Villanueva: The Billionaire's Wife (UNEDITED)

TBW: Fifty Six

Alex POV

Nagising ako ng may maramdaman akong nakahawak sa kamay ko. Tinignan ko kung sino yon, At nakita ko si Marcus na umiiyak..

Tinignan ko ang paligid namen, Mukhang nasa iisang kwarto lang kame.. 

Ng mapansin nyang gising na ako.. Nagsimula na syang humagulgol...

"Mo-Mommy....Sorry po..Sorry po.."

Ngayon ko lang nakitang ganito si Marcus.. Hinawakan ko ang mumunti nyang kamay saka ko ito hinawakan sa baba upang iharap sa akin..

"Kumusta ka na ? Wala na bang masakit sayo ?

Tanong ko dito.. Umiling naman ito bilang sagot..

"But, Da-Daddy is.....

"Shhhhhhh i know he can make it...... He will... Kase nag promise sya na hindi na nya tayo iiwan, Kaya Isipin mo nalang tulog lang si Daddy..."

Masaya ako dahil alam kong sa mga oras na ito tanggap na sya ni Marcus... Kaya Villanueva please, pakibilisan naman ang pamamahinga mo..

"You're not mad at me ??" Tanong nya,.. Niyakap ko lang sya at hinalikan sa Noo.. Alam kong tatatak sa isip nya ang mga nangyari ngayong araw...

"I'm not, you're my son... Hinding hindi magagalit si Mommy sa iyo... sa inyo ng kapatid mo.. Dahil alam kong ganun din ang Daddy nyo...Kaya, pray for youre daddy huh ??

Tumango naman ito....

Sana matapos na lahat ng ito.... 

                                               ~~~~~~~~~~~~*~~~~~~~~~~~~~

Lumipas ang ilang Araw, Ilang Linggo. Hanggang sa naging buwan.. 

Yes, it's been 2 months since the accident. At hanggang ngayon hindi pa sya nagigising..

Ilang beses naring muntikan bumibigay ang katawan nya.. 

Pero alam kong nakikipaglaban pa sya..

Pumapasok na sa iskwelahan ang kambal.. Si Mateo ay masiyahin pa ren, pero hindi katulad ng date.. Si Marcus ?? Mas naging malala sya.. Madalang nalang sya kung mag salita.. Minsan makikita ko nalang ang anak ko na umiiyak...

Alam kong naaapektuhan pa rin sya sa mga nangyayare.. 

Bata pa lang sya... pero nararanasan na nya ang mga ganitong hirap..

Next month 7th birthday na nila... Kaya sana gumising kana....

"Villanueva.... grabe ka naman.. Ilang araw o linggo ka bang puyat ?? Bakit di ka pa bumangon dyan ?? Siguro .. Ayaw mo na kami makita no ?? Grabe ka ! Sige.... di na kami mag papakita sayo... basta........ gumising ka lang dyan...*sniff* baliw ka ! Ilang bwan ka ng nandyan....Sabi mo...Sabi mo walang iwanan.. sabi mo...sabi mo...Sasamahan mo kami ng kambal...Sinungaling ka pa rin hanggang ngayon !!"

Pinunasan ko ang mga luhang naglalandas sa mukha ko.. Lagi akong ganito tuwing kinakausap ko sya... 

Hanggang ngayon masakit pa rin ee.. 

Sinasabi nila na Wala na.. sumuko na ako.. pero.... Hindi ko kayang sumuko nalang basta..KAilangan namin sya ng kambal... Kailangan ko sya....

"Next month, birthday na ng kambal... Ano ?? palalampasin mo nalang ba ang birthday ng kambal ?? Si Mateo.... miss na miss ka na... di ba close kayo nun ?? Si Marcus,... Alam kong sinisisi nya ang sarili nya dahil sa nangyari sayo... Kaya please gumising kana... Miss na miss kana namen... Na kita ??"

Napahagulgol nalang ako dahil don... Habang hawak ko ang kamay nya......  Bigla nalang...

* Tooooooooooooooooooooooooooooooooooot* 

"No hindi........"

Parang biglang tumigil ang mundo ko, ng marinig ko ulit ang tunog na iyon.... Agad na dumating ang doctor sa kwarto at mga nurse.. Nakita ko rin sina Mama at Papa.. Umiiyak na si Mama habang yakap sya ni Papa...

Puro ingay lang ng mag nurse at doctor ang naririnig ko.. wala akong naiintindihan sa mga nangyayare.. bakit ? Bakit nagdidilim lahat......??

Hanggang ang huling narinig ko nalang ay...

"Time of death 6:48 pm"

"No........................Anak !!!!

Then everything went black..... 

*******************************************************************************************

A/n: Happy or Tragic ??

Next ud Thursday.... 

Salamat:)