HATE THAT I LOVE YOU

(5) THE STORY OF US [Memory Monday]

Shaira's POV

Memory Monday [ PAST ]

"Ma?!" Tawag ko sa mama ko ng makita ko siya sa dining table. "Hmm? Baby? Ang saya mo ata ngayon?" Sabi naman ni mama pagkatapos kong ikiss siya sa cheecks. "Ma, Pa, Jas. Sa Juico University po ako mag-aaral. I'm planning to take up a business related course." Sabi ko. "Sa J.co? But I thought we already discussed this? You'll take a medicine course in our school." Sabi naman ni Papa. "But I don't like Medicine course. I'll be insane sa dami ba naman ng kailangan i memorize. Jas, will do. Diba?" Tinignan ko naman ang kapatid ko. "I am too young to decide." Sungit na sagot niya. Too young? 14 na kaya siya. 4 years na lang.

"Papa, Mama. Please?" Nagmakaawa na ako. Gusto ko talaga sa school na 'yun. "Running after your man of your dreams." Dinig kong bulong ng kapatid ko na pinandilatan ko ng mata. Makisama ka Jason! "We'll talk about it later for now, let's eat." Papa said. Napangiti na lang ako. Papayag na 'yan! Unica hija kaya ako.

**

"Will I fetch you after your class, baby?" Papa asked. "NO PAPA! I mean.. no, I'll go home by myself. Remember: your only daughter needs to be independent" I kissed his cheeks then winked at him. "Byebye, papa!" I bid my goodbye.

I was walking when I saw someone. Someone I love!

Lumapit ako. Patago siyempre. I eavesdropped.

"What? You shifted? What course?" Galit na sabi ng kausap niya. Aba! Lakas ng loob na sigawan ang soon to be husband ko ah?! Sarap sabunutan ng babaitang ito. "I'm sorry. I cannot disobey my mom." He did what?! Sino ba 'tong babaeng ito? Panira sa love story namin ng soon to be husband ko. "But. But." Hindi tinuloy nung babae kasi niyakap siya ng soon to be husband ko! Bago palang kami nagkakakirida na? Sipain ko mukha ng malandi na 'to. Was she his.... No! I am his soon to be wife. She couldn't be my soon to be husband's gf! I felt my eyes watering.

Nagsalita pa yung girl pero hindi ko na marinig ng maayos until I heard someone say "it's bad to eavesdrop, don't you know that?" Nilingon ko ang nagsalita. A tall white guy. "Pardon?" I said. Not that I didn't hear him but I just wanna be sured of what I heard. "I said it's rude to listen to others conversation." Cool niyang sabi. "Oh really? Who cares?" I snobbed him then turned to my soon to be husband's direction where I saw nothing. "Ayan! Wala na. Bwisit ka! Peste!" Iniwan ko 'yung lalaki na tumatawa. Madislocate sana ang panga mo.

**

"Class dismiss" Prof said. Kinuha ko na yung gamit ko and readied myself to get outside. "Miss Hartman, right?" A blonde chinita little girl said. "Yeah." I answered. "Can we be friends? We're classmates naman, you know." Muntikan na akong maparoll eyes kung hindi ko lang nakita sa malayo ang soon to be husband ko. "Pag-iisipan ko." Then I leave her alone.

Dating gawi. Before I go home I stalked him first. Hindi naman delikado dahil school-home lang siya. Pinagtataka ko nga kung sino yung girl kanina. She doesn't looked familiar. Nasa loob na kami ng village na tinitirahan niya buti na lang talaga taga rito 'yung pinsan ko kaya nakakapasok ako ng walang aberya.

He stopped in the middle of the road. Hala! Napsych ba niyang may sumusunod sa kanya? Mabilis akong nagtago sa isang kotse na nakapark. He turned around and stopped on my direction. Am I dead meat now? Ang lakas ng kabog ng puso ko. Yumuko siya. I felt relieved. May pinulot lang pala siya. Nang makapasok na siya ng bahay nila nagpunta ako sa gate nila at matagal na tumitig dito. Pwede na siguro ito, thank you. You safely got home.

**

Days. Months. Prelims. Midterms. Have passed.

Ganun pa rin naman ang daily routine ko. Yun nga lang hindi na sa bahay ako umuuwi kundi sa dorm ko. Hiniling ko na magdorm ako dahil pagod sa byahe kahit na hinahatid naman ako lagi. Pero syempre! Mahal ako ng mga magulang ko. Binibigay ang gusto ko. I know that they know the real reason why I chose to study at Juico University. Kahit nga pagdodorm alam na siguro nila yung dahilan. Para hindi ako umuwi ng gabi. Kung tutuusin nga yung dorm ko malapit sa bahay ng soon to be husband ko kaysa sa Juico University eh. Haha. I really love my supportive parents kahit na madalas silang wala because of business meetings. Siguro sa pagiispoil na lang talaga nila idadaan ang pagkukulang nila sa amin.