You Again

Chapter 14

Ayanna, what the fvck are you doing inside the restroom cubicle? Bakit ka nandyan?

Nasa loob ako ngayon ng isang restroom cubicle. Hindi ko alam kung bakit, basta nagpaalam ako kay Vince na magccr.

I guess, masakit parin. Masakit parin na makita sila.

Lalo na si Enzo.

I've been here for a while, for like 5 minutes. Just sitting here inside, iniisip kung ano ang mga susunod na mangyayari. And eventually, naisip ko nang lumabas.

Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas. I guess, i looked okay. Nag retouch ako ng kaunti at mabilis na lumabas.

Tumunog ang mga sapatos ko habang naglalakad, nawala na ang mga tao. I guess, late na ako sa class ko. Oh shit! I'm late.

Mabilis akong tumakbo papunta sa class ko, "Oof!" Fudge, why do i keep bumping into people? Nakaramdam ako ng matigas na dibdib, hindi ko ma tinignan kung sino man iyon. Well, nahulog ang mga dala kong books kaya lumuhod ako para kunin iyon.

"Fuck, i'm late." I whispered, habang patuloy ang pagpulot sa mga libro kong nahulog. Hindi man lang ako tinulungan nitong mokong na to! Hmmp.

"I didn't know you swear, Ayanna." I stiffened. Napatigil ako. Bumilis ang tibok ng puso ko. Hinabol ko ang hininga ko.

I looked up at tumayo. I am now facing him, "Ano bang pakeelam mo?" I gritted my teeth, hinawakan ko ng mahigpit ang mga libro sa dibdib ko.

"Wow, nagbago ka na talaga, Ayanna." Diretso ang tingin niya saakin. Habang ang mga kamay niya ay nasa mga bulsa niya.

I chuckled, "People change, Enzo." That's the first time i said his name infront of him since the last we met. It was making me sick, to be honest. His name makes me want to puke in disgust.

His face softened, "Look, Ayanna, let's ta-" He tried grabbing me, pero umiwas ako. "We have nothing to talk about, Enzo. Please, i have classes to attend to." I looked down, at mabilis na umalis papunta sa susunod na klase ko.

Hindi naging kami ni Enzo, ang sabi niya he doesn't like commitments. Weeks had passed that time, nalaman ko ang totoo. Na pinaikot lang ako nina Zania at Enzo. Sobrang sakit dahil ang akala ko ay totoo ang pagmamahal na ipinakita niya sakin. Oo i admit, sobrang minahal ko si Enzo.

Kahit ano gagawin ko para sakanya. But then, it all crashed. Nasira ako. Sinira nila ako.

Ngayong nagbalik sila, nagbalik lahat ng mga alaala. Lahat ng sakit. If i haven't told you guys, they've been in America for 3 years. Actually, ngayon ko lang nalaman na galing silang Amerika. They've been there, together.

"Oh you're late, Ms. Sandoval."

"Sorry sir." Yuko ko, at umupo na sa upuan ko. "Huy, anong nangyare sayo?" Bulong ni Leanne sakin.

"Nag-aalala si Vince sayo, saan ka ba galing?" I gulp.

"Ah ano, uhm g-galing ako sa restroom. Hindi ko n-namalayan yung oras." I have them a sly smile. Guminhawa naman yung mga mukha nila.

Hindi na lamang sila umimik, thank God hindi na sila magtatanong. Inayos ko yung sarili, then umupo ng maayos.

Wala pa si Enzo, i think hindi dito ang class niya. Wala rin si Zania eh. So that means, isa lang ang class namin together; first period.

I shrugged my thoughts off, at nakinig nalang sa boring at walang kwentang disscussion ni Mr. Walter.

_____________________________

"Okay class, you are dissmissed." Thank God. Ang boring ng klase niya, nakatulog lang ata ako buong disscussion eh.

Lumabas na kami nina Chello, "Ayanna, nagbake si mommy. Punta daw kayong bahay?" Ani ni Leanne, i smiled.

Tita Mina's cupcakes are glorious. They're the best.

"Count me in." Sabi ko, they chuckled.

Ringggg!

My phone turned off, kinuha ko iyon sa bag ko, "Ma?" My mom called, i wondered why.

"Hija, pwede ka bang dumaan muna dito sa building?" Kumunot ang noo ko, madalang lang kasi ako pinapapunta ni mom sa kompanya.

"Bakit ma?"

"May gusto ipagawa ang daddy mo sa'yo, it's urgent. Please come." I sighed, pano na yung cupcakes ni Tita Mina?

"Sige ma, i'll be right there."

"Salamat anak, we'll be waiting for you." Ramdam ko ang ngiti ni mom, that made me smile. Pero nawala iyon nang maisip ko na hindi ako makakasama kina Leanne.

"Uhm guys," Lumingon sila sakin, kumunot ang noo nila.

"Hindi ako makakasama, pinapapunta ako ni mom sa building." Bakas sa mukha ni ang lungkot. Aw ang cute nila.

"Urgent daw." Ani ko.

"Osha, sige sige, magiingat ka ah" i nodded, we said our goodbyes at umalis na sila.

Nanlaki ang aking mga mata nang may tumigil na itim na sasakyan sa haparan ko. Unti unti niyang binaba ang kanyang bintana.

"Zania?" I mumbled, she smiled mischeviously. I squinted my eyes at her, ano naman ang kailangan niya?