabe, ang tagal ko palang nghintay dun. Di ko man lang napansin. Good thing I met this guy.