love me back

chapter 14

Napapikit si momy na luhaan sa mga sinabi ko.

Feeling ko kasi kapag hindi kami makapag-accomplish ng sobra ay para bang we are too small to live sa isang

malapalasyong tahanan namin.

Chonna’s POV

Mataas na rin ang position ko sa isang high technology company na nakabase sa Cebu.

Ako ang programming director dito mga tatlompong tauhan na puro mga teenager halos na magagaling na gradutaes

sa computer schools ang hawak ko.

Focus lang ako sa job ko, pero hindi pa rin nawawala sa buhay ko ang pinakamamahal kong Santi Gabriel.

Kahit pa nga tatlong taon na naman ang nakalipas mula ng huli kaming magkita ni Gabriel.

Patuloy ko nalang sinusundan kung paano na-achieve ni Gabriel ang mataas niyang mga pangarap.

 Ipinagmalaki ng buong pilipinas ang gold medal na inuwi ni Gabriel sa olympics na para sa isang bansang maliit at

walang kakayahang magtrain ng mga super athletes ay isa nang milagro.

Nong malaman ko na hindi sa manila lang ipaparada ng gobyerno si Gabriel kundi pati na rin sa Cebu City at

Davao City. Naghanda naman ako sa pag-aabang ng occasion na ito sa Cebu.

Ngleave ako para sa araw na yon.

Pati na rin si mama ay excited para dito.

“Chonna, lalapit tayo sa float ni Gabriel para naman makita tayo. Malay mo, mainvite natin siya sa ating bahay.

Close naman tayo dati sakanila, hindi ba?”-mama

Tinitigan ko nalang si mama ng malungkot kong mukha.

Oo nga pala kaya kami dito tumira ng permanent sa Cebu ay dahil sa confession ko na umiibig ako kay Gabri.

pero dahil sa mga pangarap niya hindi niya ako mapagtunan ng pansin.

Nakikisympathy na rin ang mga parents ko kaya hindi sila nagdalawang-isip na iwan agad ang bahay at ari-arian

namin.

May panibagong kabuhayan naman kami dito sa Cebu.

Umuunlad naman at napakaganda pa ng trabaho namin sa Cebu pero ang puso ko ang hindi pa gumagaling.

[Ms. Author: maswerte si Chonna dahil naiintindihan siya ng mga parents niya. Diba? Ganyan sana ang mga

magulang natin ano? Hehe LoL]

“titingnan na lang natin si Santi Gabriel mula sa malayo, Justina. Hindi rin naman tayo nakakasiguro kung kagaya

ap rin siya nang dati na kinikilala tayo bilang kapitbahay noon”-papa

Pati na rin si papa pinagtatagol na ako kay mama

“tama po si papa. Ngayong sikat na sikat na si Santi Gabriel, baka hindi na siya ang dati”

“kung ganun, bakit pa tayo pupunta sa parade? Is it worth it?”-mama

“para naring national hero natin si Gabriel ngayon. Dahil minsan lang may mag-uwi ng olympic medal na pilipino.

Bilang dating kapitbahay, tama alng na sumalobong tayo sa parade para sakanya, parang si Manny Paqiao na rin

Yang si Gabriel parehong naguuwi ng medal sa pilipinas”-papa

“magsuot po tayo ng sunglasses at hats”

Natigilan sina mama at papa sa sinabi ko.

Siguro ay naiintindihan nila ang gusto kong mangyari na hindi kami magpapakita ng mga itsura namin para hindi

kami makilala ni Santi Gabriel Delos Santos.

[Ms.Author: kahit gustong tumutol ng mga parents ni Chonna ay nanahimik nalang sila at sinunod nalang nila si

Chonna alang-alang sa kanilang anak. Gagawin nila ang anumang makakapa-pagaan ng dibdib ni Chonna, Astig

noh!]