.
.
.
.
ทันทีที่ถึงบ้าน จีมินทิ้งตัวลงนอนที่เตียงเพื่อพักเอาแรง แทฮยองที่พึ่งเดินตามเข้ามาในห้องเดินไปนั้งที่หน้าโต๊ะคอมแล้วมองนักล่าหลับไป
"แท....มา..นอนด้วยกัน..."ความเย็นๆของห้องที่ติดอยู่ในผ้าปูเตียงทำเอาจีมินเคลิ้มหลับไป แต่ใจยังนึกถึงแทฮยองจึงเอ่ยเรียกให้มานอนด้วยกัน
แทฮยองถอนหายใหญ่เฮือกใหญ่พลางกุมมือทั้งสองแน่น ความกลัวเริ่มครอบงำจิตใจอ่อนแอนั้น อดีตที่แสนนานถูกรื้อฟื้นในหัวของแทฮยอง เหงื่อเริ่มผุดบนในหน้าหล่อ แทฮยองตัวสั่นกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น เขาลุกจากเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องไปโดยที่ไม่ลืมล็อกห้องให้คนที่หลับอยู่ ไม่บ่อยนักที่แทฮยองจะเกิดอาการแบบนี้ และเขาต้องไปพบ'จิตแพทย์'เดี๋ยวนี้..
.
.
.
"ขอพบหมอหน่อย"สิ้นเสียงเข้มของแทฮยองบุรุษพยาบาลหน้าใหม่ที่ตั้งใจจะเข้ามาถามแต่กลับตกใจกับสีหน้าของบุคคลที่เดินเปิดประตูเข้ามาอย่างรุนแรง จึงรีบวิ่งไปเปิดประตูให้เข้าไปในห้องที่มีคุณหมออยู่
"มินซอกนั่นใครหน่ะ?"รุ่นพี่บุรุษพยาบาลที่เดินผ่านมาแล้วเห็นคนไม่คุ้นหน้าเดินเข้าไปมนห้องด้วยสีหน้าที่น่ากลัวนั่นจึงเดินมาถามไถ่
"ไม่รู้พี่เขาน่ากลัวเลยให้เขาเข้าไป"
"จะบ้าหรอเขามีบัตรคิวหรือยังเดี๋ยวหมอก็เล่นงานแกหรอก"
"พี่อย่าพูดแบบนี้ดิ"
บุรุษพยาบาลยืนพูดถึงบุคคลที่เดินเข้าไแเมื่อกี้ ทันทีที่ร่างของแทฮยองเข้ามาในห้องเต็มตัวเหงื่อที่เปียกชุ่มเริ่มแห้งและอุณหภูมิของร่างกายเริ่มต่ำลง เพราะอุณภูมิในห้องนี้ช่างเย็นเฉียบ