seat plan ♡ jisung

034; Ginny

I woke up with a bell on my face. Faces of different people surrounding me. What the bloody hell happened?

"Ginny? Choi Seulbi. Gising na." a soft but manly voice said. I tried to open my eyes but my vision is too blurry for me to see his face.
A different sound turns on and different lights flashed.

"What the bloody hell in the name of Merlin am i doing here?!" I half shouted catching the attention of the people inside the room.

"Ang tagal mo ng tulog, Choi. Di ka ba nagsasawa sa kakahiga dyan? My ghad naman." A familiar voice said. Teka. Si Daiyu unnie to ah? I thought she's...

"Wait what?! Why are you here? Diba tumalon ka sa rooftop? You're supposed to be dead." Sabi ko out of curiousity. Napatunganga ang lahat saakin. Ikaw ba naman kasi maka-encounter ng taong nagsasabi ng 'patay ka na' sa isang tao like duh.

"Tumalon? Rooftop? Patay? Walang tumalon, Ginny. Wala ding namatay- well except one. At ikaw. You almost died." said Daiyu noona emotionally.

"S-sinong namatay? Atsaka bakit matagal akong tulog?" i asked, stammering. Lumapit si Mark oppa sakin, his eyes full of worry.

"Jisung. He tried to save you when you almost killed yourself. Brain dead. And you, it was the medication made by the doctor, it wasn't successful kaya nagkaroon ng infections so they decided to keep you asleep habang ginagamot ka." pagpapaliwanag niya. napuno ng katahimikan ang kwarto. walang ni isa ang umiimik.

So it wasn't me after all. I'm not the one who's dead nor Daiyu unnie.

It was all a dream.

A dream na sana, hindi na ako nagising.

Hindi parin mag-sink in sa utak ko na wala na si Jisung.

Si Jisung na inaway ko dahil sa seat plan.

Si Jisung na nilait lait ko dahil sa seat plan.

At si Jisung na minahal ko dahil sa seat plan.

Wala na yon ngayon. Dahil sakin.

Hindi ko namalayan na tumutulo na ang mga luha ko. Pesteng luha to. Sana sa bawat pag patak ng luha ko, unti unting nabubuo ulit si Jisung. Yung tipong pagtapos kong lumuha, nandyan na siya sa harap ko, nakatayo, at magpupunas ng mga luha ko. Pero sa bawat pagpunas niya sa mga iyon, unti unti din siyang nawawala.

Hindi to Harry Potter na may Resurrection Stone kapag gusto mong ibalik sayo yung taong nawala sayo. Pero kung meron mang ganon, useless din kasi hindi naman siya sakin.

"I know. I know how it feels, Ginny. Kahit kami nagulat din. We didn't expect that to happen." Daiyu noona said rubbing my back.

"Kasalanan ko to unnie diba? Kasalanan ko kung bakit siya nawala. Diba? Kasi kung hindi dahil sakin, nandito pa siya." I cried.

"Ang plastik kung sasabihin naming hindi." Singit ni Chenle. I smiled a bit. Kahit papano, andito yung mga totoong kaibigan to comfort me.

Napatingin ako sa paligid. Habang nagmamasid ay isang bagay ang pumukaw ng atensyon ko. Isang bronze necklace na may broken heart pendant na nakalagay sa isang nakabukas na vault.

"It may be a dream. But you yourself is real." Bulong ko ng may maramdaman akong malamig na hangin na bumabalot sa katawan ko. I know it was him. I know it's Jisung.