ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕.....❤သူ❤ --ကျွန်တော့်ရဲ့.....သူ

Part 16(Final)

"YiFan... အျပင္မွာ Chanyeol ေရာက္ေနတယ္...."

"ဟုတ္လား..."

စိတ္ထင္ေနလို႔ပဲလား...
Xingမ်က္ႏွာ မေကာင္းဟု ထင္မိသည္...။

"Xing... Chanyeolဘာျဖစ္လို႔လဲ.."

အိမ္ကို က်ေနာ္လာခဲ့မယ္...
ဒီကို မလာရဘူးဟု ေသခ်ာမွာထားခဲ့သည္မို႔
ကိစၥမ႐ွ္ိပဲ ဒီခေလးလာမွာေတာ့မဟုတ္ပါ...။

"Chanyeolမဟုတ္ဘူး......
ျဖစ္တာက...Parkလူႀကီးမင္း...."

သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်မိေသာ္လည္း ေအးသြားရသည္...။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."

"ညက ႐ုတ္တရတ္လဲက်ပီးဦးေႏွာက္ေသြးခဲသြားတယ္တဲ့.....အေျခေနမေကာင္းဘူးလို႔ၾကားတယ္...... အဲ့ဒါ Chanyeolသြားရမယ္...."

"ေခ်ာက္..."

တံခါးဖြင့္တာနဲ႔ ရင္ခြင္ထဲ အေျပးအလႊား
ဝင္ေရာက္လာေသာ ခေလးေလးသည္ မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားျပီးေက်ာျပင္ေလးက တုန္ယင္ေနခဲ့သည္....။

က်ေနာ့္ရင္ခုန္သံကိုမွတ္သားေနသလို အခ်ိန္ၾကာၾကာ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့သည္....။

ခြဲခြာျခင္းဟာ ဘာလို႔မ်ားခဏခဏ က်ေနာ္တို႔ကို ႏွိပ္စက္ရသလဲ...? အေျဖ႐ွာၾကည့္ခ်င္မိသည္...။သူ့ေက်ာျပင္ကို ဖြဖြပြတ္သပ္ေပးရင္း..ကိုယ္တိုင္ ဝဲတတ္လာေသာ မ်က္ရည္ေတြမက်ေအာင္ထိန္းထားလိုက္ရသည္....။

"အက်ႌေတြေက်ကုန္ေတာ့မွာလဲ..."

ေလဆိပ္သြားဖို႔ တခါထဲျပင္ဆင္လာပံုရတာေၾကာင့္ ရင္ခြင္ထဲမွာ တုန္ရီေနေသာ ေက်ာျပင္ေလးကို အသာထူခြာေပးရင္းေျပာမိသည္...။

နာက်င္မႉေတြ.....၊ မ်က္ရည္ေတြ....၊ျပည့္သိမ့္ေနေသာမ်က္ဝန္းေတြကို မၾကည့္ရက္ခဲ့....

"Chan.."

"Papa... ဟင့္..."

"Papaလိုက္ပို႔မယ္ေနာ္... ဘယ္ခ်ိန္လဲ..."

"10:30.."

နာၾကည္းရေလေသာ ခြဲခြာျခင္းရယ္ေလ...
ဒီေလာက္အခ်ိန္ျမန္ျမန္ႀကီး....

"ဘာစားပီးပီလဲ..."

"ဟင့္အင္း... မစားခ်င္ဘူး..."

"ဟင္း... မစားခ်င္လို႔မရဘူး... နဲနဲျဖစ္ျဖစ္စားရမယ္...အဲ့ဒီအက်င့္ေတြ Papaမႀကိဳက္ဘူးေနာ္...."