ကြၽန္​​ေတာ္​့ရဲ႕.....❤သူ❤ --ကျွန်တော့်ရဲ့.....သူ

Part 12

"Chanyeol..?"

"ဟင္.."

"မင္းဒီကို......ဘယ္လို..."

Xianက တအံ့တျသျကည့္ေနျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကတ္ကို သတိထားမိသြားပံုရကာအားပါးတရျပံဳးေလသည္.....။ သူမ်က္နွာပ်က္သြားရျခင္းအေၾကာင္းအရင္းကို ေတြးမိသလုိျဖစ္ကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္...။

"သတိရေနတာ... မေတြ႔ျဖစ္တာဘယ္ေလာက္ၾကာပီလဲ Beijingမွာဆ္ိုတာ ၾကားတယ္....
အခုေတာ့ျပန္ေတြ႕ရျပီ...ဝမ္းသာလိုက္တာကြာ...."

လက္ေမာင္းကို လႈပ္ရမ္းပီးေျပာေနေသာ Xianပံုစံက ဝမ္းပမ္းတသာ႐ွိလွသည္....။ Chenကိုေတာင္ေတြ႔ခ်င္လာမိသည္...။ Chenကခု Japanမွာ သင္တန္းတစ္ခုတတ္ေနသည္မို႔ အဆက္သြယ္ျပတ္ေနသည္ေလ...။

"လာ... လာ... အားလံုးနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမယ္..."

¿?**************************?¿

"မမ..."

"ဟင္..."

Papaနဲ႔က်ေနာ္တို႔ပါတ္သတ္မႉကိုတစ္ခ်ိဳ႕ကလဲသိၾကသည္...။ လုပ္သတ္ျကာေနျပီျဖစ္ေသာသူမ်ားသာ သိသည္ျဖစ္၍ ထိုအမ်ိဳးသမီးကေတာ့သိဟန္မတူပါ...။

"ဟိုေလ... အဲ့တာေလးက်ေနာ္သြားေပးေပးမယ္ေလ..."

"ေအာ္... အင္းေက်းဇူး...."

ရိုးရိုးသားသားပဲေတြးလိုက္ပံုရေသာ သူမက အလြယ္တကူေပးလာသည္...။
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ျပံဳးရင္းPapaရံုးခန္းတံခါးကို အသာေလးေခါက္လိုက္ေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းစကားသံကုိျကားလိုက္ရသည္...။

"ဝင္ခဲ့"

ထိုအသံကေတာင္ ခန္႔ညားလြန္းေနသည္ဟုေတြးမိသည္...။က်ေနာ့္ကို ျမင္ေတာ့Papaမ်က္ေမွာင္ေတြစုၾကဳတ္သြားသည္.....။တရားခံကိုၾကည့္သလိုအၾကည့္ေတြနဲ႔ လူတကိုယ္လံုး
သိမ္ငယ္သြားေစမတတ္ၾကည့္ေနသည္...။

"Papa..."

မည္းနက္ေနေသာ မ်က္ခံုးေတြစုၾကံဳ႕ကာစူး႐ွစြာၾကည့္ေသာ သူ႔အၾကည့္ေၾကာင့္
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ထားမိသည္...။

"ဒီမွာ လက္မွတ္ထိုးေပးပါ..."

"ဒါ... မင္းအလုပ္မဟုတ္ဘူးမို႔လား......"

စာရြက္ေတြကို ငံု႔မျကည့္ပဲ ေအးစက္စြာေျပာေလသည္...။

"ဟို..."