Dans der Schaduwen

De tweede stap

'Goedemorgen klas, ik hoop dat jullie goed hebben geleerd voor dit proefwerk, het zal namelijk drie keer meetellen voor deze periode.'
Verschrikt kijkt Lux op. Hij was vergeten dat ze een biologie proefwerk hadden. Zijn gedachtes waren er gisteren niet bij en hij is dus helemaal vergeten te leren.
Paniek grijpt hem om de keel. Hij staat op het punt om te hyperventileren maar omdat hij niet voor gek wilt staan, pakt hij zijn spullen en rent het lokaal uit.
In de gang ploft hij op de grond tegen de muur. En hij begint te hyperventileren, in een paniek begint hij in zijn rugzak te zoeken naar een papieren zak. Die heeft hij altijd in zijn rugzak zitten voor dit soort momenten. Maar opdat hij geen astma heeft, heeft hij ook geen puffer nodig. Het enige waar hij echt last van heeft zijn zijn lichte fobieën en zijn paniekaanvallen. En momenteel heeft hij een van zijn paniekaanvallen. Hij kan zijn zak niet vinden wat zijn aanval nog erger maakt.
Zijn ademhaling gaat steeds sneller. 'Lux, sluit je ogen en let op je ademhaling. Dat hielp bij mij altijd.' Zegt een onbekende stem. 'Dat. Helpt. Niet. Bij. Mij.' Krijgt Lux er moeizaam uit tijdens het gehijg. Hij ademt luid en snel.
Een zucht verlaat de lippen van de persoon. 'Wat dan. Wacht ik heb een idee. Houd je adem in.' Lux kijkt niet op anders had hij de persoon een dodelijke blik gegeven. Hij kan niet eens kijken, laat staan zijn adem in houden. 'Lukt. Niet.' Probeert hij er uit te brengen wat niet heel goed lukt, het is dan ook maar net te verstaan. In zijn hoofd scheldt hij zich zelf de huid vol en zit zich zelf zich nog ellendiger te laten voelen. Wat ook weer gevolgen heeft op zijn ademhaling. Die nu snel maar onregelmatig gaat.
'Oké, oké. Uhhh. Sorry maar ik ga je kussen.' Voordat de woorden tot Lux zijn doorgedrongen zijn, zitten de lippen van het meisje, blijkbaar, al op zijn lippen. Dit was zijn eerste kus en dat dit dan zijn eerste kus moet zijn, vind hij erg teleurstellend? Hij weet niet zeker wat hij er van moet vinden. Balen vind hij het. De liefde van zijn leven, die had zijn eerste kus moeten hebben gehad.
Toch laten haar lippen het een tintelend gevoel achter als ze de zijne verlaten. Dat gevoel verspreidt zich door heel zijn lichaam.
Ook heeft Lux zijn ademhaling weer onder controle. 'Dankje,' brengt hij uit. Maar als hij opkijkt, is het meisje weg, verdwenen alsof ze er nooit is geweest en misschien was ze er ook niet en had hij dit allemaal maar ingebeeld. Er is niet eens veel tijd verstreken. Want zijn docent komt het lokaal uit rennen. Lux hijgt nog steeds heftig maar zijn ademhaling is al beter onder controle en langzaam maar zeker gaat het naar een normaal tempo.

Meneer Blom, zijn docent, is een redelijk dikke man en zijn lengte maakt het voor hem ook niet beter op. Hij is klein en dik wat hem op kirby laat lijken. Ook lijkt zijn lopen meer op waggelen, maar dat is meer Lux zijn mening. Maar ondanks zijn formaat is het wel een erg aardige en goede docent. Hij is daarom ook een van de weinige die van zijn paniekaanvallen. Wat best erg is, eigenlijk zouden alle docent op de hoogte moeten zijn van Lux zijn paniekaanvallen. Maar dat wou hij zelf niet.
'Paniekaanval,' constateert de docent. Lux knikt en hijgt nog wat. 'Weet je waarom ?' Lux schudde zijn hoofd. 'Nee,' vreemd genoeg klinkt schor. Het voelt niet goed om tegen zijn docent te liegen maar wat had hij anders moeten zeggen. Dat hij in paniek schoot doordat hij niet geleerd had omdat hij alleen maar aan een meisje had lopen denken. Liegen was op dit moment de enige beste optie. Nu heeft hij nog een kans om zijn toets op een andere dag te maken. Om zijn leugen nog extra kracht te geven, sluit Lux nog een keer ogen en haalt nog een paar diep adem.
'Gaat het wel of moet ik nog een dokter halen?' Lux reageert niet, niet wetend hoe die moet reageren.
'Ik haal voor de zekerheid Mevrouw Migens er bij. Zij heeft haar EHBO-diploma gehaald dus ze zal je even na checken.' Lux knikt. Wat heb je gedaan denkt Lux bij zichzelf. Dit is een vervelende situatie waar jij je zelf in hebt gewerkt. Wat nou als ze vragen hoe je zo snel je ademhaling onder controle hebt gekregen, idioot. Hij kan zichzelf wel voor zijn kop slaan.

'Alles lijkt in orde te zijn. Maar toch zou ik hem voor de zekerheid maar naar huis sturen. Voor de zekerheid.' Mevrouw Migens gaf er Lux een knipoog bij het laatste. Ze weet dat Lux niet zomaar een paniekaanval krijgt en dat hij daar meestal een goede reden voor heeft. Meestal. Nu heeft hij er een gekregen omdat hij voor een toets minder heeft geleerd. En dat is iets waar hij niet tegen kan. En dan krijgt hij dit.
'Moet ik je naar huis brengen of kan je het zelf wel.' Vraagt mevrouw Migens. 'Het lukt wel,' zegt Lux zachtjes.