Wishing, Alois |√

10th Bloom

"Aloysius Kristoffer Benzon" as he was like creating an imaginary nameplate in the air. "Wow~ I can't believe I have my own katukayo now. Ang galing lang, diba Li." Pagmamalaki niya.

Napailing na lamang ako sa maniarism niyang 'yun. Very Narcissist.

"You forgot the Jr., Alois."

He groaned. Dahilan para mawala ang masiyahin niyang anyo, changed into crumpled look.

"Right, right. Tapos sabihin mo na namang si Sr. na'ko. Aisht! Li naman eh~" may papadyak-padyak pa niyang nuwestra sa paa.

I rolled my eyes by his sudden child-like act. "Bakla ngang isang 'toh." Bulong kong sambit, tama lang para di niya marinig.

"Ano?" Siya na lakas loob pang ngumuso.

"Wala! Sabi ko, 'wag kang ngumuso. Di bagay sa'yo. Nagmumukha ka lang pato." Saka na'ko naunang naglakad patungo sa kotse niya.

"What the?!Lianna Marie!!" Rinig ko pang sigaw niya sa likod ko. Di ko narin mapigilang mapangiti sa kalokohan kong 'yun. Sasamantalahin ko na, habang di pa niya nakikita.

Cute naman talaga siyang ngumuso. At yun ang totoo. Malas lang niya ngayon, tinopak ako ng pagiging mapang-asar.

~

"Alam mo bang ikaw palang ang nagsabi 'nun sa'kin? Nakakababa kaya ng ego 'yun." Reklamo niya agad ng nakasakay na kami sa kotse niya, as he gave me that stern look. Oh well fine! Cute-stern-look.

Pero dahil nga nasa mood akong mang-asar, ay sinagad ko na.

Binalewala ko ang sinabi niya, at mas piniling mag-open ng panibagong topic.

"You look so handsome when you said my full name a while ago. I like that." Ngiting nasisiyahan ang pinakita ko sa kanya, sabay sa lakas ng tawa ng isip ko.

'Cause he blushed.

Yeah, he actually blushed. And I'm definitely lying if I say his not cute right their. 'Cause he is!

"Your much cuter when you blush." Di ko namalayang naisatinig ko na pala ang sinasabi ng aking utak. Dahilan para mas pamulahan pa siya.

"R-really?" Mautal-utal na niyang sambit. Habang may mumunti paring pamulahan sa pisngi.

Dun na talaga ako tumawa ng malakas. Eh sa di ko na talaga mapigilan na hindi maisatinig pa.

"My god Alois! Hahaha!! You look so--oh~ god. Di ko na kaya. Haha!! Naniwala ka talaga? Hahaha." Halos maiyak-iyak ko ng tawa, habang sinasabayan parin ng mapang-asarng tugon si Alois.

At siguro dahil napuno na, hininto niya ang sariling kotse at hinarap ako na tumatawa parin.

He groaned. "Isa mo pang tawa Li, hahalikan kita."

I smirked when he said that, wari'y di naapektuhan sa sinabi niya. Wala ng atrasan 'toh. Bahala na.

"Talaga? Sige nga.. Try mo?" Saka ako lumapit sa mukha niya na ilang dipa nalang, at ginawaran siya ng nakakalokong ngiti, habang tinititigan siya.

Sa pagkakataong 'yun, di ko inaasahan na pamulahan siya ulit. Akala ko kakagat din siya sa trip ko. Salamat na din kung ganun. Makakahinga pa'ko ng tama.

Kasi kahit ako man, inaamin kong ang lakas din ng kabog ng puso ko. Ikaw kaya na first time na gawin ang isang bagay na ni minsan, di mo pa pinangarap gawin. Maybe because, I am starting to trust him.

Kaya para makabawi ako sa sariling nararamdaman. Nagdesisyon narin akong ilayo ang aking mukha, at nagpakawala nalang ng isang malakas na tawa.

Advantage narin siguro 'yun sa'kin, na sa tuwing tinotopak ako ng mapang-asar na ugali, hindi ako gaanong nahahalata. I'm not that transparent to read with.

Alois in other hand, is still red as tomato. Yet, pinaandar nalang niya ulit ang kanyang kotse, hangang sa nawala narin ang pamumula niya, as well as I am na tumigil narin sa pagtawa pero kita parin ang kasiyahan sa mukha.

At dahil, nararamdaman ko narin ang pagkasungot niya. Hindi na ako nagsalita, bagkus ay pinaandar ko nalang ang radyo sa kotse.

Ilang katahimikan rin ang namagatin sa'min nun, hangang sa nabasag ito ng halinghing na tawa niya, habang napapailing.

"I never imagined you to be this much kung mang-asar Li. Talo mo pa ata ako. But by the way,nakapagpaalam ka ba sa mama mo about sa pagalis natin kanina. Baka mag-alala 'yun."

Tumango ako. "I texted her."

"Buti naman kung ganun. Sinabi mo bang kasama mo'ko?"

"Hm. Pero kahit naman siguro di ko sabihin, malaman lang niya sa huli na ikaw 'yun. Ok na." Kibit-balikat kong tugon.

"Oh, so your mom trusted me, huh.."

"Pss. Feeling." Nailing kong sumbat. At napahalukipkip nalang na sumandig sa upuan, habang hinihintay na lamang na makarating kami.

~

"Li, sa susunod sama ka parin sa'king bisitahin ang pamangkin ko, para maaliw-aliw ka naman." Tugon ni Alois ng papalabas na'ko ng kotse niya.

"I'll count on that. Sabihan mo lang ako." Saka ko isinara ang pinto nito.

"Before I forgot,again." Dumungaw siya sa bintana ng kotse.

"Hm?"

Ilang segundo, bago siya ngumiti at sinabi ang gusto.

"You look much beautiful too when you laugh." As he gesture a goodbye sign, bago sinara ang bintana, at inuwestra na paatras ang kotse para maitapat na sa bahay nila.

Di ko inasahan ang sinabi niyang 'yun. Napailing nalang akong pumasok sa bahay namin, at di narin napigilang ngumiti as well as I realized na pinamulahan din pala ako.

Silly, Alois.