ဖုန္းထဲကေနႀကားလိုက္ရေသာစကားသံ။
""အခုေလးတင္အေျဖေပးထားတဲ့ခ်စ္သူထက္
ေကာင္းေကာင္းကိုဂရုစိုက္ေပးေနတာေတာ့
လြန္တာေပါ့""
ရင္ထဲဟာခနဲ။တစ္ကိုယ္လံုးလည္းအေဝးဆံုးကို
လြင့္ထြက္သြားသလိုပဲ။
""ကိုဇက္ က်ေတာ္ခဏေနမွ ျပန္ဆက္မယ္ေနာ္"
ဖုန္းကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားမိသည္။အံကို
ႀကိတ္လိုက္မိ၍ ဂြင္းစနဲ႔ဖိထားေသာသြားဖံုးတြင္း
တစ္ေနရာမွငန္က်ိက်ိအရသာ။
ႏႈတ္လိုက္တဲ့သြားေနရာက ခုထိေသြးမတိတ္ေသး
ကိုယ္တိုင္ဆြဲႏႈတ္ပစ္လိ္ုက္တဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ေန
ရာကေနေနာင္တေသြးစိမ္းရွင္ရွင္တို႔ကလည္းအသက္ရႈလမ္းေႀကာင္းထဲထိအေႏွာင့္အယွက္ေပး
ေန၏
မြန္းက်ပ္ပိတ္ဆို႔လာေသာရင္ကိုလက္သီးက်စ္
္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကာထုေနတာေတာင္ တင္းက်ပ္မႈက ေလ်ာ့မသြား။
လိမ္ခ်င္ေပမယ့္သူမလိမ္တတ္ခဲ့ပါဘူး။ကိုယ့္ကို
ကိုယ္လိမ္ေနရတာမို႔လို႔ပိုခက္တယ္။မျဖစ္သင့္
ဘူးေလဆိုတဲ့ဆင္ျခင္တံု႔တရားက ဘုရားေဟာ
ထားတဲ့အဆိုးဆံုးမုသာဝါဒကိုက်ဴးလြန္မိေစတယ္
ငိုပါရေစ။တိတ္ဆိတ္ေနေသာကန္ေတာ္ႀကီးတံတားပတ္
လမ္းတြင္ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ရံုးတက္ခ်ိန္မို႔တိတ္
ဆိတ္ျငိမ္သက္လ်က္။ကန္ေရျပင္ေပၚကခုန္ေန
ေသာေလနတ္သားလည္းက်ေတာ့္အပူလႈိုင္းေတြ
ကို မဖယ္ရွားေပးႏိုင္ပါဘူး။
ရင္ဖက္ကိုဖိကာ က်ဆင္းလာေသာမ်က္ရည္ေတြ
ကိုလိုလိုလားလားပဲခြင့္ျပဳလိုက္ေတာ့တယ္။
ေယာက်ာ္းတန္မဲ့မ်က္ရည္မက်ခ်င္ေပမယ့္
က်ေတာ္ခ်စ္တဲ့ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္
ေတာ့က်ေတာ္ငိုပါရေစ။
""ေမာင္~~"
""ဟင္!!မ,ဘယ္--လိုေရာက္လာတာလဲ?""
ပုခံုးေပၚသို႔ျငင္သာစြာထိေတြ႔ေသာလက္သြယ္
သြယ္ေတြ။ေလအေဝွ႔မွာ လြင့္သြားေသာဆံပင္
ႏြယ္ႏြယ္ေတြႀကား ပူပန္ေနေသာမ်က္ႏွာ။
""ေမာင္ ပင္ပန္းေနျပီ။ခုဝန္ခံ
လိုက္ပါေတာ့။ေမာင္တစ္ေယာက္တည္းခုလို
က်ိတ္ခံစားေနရတာဘယ္ႏွႏွစ္ရွိျပီလဲ??ခုခ်ိန္
ဝန္ခံဖို႔ေသခ်ာလြန္းမကေသခ်ာလြန္းေနပါျပီ""
