Strings Attached

Chapter 30: Jitters

Hindi kasi ako mapakali at hindi na rin ako komportable sa pagka worried at ang mga tinatawag na Jitters ni Genie.

Umupo ako sa may balkonahe namin at hinawakan ko yung gitara ko. Yan lang naman ang pinaka bestfriend ko sa mundo eh. Kasi lahat ng emotions ko, kayang iabsorb ng gitarang ito.

Hindi ko alam kung matutuwa ako sa naging reaksiyon ni Genie kanina. But I need to be so understanding.

Ang sabi nila Rick, Unpredictable daw lahat ng mga babae. Feeling ko naniniwala na ako. Haay.

Anu ba yung kantang yung narinig ko kanina sa radyo.. eto ata yun

(strum ng gitara)

NP on Marco’s Guitar (Marco’s Voice): It Will Rain- Bruno Mars

If you ever leave me, baby,

 Leave some morphine at my door

Cause it would take a whole lot of medication

To realize what we used to have,

We don't have it anymore.

There's no religion that could ever save me

No matter how long my knees are on the floor, oh

So keep in mind all the sacrifices I'm making

To keep you by my side And keep you from walking out the door.

Cause there'll be no sunlight if I lose you, baby

There'll be no clear skies if I lose you, baby

Just like the clouds, my eyes will do the same if you walk away

Everyday, it will rain, rain, rain

Ang lungkot ng kantang ito. Para akong naiiyak pag kinakanta toh kasi mejo mataas din kasi eh.

“Bakit ka umiiyak?”

“Ay kalabaw ka!”

“The last time I checked, ako ang magugulatin sa ating dalawa. Bakit parang gulat na gulat ka Recca?”

Recca? Tinawag niya ako Recca. Ibig sabihin, gusto niya parin yung plano namin at mga nangyayari ngayon?

Napalingon ako sa kanya at sumenyas ako sa kanya na umupo siya sa lap ko.

“Dyan? Ako? Uupo?”

“Speech Therapy Genie? The last time I checked, ako ang utal magsalita sa ating dalawa?”

Tumawa kameng dalawa. Tapos tumigil si Genie sa pagtawa at umupo sa lap ko. Ang galing, akala ko hindi siya mauupo, pero ngayon, kaya na niyang iexpress kung anu talaga yung gusto niya.

“What’s with the Jitter?”

Nagpout siya at niyakap niya ako.

“Hindi sa ayokong magpakasal Marco, dont you think its too early for us? Hindi pa tayo nakakpagtapos ng high school at meron bang pari na magkakasal sa atin ng ganitong~~”

“Shhh... Genie stop jittering. Wag kang matakot kasi I have already forseen those consequences.”

Tinanggal niya yung sarili niya sa pagkakayakap sa akin at tumingin siya sa aking mga mata. Tinitigan ko rin siya at nagsalita.

“Genie, I feel that we dont have much more time. And I know that you are feeling it too.”

“But does it have to be this soon? Natatakot ako baka kasi maiwan kita~”