လက္ေခ်ာင္းေသေသးေလးေတြ လႈပ္လာေတာ့မွ ကိုင္ထားတဲ့လက္ေလးေတြကို ေဘးနားခ်ေပးလိုက္ပီး ကုတင္နဲ႔ နည္းနည္းလွမ္းတဲ့ ေနရာမွာ သြားထိုင္ေနလိုက္သည္...ကုတင္ေပၚက ျဖဴဖတ္ဖတ္ေကာင္မေလးကေတာ့ ပုလဲေလးလို ုၾကည္လင္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေလးေတြ ပြင့္လာေလသည္..သူရွိတာကို သတိမထားမိဘူးထင္ပါရဲ႕..အေပၚတည့္တည့္က မ်က္ႏွာက်က္ကိုသာ ေငးၾကည့္ေနရွာသည္..မၾကာပါ ပုလဲမ်က္ဝန္းေလးေတြရဲ႕ ေထာင့္ေလးကေန သူအမုန္းဆံုး မ်က္ရည္ေလးေတြ စီးက်လာတာကို ျမင္ေတာ့..
" ႏိုးလာပီလား.."
လက္မွာကိုင္ထားတဲ့ ဘာစာအုပ္မွန္းမသိတဲ့ စာအုပ္ကို ေဘးခ်ရင္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပီးေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔နတ္သမီးေလးက လန္႔သြားသည္ထင္ပါရဲ႕ အလန္႔တၾကားေလးနဲ႔ သူ႔ဘက္ကို ျပဴးတူးတူးေလး လွည့္ၾကည့္ေလသည္..ေနာက္ေတာ့ လွဲေနရာကေန ကုန္းထရင္း..
" အ!!.."
ေခါင္းကိုကိုင္ရင္း ညည္းထြားလိုက္တဲ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကို အရမ္းစိတ္ပူသြားတာေၾကာင့္ သူ႔နားအေျပးေလးသြားရင္း
" hk..ဟိုအေကာင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့တယ္နဲ႔တူတယ္ ေမ့ေတာင္လဲတဲ့ထိ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ေလ..ခုလည္း အရမ္းနာေနတာလား.."
ေျပာခ်င္တာ ဒီလိုစကားမဟုတ္ေပမယ့္ ေျပာထြက္သြားတဲ့ စကားလံုးေတြက သူ႔နတ္သမီးေလးအတြက္ အရမ္းကို ခါးသီးေနမွန္း သူသိပါသည္..မယံုႏိုင္ေသာ မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ နတ္သမီးရဲ႕ မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ဥေပကၡာျပဳလိုက္ရင္း..
" သတိရလာရင္လည္း ပီးေရာ..မင္းအတြက္ အခ်ိန္၂နာရီေလာက္ ျဖဳန္းမိခဲ့တဲ့ အဖိုးတန္အခ်ိန္ေတြအတြက္ ငါျပန္ေပးဆပ္ဖို႔ ကုမၸဏီသြားေတာ့မယ္..အဆင္မေျပဘူးဆိုလည္း မင္းအေကာင္စီ ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ေပါ့.."
နာက်င္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို လ်စ္လ်ဴရႈပီး ေက်ာခိုင္းမယ္လုပ္ေတာ့ သူသိပ္ခ်စ္ရတဲ့ sooေလးက သူ႔ခါးေလးကို ဖတ္ကာ ေက်ာေပၚ ပါးေလးအပ္ပီး
" ကို..sooဘာအမွားေတြ လုပ္မိလို႔ sooကို အဲ့ေလာက္ မုန္းေနရတာလည္းဟင္..soo ကိုမႀကိဳက္တာေတြ ဘာမွမလုပ္ေတာ့ပါဘူးေနာ္ sooကို အဲ့လိုအၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔ မၾကည့္ပါနဲ႔ sooမခံစားႏိုင္လို႔ပါ..sooေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ကို.."
