第六人生。sixth life。

787 57 65
                                    

咲く — bloom

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

咲く bloom. 

"You can't run away, Lee Jihoon!"

Jihoon hastens his speed, tugging on his sling bag and lifting a hand to raise his middle finger to the man behind him.

Isang malakas na tawa ang narinig niya mula sa likod na mas lalo pang nakapagpainis sa kanya. Running away would be futile, alam niya 'yon. Walang nakakaligtas kay Seungcheol, as in wala. Kahit na tumakbo man siya, alam niyang maabutan at maabutan rin siya ng lalaki. Plus, running isn't really Jihoon's thing so he's not gonna waste his precious energy. 

Sapat na siguro ang pagbi-brisk walk niya sa sidewalk para makuha ni Seungcheol ang mensaheng ayaw niyang makipag-usap sa kanya at sapat na rin siguro ang malaking "pakyu" na 'yon kanina para tantanan siya ng nakakatanda.

Well, he should've known he is so wrong.

Bakit pa ba siya umaasang tatantanan siya nito? Sa lahat nang tao, dapat si Jihoon ang pinaka-nakakaalam na kapag target ka ng isang Seungcheol, hinding-hindi siya titigil hangga't hindi ka niya nakukuha o hangga't hindi ka personal na susuko sa kanya. It's been that simple, really. Seungcheol charms, he chases when you puts on some kind of chase, you get tired, you give up, he charms a lot more and he gets you.

It's been that way all this time. No one gets around this guy so easily. No one has escaped his clutches yet. So how is Jihoon supposed to be any different?

Paano pa siya umaasang tatantanan pa siya ni Choi Seungcheol ngayo'y may marka na sa pulso niyang nagbibigkis sa kanilang dalawa?

Bigla na lang lumitaw sa tabi niya ang nakangiting si Choi Seungcheol, bahagyang humihingal at sinasabayan ang paglalakad niya. 

"Jihoonie alam mo bang may batang nakakita sa ginawa mo? Bad influence ka Jihoonie! 'Wag mo nang ulitin 'yon!" The fuck did you call me?

"Fuck off," he says, venom dripping and pace unfaltering. 

Maliliit ang mga legs ni Jihoon (goddamnit) kaya kahit na doble ang pagmamadali niya at paglalakad, nasasabayan pa rin siya ni Seungcheol nang walang kahirap-hirap. This is so fucking unfair he's having an urge to flung his sling bag at the man with passion. 

"No can do~" Seungcheol sing-songs. "Kahit na gustuhin ko mang lumayo sa'yoayaw ko talaga, 'wag kang mag-alalahindi ko pa rin magawa." 

Seungcheol grins then lifts his wrist, flashing the orange blossom flower on it. "We're tied, the two of us together forever."

Jihoon has the urge to bite that mark off Seungcheol's wrist. 

Bilang parang reaction, naramdaman niyang medyo nag-tingle ang sarili niyang pulso niya na para bang nag-re-react nang makita ang markang 'yon.

Jihoon has the same orange blossom mark on his right wrist and it's fucking tingling, someone make this stop. He stares at the mark with disbelief and an even greater distaste at the man who owns it. 

Koi No Yokan / jicheolTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon