Een pinguïn avontuur -Augias

Hoofdstuk 1

Voor jaciominusiapaliotus

HOOFDSTUK 1

Er was eens een pinguïn. Ze heette Lolo. Lolo woonde in een iglo, samen met haar moeder. Lolo hield niet van de kleur wit. Nu was haar hele lichte iglo wit, dus wilde ze weg. Weg van alle witte dingen op de hele wereld. Ze pakte al haar spullen. Ze liet nog een briefje achter. Ze schreef:

Beste mama,

Ik ga weg, op zoek naar geluk.

xxxLolo.

P.S. ik zoek helemaal geen geluk, alleen een plek waar niet alles wit is.

Ze legde het briefje op tafel en vertrok. Toen haar moeder na een uurtje weer thuis kwam van de markt, las ze het briefje. Ze wilde achter haar dochter aan gaan, maar ja, waar was ze naar toe? Ze kon haar voetstappen nog net zien. Als ze nu ging kon ze haar misschien nog overhalen terug te gaan. In het begin rende ze nog, voor zover dat ging. Maar na een half uur was ze helemaal uitgeput. Ze vervloekte zichzelf dat ze nooit vaker naar de sport school ging. Ze liep hijgend verder. Toen de zon onder ging, zwol de wind aan. De dunne jurk die ze aan had, bood niet veel bescherming. Na een tijdje kon ze niet meer. Ze groef een kuil met haar vleugels om in te overnachten. Het was kouder dan haar winddichte iglo, maar het was te doen. Je zwemvliezen vroren in ieder geval niet van je poten af. De volgende ochtend was het spoor van Lolo weg. Dat zat erin. Het waaide ook zo hard! Ze liep in dezelfde richting verder als de dag daarvoor. Waar zou Lolo heen willen? Naar familie? Nee, dan was ze wel een andere kant op gegaan. En die woonden ook in een iglo die wit was, dus dat zou het in ieder geval niet zijn. Terwijl ze liep dacht Lolo's moeder (Rita) na over de harde wind vanacht. Zou Lolo ook zo verstandig zijn geweest om een kuil te graven om in te slapen? Of was ze gewoon door gelopen en... Nee, daar moest ze niet aan denken. Ze zou Lolo zo meteen vinden en haar meenemen naar huis. Ze begon ook wel honger te krijgen. Ze had al de tijd dat ze aan het lopen was nog geen water gezien om in te jagen naar vissen. Hun iglo stond juist naast het water, zodat ze nooit een voedseltekort hadden. Maar nu had ze honger. Erge honger. Ze wist niet hoe lang ze het nog vol hield. Ze moest Lolo snel vinden. Ze keek achter zich. Huh? De lucht was toch eerst blauw? Het leek wel of er een enorme witte wolk op haar af kwam. Het was een sneeuwstorm!