-Caylen Siblings-

Hoofdstuk 2

Als we op LAX aankomen staan de andere 5 jongens al op ons te wachten. Sam en Trevor blijven deze week ook slapen om te helpen verhuizen en zo. Het is wel aardig.

De vlucht is rustig en soepel verlopen. Mam was toen ze ons wegbracht erg emotioneel. Snap ik ook wel als je 2 oudste kinderen het huis uit gaan. Maar aan de andere kant, ze heeft nog 3 kleintjes thuis zitten. Jaylyn, Ava Grace en Joe Felix. Nou ja klein, Jaylyn is ook al 13. Maar Ava Grace is pas 5 en Joe Felix 6. Maar hun wouden niet eens mee, dus dat was geen probleem.

Als we onze koffers hebben gepakt lopen we naar de jongens toe en zetten we onze koffers op een karretje.

"Yoooooo Jc!" Zegt Kian als hij hem in een knuffel trekt. "Hey Lizzie." zegt Kian ook tegen mij als hij mij ook in een knuffel trekt. "Hey knuffelkont, ik heb jou ook gemist." Lach ik als ik Kian terug knuffel.

Ik geef de andere ook een welkoms knuffel. Als laatste moet ik Sam een knuffel geven. Ik voel mezelf al helemaal rood worden. Oh shit, dit is zo akward. "He Sam." Zeg ik verlegen als ik voor hem ga staan. "Hey kleintje." Zegt Sam met de meest schattigste lach die ik ooit heb gezien. En voor ik het weet trekt hij me in een knuffel. Dit voelt zo vertrouwd. Ik wou dat ik voor altijd zo kon blijven. Maar helaas.

"Hoe is het met je?" Vraag ik als ik naast Sam loop achter de andere aan. "Uh ja wel goed. Op het feit dat het uit is met mijn vriendin na dan." Zucht Sam. "Oh god, het spijt me Sam, ik wist het niet." Zeg ik als ik mijn hand op zijn rug leg. "Het maakt niet uit. En zoals je zegt, je wist het niet. En trouwens, jij was niet degene die vreemd is gegaan." Zegt Sam met een gebroken gezicht. Is die vuile bitch gewoon vreemd gegaan. Hoe kan je nou vreemd gaan als je z'n jongen hebt. "Ach, ze is het je niet waard. Ooit kom je je perfecte meid tegen. Je bent pas 18. Bijna 19. Er ligt nog een hele wereld voor je open." Verzeker ik hem met nog steeds mijn hand op zijn rug. "Ja ik denk dat je gelijk hebt." Zegt hij als hij me diep in zijn ogen aankijkt. "Dank je." Fluistert hij. "Geen probleem, het is gewoon de waarheid." Glimlach ik.

2 uur later zijn we eindelijk bij de Vila aangekomen. "Jezus wat een huis." Roep ik als ik er voor sta. Ik hoor de jongens achter me wat lachen. "Ja wat, ik ben maar een klein meisje die nog nooit z'n groot huis heeft gezien, don't judge please." Zeg ik als ik me omdraai naar de jongens en mijn handen in mijn zij zet. "Klein dat ben je zeker." Lach Jc als hij mijn richting op komt lopen. "Maar dat maakt niet uit. Want hoe groot je ook mag zijn, je bent en blijft mijn kleine zusje." Zegt Jc als hij een arm om mijn schouder slaat en samen met mij naar het huis kijkt. "Nu gaat het beginnen Liz. Ons grote avontuur." Lacht Jc als hij me een grote knuffel geeft. "Ik hou van je Justin." Fluister ik in zijn nek. "Ik ook van jou Lizzie." Fluistert hij terug.

Jc pakt mijn hand en pakt de huissleutel uit zijn broekzak. We lopen naar de voordeur en Jc twijfelt geen moment en steekt de sleutel in de deur. Hij draait de sleutel om en gooit de deur open. "Welcome home." Fluistert hij.