ကားပါကင္မွာ ကားထိုးရပ္လိုက္ပီး ကုမၸဏီထဲဝင္ဖို႔ကို ေလးလံေနမိသည္..အမုန္းေတြျပည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြကို မခံစားႏိုင္ဘူးေလ..ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာေၾကာင့္မုန္းေနမွန္းမသိတဲ့ sooခ်စ္သူေလးစိတ္ေျပေအာင္ ေခ်ာ့ဖို႔ sooတစ္ေယာက္ အားအင္ေတြအျပည့္ပါ..
" ဟိုေလ mr.kimရံုးတက္ပီလားဟင္ ညီမေလး.."
Kaiရဲ႕ secretaryကေတာ့ မ်က္ႏွာပ်က္ပီး..
" ေရာက္ေတာ့ ေရာက္ပီရွင့္ ဒါမယ့္ေလ.."
" ဟီး..ရပီ ရပီ..ဒါဆို sooဝင္သြားလိုက္မယ္ေနာ္.."
" ဟို..မမေလး.."
အျပင္က secretaryမေလးကေတာ့ ေခါင္းေတြကုတ္ေနပီး စိတ္ေတြရႈပ္တဲ့ပံုနဲ႔ က်န္ခဲ့ေလသည္..
" ကို.."
လက္ထဲက ဆန္ျပဳတ္ဘူးေလး လြတ္က်သြားပီး အဲ့ေနရာမွာတင္ ေၾကာင္ပီး ရက္ေနမိသည္..
" ရက္စက္တယ္လို႔ မေျပာရက္ေပမယ့္ ကိုတကယ္ရက္စက္တယ္.."
Sooအေရွ႕မွာ မိုးမျမင္ ေလမျမင္ကဲေနတဲ့ sooရဲ႕ခ်စ္သူမၾကားႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ ေျပာခြင့္ျပဳပါ..
" ကိုတစ္ကယ္ ရက္စက္တယ္.."
Sooတစ္ေယာက္ လက္ထဲက ဆန္ျပဳတ္ဘူးေလး လြတ္က်သြားမွ သတိျပန္ဝင္လာပီး ထြက္ေျပးဖို႔ကို သတိရကာ အဲ့ေနရာကေန အေဝးဆံုးကို ထြက္ေျပးလာမိသည္...
Kaiလည္း sooထြက္ေျပးသြားတာျမင္မွ သူ႔အေရွ႕က ဘယ္သူမွန္းေတာင္မသိတဲ့ မိန္းကေလးကို တြန္းထုတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းမွာေပေနတဲ့ မိန္းကေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြကို စားပြဲေပၚက တစ္လၽွူးထုတ္ပီး သုတ္ပစ္လိုက္သည္..ေနာက္ေတာ့ တစ္လၽွဴးကို ေကာင္မေလးစီ လွမ္းပစ္လိုက္ပီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံတစ္ရြက္ကို ထုတ္ကာ ေကာင္မေလးကို ပစ္ေပးလိုက္သည္..
" တစ္ရြက္ထဲဆိုေပမယ့္ တန္ဖိုးကိုေတာ့ မင္းႀကိဳက္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္..မေလာက္ဘူးဆိုလည္း ေျပာေနာ္ ထပ္ေပးမယ္..ဘာလို႔ဆို ငါ့အနမ္းက အေပါစားမဆန္ဘူးေလ.. hk.."
မဲ့ျပံဳးျပံဳးပီး ရံုးခန္းေရွ႕မွာျပဳတ္က်ခဲ့တဲ့ ဆန္ျပဳတ္ဘူးေလးကို ယူကာ..ပိုက္ဆံကိုင္ပီး ေၾကာင္ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးဘက္လွည့္ပီး..
