Dans der Schaduwen

De tweede stap

Eenmaal thuis is hij alleen. Zijn ouders zijn beide op zakenreis. Het zijn schatten van mensen maar ze zijn vaak weg. Ze hebben een bekend bedrijf en moeten dan vaak naar het buitenland, maar niet dat Lux daar heel erg mee zit. Hij heeft er mee leren leven.
Thuis zet hij voor zichzelf een kop thee en nestelt zich voor de tv. Hij zet de tv aan op National Geographic Channel, Air Crash Investigation. Het is zijn favoriete programma daarnaast is hij ook nog gek op" How I met your mother". De humor daar vindt hij geweldig.

Lux kijkt nu al een half uurtje totdat de bel gaat. Zuchtend staat hij op en loopt hij naar de voordeur. Waar hij merkt dat de deur nog op slot zit. Zachtjes vloekt hij als de bel nog een keer gaat. 'Jaha.' Zucht Lux. Snel rent hij naar de keukentafel waar altijd een bos met sleutels liggen.

Als Lux de deur opent staat daar een gespierde maar toch niet lange jongeman in de deuropening. Zijn ogen steken af van zijn kastanje bruine haar en zijn licht bruine huid. Zijn ogen zijn namelijk fel groen. Met een soort gras groene tint er doorheen. Wat hem er exotisch uit laat zien. Hij heeft een simpele lichte spijkerbroek aan met een wit T-shirt met een V-hals. Het is een hele simpele outfit maar het staat de jongen goed. Heel goed zelfs. Een vriendelijke glimlach zit op de jongen zijn gezicht geplakt. Heel zijn lichaamstaal straalt vriendelijkheid uit. In zijn ogen is iets te zien wat op ondeugendheid lijkt. En nog twee dingen. Iets wilds, alsof hij zowat heel zijn leven buiten heeft geleefd. En een soort herkenning, als of hij deze jongen al een keer eerder heeft ontmoet. Maar dat is niet mogelijk. Toch.
Met een verassende hoge stem begon de jongeman te praten. 'Hoi, neef .' Neef, waarom noemt deze jongen hem zijn neef. Paniek en verassing zwellen in hem op. 'Wow, neef?!' Komt er schor en enorm verbaast uit zijn keel.
'Ja, je weet wel. Het kind van je vaders of moeders.' 'Ik weet wat een neef is, ik ben niet achterlijk.' Onderbreekt lux hem bot. ' Wie ben je, waar kom je vandaan en wat doe je hier ?' De jongen lacht zachtjes. Het is een zorgeloze lach. Eentje die Lux maar zelden heeft.

'Mag ik binnenkomen, dan kan ik het uit leggen.' Lux wou nee zeggen maar hij kon het niet over zijn tong heen krijgen. Het korte woordje bleef haken achter in zijn keel. Lux opent de deur wat waardoor de jongen er doorheen kan lopen. Wat hij dan ook meteen doet.
De jongen fluit een goed keurend deuntje. 'Leuk huis. Het mist alleen wat planten. Daar kan ik wel wat aan doen. Misschien wat hortensia's of wat pioenrozen. Zelfs een kamerplant zou hier leuk staan. Dan is het hier toch net wat gezelliger, niet dat het hier niet gezellig is maar toch.' En de jongen zet zijn weg verder naar de huiskamer. 'Dus, ben jij een soort tuinman of wat ?' Even kijkt de jongen hem verbaast aan. 'Je weet het niet. Maar inderdaad , je kan zeggen dat ik een soort tuinman ben. Want ik ben heel goed met planten maar ook met dieren. Ik ben een soort natuurmens. En jij ? Vertel eens wat over je zelf. Dan doe ik het zo ook. Ook al heb ik net al een beetje over me vertelt. Sorry ik draaf weer eens door. Dus vertel zodat ik mijn mond kan houden.' Een beetje verbijsterd kijkt Lux hem aan. 'Nou ik ben Lux,' begint hij, geen idee wetend wat hij moet vertellen. 'Mijn lievelingseten zijn wraps en ik ben zestien jaar oud, net jarig geweest. Mijn ouders zijn vaak weg, ik heb vaak last van paniekaanvallen en kan niet tegen mijn ongelijk.' 'Wat is je lievelingskleur ? Mijne bos groen. Want ik ben vaak in het bos te vinden. Maar ook in de weilanden, vooral als er koeien zijn. Ik weet niet waarom maar koeien zijn mijn lievelingsdieren, wat is jouw lievelingsdier ?' De jongen wou nog wat zeggen maar Lux was hem al voor. 'Mijn lievelingskleur is wit ook al is het niet echt een kleur maar dat boeit me niet,' de jongen kijkt Lux dankbaar. ' En mijn lievelingsdier is denk ik de sneeuwuil. Maar dat weet ik niet zeker. Een ijsbeer vind ik ook leuk. En nu, vertel wat over jezelf. Misschien is het wel handig dat ik je naam weet.' De jongen lacht schaapachtig naar Lux maar begint dan enthousiast te praten.

'Ik ben Scander. Ik ben achttien jaar. Ben redelijk druk, af en toe lijkt het als of ik ADHD heb maar daar ben ik al op getest maar dat was negatief. Ik heb af en toe gewoon te veel energie en ben een enorme klebbelkous al zeg ik het zelf. Maar dat maakt mij niet uit. Al stoort het andere mensen wel heel vaak. Dus als het jou soort zeg het me alsjeblieft. Ik kom oorspronkelijk uit Mexico maar ik kan geen Spaans, helaas. Anders had ik al heel veel mensen uitgescholden hebben in het Spaans. En dat zijn een hele hoop mensen. Al zouden de meeste mensen dat niet van mij verwachten. Ik mag jouw wel hoor, wees daar niet bang voor.' Scander stopt even om op adem te komen en te slikken.
'Ik kan namelijk best wel boos worden als je iets fout doet of als ik in mijn maandelijkse dip zit. Daar heb ik namelijk al last van  sinds ik klein was. Het zit namelijk zo. Ik ben meestal extreem hyper en vrolijk maar eens in de maand heb ik een paar dagen een dipje. Zie het maar alsof ik ongesteld ben alleen dan zonder het bloed en zo. En dat ik een jongen ben in plaats van een meisje maar dat heb je hoop ik al wel opgemerkt. Zo niet ik kan het je bewijzen maar dat lijkt me voor beide niet heel fijn. Ik heb een vriendin, haar naam is Cora. Ze is tegen mij wel aardig maar tegen andere kan ze nog al een bitch zijn. Ik mag dat zeggen want ik ben haar vriendje en van mij kan ze het hebben. Dus als jij het zegt ben je een dead man. Zoals zij het vaak zegt. Ze spreekt in tegenstelling tot mij extreem veel Engels maar dat kan misschien wel komen dat ze oorspronkelijk uit Amerika komt maar ze heeft Nederlands leren praten en dat kan ze nu ook heel goed. Voor de rest heb ik geen broertjes of zusjes al zou ik dat wel heel graag willen hebben.'

'Oké dat is duidelijk, op een ding na. Waarom heb je me opgezocht ? En waarom nu pas.' Scander lacht. 'Ik was er al een tijdje mee bezig maar toen kwamen er allemaal extra dingen tussen waar jij later wel achter komt. Denk ik of in ieder geval hoop ik.' Scander lacht een beetje awkward. Maar uiteindelijk beginnen hij en Lux keihard te lachen. Waarom weten ze beide niet en waarschijnlijk zullen ze dat ook nooit te weten komen, maar het verbrak de toch wat gespannen sfeer die er rond hing.
Na een tijdje zijn ze beide uitgelachen. 'Wil je nog wat te eten of niet,' vraagt Lux. 'Een appel is goed hoor.' Lux knikt en loopt naar de keuken waar hij twee appels vandaan haalt. Op de terug weg kijkt hij nog even op zijn telefoon waar hij opziet dat zijn ouders vanavond weer niet thuis zijn en waarschijnlijk morgen de hele dag en nacht ook niet. Lux is het gewend maar toch vindt hij het nog steeds vervellend. Maar dan vormt zich een plannetje in zijn hoofd.

Als Lux weer bij Scander is gooit hij de appel naar hem en kijkt hem aan met een grijns. 'Heb je misschien zin een logeerpartijtje.' Vraagt Lux grijnzend. Ook Scander kijkt hem blij aan.
'Fijn dat je het vraagt, ik had namelijk nog geen slaapadres.' En met die woorden ploft Lux op de bank naast Scander.
'Film kijken ?'Vraagt Lux aan hem en Scander knikt enthousiast terug. 'Dan is dat geregeld.' En Lux start de film op.

'Dankje Lux.'

Bruh, ik heb hier een twitter account voor aangemaakt. Leuk. 

Twitter : Deadly_pizza 

Origineel enzo