hoofdstuk 1

1.3K 13 9
                                    

Professor McGonagoll

‘Als we samenwerken, kunnen we het bereiken. Voor een betere toekomst!’ eindigde ik mijn speech. Het was een week na de grote oorlog tegen Voldemort. Ja, je hoorde het goed. Ik was niet bang meer voor de naam, de meeste mensen niet. De meeste leerlingen die vorig jaar in het laatste jaar hadden gezeten waren er nog. Ze waren hier om hun school goed af te ronden en hielpen mee om de school weer op te bouwen. Ik keek de tafels af en ging zitten op mijn plek, die nu in het midden van de leerraren tafel zat aangezien ik sinds kort schoolhoofd was. Ik scande de tafels nogmaals. Mijn oog viel op Harry Potter. Arme jongen, hij had al zoveel meegemaakt. Maar hij was sterk en had zijn vrienden.

Die avond zat ik op mijn kantoor te lezen. ‘Minerva McGonagall?’ Verstoorde een stem mijn concentratie. Ik keek omhoog en wat ik daar zag zorgde ervoor dat mijn mond openviel van verbazing. Een wazig iets hing voor mijn neus, het leek op een televisie scherm gemaakt van mist. Op het scherm was een man te zien met lang bruin haar en een baard.

‘Ja?’ vroeg ik.

‘Ik ben Chiron.’ Chiron. Waarom kwam die naam me zo bekend voor?  Toen schoot het me plotseling te binnen.

‘Camp Half-bloed!’ Zijn verschijning knikte. ‘Waarom heeft u contact gemaakt?’ vroeg ik hem vriendelijk maar toch bezorgd. De afspraak was dat de werelden parallel zouden leven. Dat was het veiligste. De demigoden waren tamelijk onvoorspelbaar. Voor je het  wist begonnen ze de tweede wereldoorlog.

‘Het is tijd.’ Vertelde hij mij. ‘onze werelden zijn te lang van elkaar gescheiden geweest.’ Hij stopte even met praten, net alsof hij aarzelde. ‘We hebben beiden een hele zware oorlog achter de rug waarin we veel mensen zijn verloren. Het slimste op het moment is onze werelden samen voegen zodat we meer van elkaar kunnen leren.’ Ik keek hem verward aan.

‘Wat bedoelt u?’

‘Een uitwisselingsprogramma.’ Zei hij.

Het zou zowaar een goed idee kunnen zijn…  ‘Ga verder…’

‘Voor de helft van het jaar zoeken wij een paar van onze beste demigoden uit die dan bij jullie verblijven en meedraaien in de lessen en activiteiten  en voor de andere helft andersom.  Niet noodzakelijk in die volgorde.’ Ik dacht hier even over na en knikte toen voorzichtig. We besproken de datum dat zijn leerlingen naar onze school zouden komen en namen afscheid. Even later ging ik naar bed met de gedachte dat ik mijn leerlingen morgen het verhaal zou vertellen.

Het was tijd voor het ontbijt en iedereen zat druk met elkaar te kletsen. Ik stond op en vroeg om hun aandacht. Langzaam verdween al het geroezemoes en was alle aandacht op mij gericht. ‘Ik wil jullie even informeren over het feit dat we een uitwisselingsprogramma gaan houden. Eerst gaan er een paar van jullie naar het kamp van onze bezoekers die later in het jaar bij ons komen.’

‘Wat voor bezoekers.’ Onderbrak een leerling me. Aan haar stem kon ik horen dat ze erg op haar hoede was. Wat ik haar niet kwalijk nam, de laatste ‘bezoekers’ die we hadden gehad waren Dementors geweest, als je de leerlingen die er waren voor het toverschool toernooi niet meetelt. Ik glimlachte vriendelijk naar haar voordat ik me weer tot de rest keerde.

‘Deze bezoekers zijn heel speciaal. Ik verwacht daarom ook van jullie dat jullie ze met open armen ontvangen en jullie beste beentje voorzetten om zo vriendelijk mogelijk te zijn.’ Ik wierp een streng, schuin oog op de Zwadderich tafel voordat ik verder ging, nog steeds een oog op de tafel gericht. ‘Als jullie je niet op je opperbest gedragen zullen er maatregelen volgen. Onbehoorlijk gedrag zal niet getolereerd worden. Nablijven, lijnen schrijven en puntenaftrek zullen er op volgen. Nog vragen.’

‘Professors, u heeft ons nog steeds niet verteld wie onze gasten zijn.’ Zei Hermione.

Ik voelde een geheimzinnig glimlachje op mijn gezicht verschijnen. ‘Hoeveel weet je van de Griekse Mythology.’ Haar mond viel open van verbazing en haar ogen werden groot. Die vraag had ze waarschijnlijk niet verwacht. Alle hoofden, zelfs van de leerlingen van de Ravenklauw tafel, draaiden zich naar de slimste heks van haar leeftijd als ze begon te vertellen.

‘De Grieken gebruikten goden om dingen uitteleggen, bijvoorbeeld natuurverschijnselen.’ Begon ze onzeker. Het mysterieuze glimlachje op mijn gezicht verscheen weer. ‘Maar professor? Wat heeft dit met onze bezoekers te maken?’

(A/N Halloooo J

ezziebalaban hier ;) Dit verhaal  wordt geschrevendoor sarahdb11 en ik  Dit is een fan-fictie crossover van Percy Jackson& the Olympians en de Harry Potter serie. Laat alsjeblieft een bericht achter of stem, of wordt fan :D

Veel leesplezier

xx)

Switched (Dutch)Where stories live. Discover now