Adaletin Bekçileri

2. Bölüm

    Moda evinde müdür koltuğunda oturan Donna çizimleri inceliyordu. İşe yeni başlayan personeli ona ilk çizimini vermişti. Heyecanlı olduğu gözlerindeki ışıltıdan anlaşılıyordu. 

    Donna çizimleri inceledikten sonra kadına bakmıştı. Daha ilk çizimindeyken onun kalbini kırmak istemiyordu. Bu yüzden ona gülümsemişti. 

    "Tasarladığın elbiseyi gözümde canlandırabildim. Ama sorun şu ki, sadece gözümde canlandı. Bunun kağıda dökülmüş olması gerekirdi. Renkleri uymuş ama kollarda ve bacaklarda biraz sıkıntı var. Üstünde çalışırsan düzeleceğine eminim." 

    Kabul edilmediği için üzülen ama azar yemediği için sevinen kadın kafasını sallayarak odadan ayrılmıştı. 

    Onun odadan ayrılmasıyla açılan kapıdan içeriye Patch girmişti. Elinde bir demet gül vardı. Onu görünce yüzünde kocaman bir gülümseme oluşan Donna ayağa kalkıp sevgilisine sarılmıştı. Daha sonra gülleri koklayarak,

    "Ne kadar güzel görünüyorlar!" demişti. "Teşekkür ederim."

Patch onun saçını koklayarak,

    "Senin kadar değil." demişti.

    İltifatını da alan Donna'nın keyfi iyice yerine gelmişti. Masasının önünde bulunan tekli deri koltuklara karşılıklı oturmuşlardı. Patch kapıyı göstererek,

    "Çalışanların çok meşgul." demişti. "Yakın zamanda faaliyete mi geçeceksin?"

Başını sallayan Donna faaliyetin ne olduğunu anlatmaya başlamıştı. 

    "Bir ay sonra defilem var. Misafir olarak İtalya'nın en ünlü moda tasarımcısı gelecek. Onların gözü üzerimde olacak. Defilemde hata arayacaklar. Buna fırsat vermemek için erkenden işe koyuldum."

Patch ona hak vermişti.

    "Haklısın. Bu devirde rakiplerini geçmek istiyorsan uzun süreli uğraşlara girmelisin. Tüm bunlarla uğraşırken benim doğum günümü ayarlamayı unutmazsın sanırım."

Donna en içten gülümsemesini ona göstermişti.

     "Bu işi gönüllü olarak isteyen benim. Nasıl unuturum? Senin doğum gününü ben on gün önceden ayarladım. Her şey hazır. Sadece zamanı bekliyoruz."

    Patch onun hızına ve pratik haline alışkındı. Onun yapabileceğine de emindi. Ama onu yapmış bir şekilde görmek daha çok mutlu ediyordu kendisini. Donna gibi akıllı, güzel, pratik ve zeki bir kadınla beraber olduğu için çok mutluydu. Ömründe verdiği kararlar arasında 'keşke' demediği nadir şeylerden biriydi Donna. Onunla olduğu için hiçbir zaman pişman olmamıştı. Böyle giderse hiç pişman olmayacakmış gibi görünüyordu. Patch halinden memnundu. Gözünün içine bakarak gülümseyen bir kadın...

    Aklına babasının evlilik hakkında söyledikleri gelmişti. Patch de babasına, kendisini onunla hayal edemediğini söylemişti. Ama Donna'nın o an ki sıcak gülüşü, gözlerinin parlayışı kalbinin en derin duygularına ait olan kapının anahtarı olmuştu. Patch onunla ilgili hayal kurabiliyordu artık. 

    Patch yorgun bir şekilde işten gelmişti ve anahtarı ile evine girmişti. Kapıyı kapattıktan sonra evdekilere geldiğini belirtmek için tam seslenecekken, mutfaktan gelen o güzel yemek kokularını alır ve içine çeker. Aylar sonra temiz havayı içine insan gibi gözlerini kapatarak o yemek kokusunu içine çeker. Yüzünde küçük bir gülümsemeye sebep olur. O anda yanağında küçük bir öpücük hisseder. O gözleri kapalı kokuyu içine çekerken Donna mutfaktan gelip onun yanağına küçük bir öpücük kondurmuştu.