Dans der Schaduwen

De derde stap

Waarom Lux hier nou zo heftig op reageert, weet hij niet precies. Het zou er aan kunnen liggen dat hij Scander wel mocht en dan maakt hij een stomme reactie over zijn moeder of stom weg aan de puberteit.
Een beetje chagrijnig zit Lux zijn boterham met kaas op te eten. En het stomme is hij is lichtelijk boos op zichzelf, omdat hij weet dat hij fout zit, niet Scander. Hij had niet zo heftig moeten reageren op een grapje. Maar hij haat het om zijn excuses aan te bieden, vooral omdat hij dan soort van zijn ongelijk aan geeft. En hij haat het omdat hij amper tot zelden ongelijk heeft, dit soort ongelijk haat hij het meest. Dit is niet met woorden of cijfertjes maar met gevoel, dat is een veel vak apart. En helaas krijgt hij dat niet op school.
Maar Lux weet wanneer hij fout zit en ook wanneer hij het goed moet zetten. Daarom loopt hij moeizaam terug naar de woonkamer waar hij Scander aan treft. Tv kijkend en wel.
'Lux, je moet deze film zien. Het is super grappig. Maar dat is mijn menig en de film is wel een beetje gewelddadig. En dat vind leuk. Volgens mij is het Deadpool. Ja Deadpool ja, ken je de film?' Een beetje verbijsterd kijkt Lux naar Scander. 'Ben je niet boos,' vraagt Lux voorzichtig. Nu is het Scanders beurt om verbijsterd te kijken, 'waarom zou ik boos moeten zijn.' 'Omdat ik net boos, zonder woorden weg liep van je, daarom misschien.' Scander schiet in de lach. 'Waarom zou ik daar nou boos om moeten zijn. Ik zat ook wel een beetje fout, dus als jij niet boos bent dan ben ik ook helemaal niet boos over.' Opgelucht haalt Lux adem. 'Nee ik ben niet boos,' Langzaam begint Lux te lachen. Een opgeluchte en oprechte lach, even kijkt Scander hem een beetje vreemd aan. 'Je was er serieus van overtuigd dat ik boos op je was of niet. Zo snel wordt ik niet boos en als ik boos wordt dan is dat heus niet om zo'n klein dingetje. Maar kom leuk mee kijken, ik ga een Marvel marathon kijken. Of ik ga een Disney marathon kijken, ik ga voor Disney. Joh, dan begin ik met Peter Pan. En dan Sneeuwwitje. Je kijkt toch wel mee, toe' Zeurt Scander met een zeurderig stemmetje. Terwijl Scander heel zijn middag plan had uitgestippeld was Lux gestopt met lachen. Lux heeft twinkeltjes in zijn ogen en kijkt Scander aan, dan zucht hij diep. 'Ik zal geen keus hebben,' 'nope, wat had jij dan verwacht.' Speels geeft Scander Lux een duwtje en klakt met zijn tong.
Met een plof landt Lux op de zetel naast de open haard en schuin tegenover de tv. 'Nou laten we dan maar beginnen. Wacht, wil je chips. Maakt me op dit moment niet uit dat het half twee is.' 'Ik wachtte al tot je dat zou vragen, geintje maar ja ik wil wel.' Lux springt op en sprint naar naar de keuken en komt terug met een schaal popcorn. Weer ploft hij op de zetel en dit keer met een bak popcorn. Wat hem een hee van Scander oplevert. Lux steekt kinderachtig zijn tong uit.

Halverwege het zwaard in de steen wordt de deur geopend en komen er twee volwassenen binnen. Een wat kleinere brunette vrouw met haar haar strak in een knot en een zwart harige lange man met zijn korte haar in een scheiding. Beide eind veertig en bruine ogen.
'Lux, we zijn thuis. Eerder dan verwacht, ik hoop dat het niet erg is.' Zegt de vrouw, terwijl zowel de man als de vrouw zonder een blik naar de woonkamer te kijken naar de keuken lopen.
'Wij hebben onderweg al avond gegeten, dus je zal zelf je eten moeten maken of halen,' roept zijn moeder vanuit de keuken.
Scander kijkt Lux met een soort van medeleven aan. 'Gaat het er altijd zo aan toe ? Dat zou niet zo gezellig zijn.' Met een treurige glimlach knikt Lux.
'Mam, is het goed als ik met een vriend wat ga eten ?' 'Ja, wie is het ?' klinkt er vanuit de keuken.
'Hij zit in de woonkamer mam,' 'we komen er aan, we willen wel een vriend van je ontmoeten Lux.'

Na een minuut of drie komen Luxs zijn ouders de keuken uit. Wat ze daar deden is elke keer voor Lux een raadsel, zoveel is daar niet te doen, op eten koken na.
'Oké, Lux wie is je vriend.' Scander draait zich om op de bank, hij staat op het punt wat te zeggen maar Lux' zijn moeder is hem voor. 'Wat doe jíj hier,' sist ze. 'Scander, vertrek uit dit huis nu meteen,' verbaast kijkt Lux zijn moeder aan. 'Wat, waarom mag hij hier niet blijven. Het is mijn neef, ' hij kijkt zijn ouders doordringend aan en dan Scander. 'Toch ?'
' Helaas wel ja,' antwoord zijn vader nors. 'Soort van dan,' vult zijn moeder zijn vader aan. 'Hoe bedoel je soort van,' vraagt Lux lichtelijk in paniek. 'Dat is een lang verhaal, dat leggen we wel een keer uit. Scander wil je alsjeblieft weg gaan.' Zucht zijn moeder. 'Nee.' 'Lux ga naar je kamer, dan praten we hier dadelijk verder over. En voor jou Sander,' zijn moeder legt een duidelijke nadruk op Scander zijn naam. 'Verlaat dit huis, of anders,' dreigt zijn moeder.
Scander die tot nu toe de hele tijd stil is, staat nu op vanuit de bank. 'Of wat. Je weet wat ik kan en helaas voor jou, ben ik niet bang om het te gebruiken.' Dit keer was het Scander die aan het dreigen was. 'Dat durf je niet,' Scander kijkt uitdagend naar de moeder van Lux. De vader van Lux staat met zijn armen over elkaar en kijkt Scander woedend aan, terwijl Lux er ongemakkelijk en verbaast bij staat. Hij heeft namelijk geen idee wat er aan de hand is. 'En of ik het durf, wees maar niet bang dat ik Lux het ieniemienie kleine geheimpje niet durf je vertellen en te laten zien.' Nu is Lux al helemaal van zijn stuk gebracht. Hij kijk Scander nu verbaast aan, de vrolijke Scander die hij gisteren heeft ontmoet is verdwenen. Scander kijkt boos, bijna woedend voor zich uit. Heel zijn houding staalt zelfvertrouwen uit. Zijn mond staat in een streek en in zijn ogen is alleen maar haat te zien.
'Waag het eens,' sist zijn vader nu. 'Welk geheim, wat was ik niet weten ,' komt Lux ertussen. 'Hou je er buiten Lux,' snauwt zijn moeder hem af. Er knap iets in Lux, misschien omdat zijn moeder hem net heeft afgesnauwd, dat ze een geheim voor hem hadden, dat blijkbaar best belangrijk is.
'Nee !' Schreeuwt Lux. Zijn moeder kijkt hem verbaast en tergelijke tijd ook boos aan. Een bepaalde blik die alleen vrouwen kunnen geven. 'Nee,' zegt ze boos en verbaast. En weer op de manier dat alleen vrouwen dat kunnen.
'Peter, dat hoorde jij toch ook,' Lux zijn moeder wendt zich even tot haar man. Die alleen maar zucht en knikt. 'Naar je kamer Lux.' Sist zijn moeder. 'Wat zei ik net, moeder. Nee.' Lux gebruikt alleen het woord moeder als hij boos is. En dat is hij nu behoorlijk. 'En ik laat jullie Scander ok niet zomaar het huis uit gaan, omdat jullie het willen. Ik wil uitleg!' Schreeuwt Lux woedend.