""ညီအိပ္ခ်င္ေသးရင္ဆက္အိပ္ေလ""
""ရျပီ။မအိပ္ေတာ့ဘူး။ဆိုင္ကိုပဲေရာက္ေအာင္
ေမာင္းေတာ့။မခ်ိဳေစာင့္ေနရလိမ့္မယ္""
ကားေမာင္းေနရင္းမွငဲ့ႀကည့္ေတာ့ေက်းဇူးရွင္ေလး
ကသုန္သုန္မႈန္မႈန္။အိပ္ေရးမဝသျဖင့္ ပါးစပ္ဟ
ကာသန္းေနေသး၏။ေဝ့လာေသာမ်က္ရည္စေတြ
ကို လက္မႏွင့္ဖြသုတ္ေနပံုကဘယ္သု႔စတိုင္ပါလိမ့္
ဒီလိုေတြ႔ေတာ့လည္းက်ေတာ္စိတ္မေကာင္း။မေန႔
ညက""က်ေတာ္အိပ္ခ်င္ေနျပီဗ်ာ""ဟုေအာ္ဟစ္
ေနေသာေကာင္းေကာင္းကိုအတင္းဆြဲထားကာ
ေဘာလံုးပြဲျပီးသည္အထိအတူတူႀကည့္ခိုင္းခဲ့တာ။
အားလံုးက""ေကာင္းေကာင္း""ဟုခ်စ္စႏိုးေခၚႀက
ေသာေနေကာင္းျမတ္သူဆိုသည့္ထိုေကာင္ေလးကိုက်ေတာ္တကယ္ခင္တြယ္တယ္။
""ေကာင္းေကာင္း""ကလည္္းက်ေတာ့္ထက္မပို
ရင္ေတာင္က်ေတာ့္ထက္ေတာ့မေလ်ာ့တဲ့သံေယာ
ဇာဥ္ေတြရွိေနပါလိမ့္မယ္။
YGNက နာမည္ႀကီးဆိတ္ျငိမ္ရပ္ကြက္ထဲႀကီး
ျပင္းလာခဲ့ရေသာက်ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္
ကစားေဖာ္ဆိုတာမရွိခဲ့။ဒီလိုပဲ လူမွန္းသိစတည္း
ကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အေဖာ္ျပဳခဲ့ရတာ။
""ဟာာာ မခ်ိဳေရာက္ႏွင့္ေနျပီ""
ဆိုင္ေရွ႔တြင္ေစာင့္ေနေသာမခ်ိဳကိုျမင္ေတာ့ကား
ကိုခပ္ျမန္ျမန္ေကြ႔ေပးလိုက္ရသည္။ဒါေတာင္ေမာင္မင္းႀကီးသားေလးက parking
ထိုးတာေတာင္မေစာင့္ပဲ။ထံုးစံအတိုင္းကားတံခါး
ပင္မဖြင့္ပဲခုန္ဆင္းသည္။
""မမခ်ိဳ ေစာင့္ေနတာႀကာျပီလား?""
""မႀကာေသးပါဘူးေမာင္ရ။မလည္းခုမွေရာက္
တာ""
""ဟူးးးအႀကာႀကီးေစာင့္ေနရမွာဆိုးတာ။လာေလ
ေမာင့္coffeeနဲ႔မနက္ခင္းကိုစတင္လိုက္ပါ""
သြားတက္ေပၚမွစိန္ပြင့္ေလးလက္ခနဲျဖစ္သြား
သည္အထိ ျပံဳးေပ်ာ္ေနသူ။အိမ္မွာ။ကားေပၚမွာ
သုန္မႈန္ခဲ့တာတျခားလူလို။
Zဆိုင္ထဲသို႔ေျဖးေျဖးခ်င္းဝင္လာကာျပံဳးျပေန
ေသာမမခ်ိဳအားျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ျပံဳးျပံဳးျပျပီး
ထိုင္ေနႀကေထာင့္စြန္းေလးမွာသာသြားထိုင္ေန
လိုက္သည္။
Epi(1)
Start from the beginning
