I guess we'll never know: Kailan ko masasabi?

Chapter Eleven: Monster's House.

Nagets nya ata yung tanong ko so bigla syang nagsmirk for real.  

"Spell ASA." sabi nya. Tss. Naging defensive na naman sya. Ewan ko ba. Pansin ko, pag may napapansin akong goodness sa kanya, nagiging defensive sya in a split second. Bakit kaya?

"Anyway," dagdag nito. "Tara na sa room at baka may maabutan pa tayo." 

"Asa ka pa. Anong oras na oh. Halos 5:30 na. Nakauwi na lahat yung mga yun. Ano ba to. Pano ko ieexplain kay Mam to. Sabi ko magpapalit lang ako.. Sayang yung test. Sayang attendance. Sinayang ko ang buong hapon ko na kasama ang isang monster na katulad nito. BALIW NA ATA AKO! Huhuhu." 

Naabsorb nya ata lahat ng emote ko. "HOY! Anong monster ka dyan?! Pinilit ba kitang habulin ako? Eh ikaw tong pafeeling na superhero e! Wala rin kaya akong test. At dahil rin lahat yun sayo. At anong sinasabi mong magpapalit ka? Ha? Di ko magets.."

Nako! Wag nang alamin ang mga bagay na ganon. Hindi ko rin alam kung bakit ko ginawa yung mga bagay na ginawa ko. Pero tama bang sisihin nya ako sa lahat ng nangyari sa kanya? At ano kaya yung meaning nung sinabi nya na nagkatotoo na lahat nung sinabi ko nung nag-away kami?Itatanong ko sana pero may bigla akong naalala. 

"Ay. Tatawagan ko muna si Tonette para intayin nila ako." Wala kasi si Nii-tan (Kuya) sa bahay. As usual, kasama na naman nya ang forever girlfriend nya, WALANG UMAYAN yata ang motto nila. Tutal sina Mama Yaya ko lang naman at yung iba ang nasa bahay dahil wala sina Mom at Dad, magpapasama lang ako kina Tonette sa bahay kahit hanggang 9 lang.

Kinapa ko sa bulsa ko yung phone ko. TEKA, ASAN YUNG PHONE KO!!  (⊙▂⊙)

"OMG! ASAN ANG PHONE KO! AT ASAN YUNG BAG KO!!" napalakas yata yung pag-iisip ko. Hindi pwede to! ASAN na lahat ng gamit ko?! Naalala ko na. Masyado nga pala akong nagmamadali kanina kaya naiwan ko lahat ng gamit ko. Yung cellphone ko naman e baka nalaglag na kanina sa sobrang pagtakbo namin.  Pano to? Anong gagawin ko? Napaupo tuloy ako sa buhangin with my face on my knees. Kasi naman. Pano ko uuwi ng ganito?

"Huy." He nudged me. "Huy.." Panay ang 'poke' nya sakin. "Huy." Ginugulo na nya yung buhok ko. "HOOOOY PANGET." Sabay kurit sa braso ko. 

"TANTANAN MO NGA AKO! AT HINDI AKO PANGET.." Pasalamat ka, pagod na ko. Baka tumalsik ka na sa outer space kung may energy pa ko. ((((((ﾉﾟ⊿ﾟ)ﾉ

"I know." Huh? "Akala ko kasi.." 

Pinutol ko agad yung sasabihin nya. "I don't cry."

Nagulat yata sya kasi medyo matagal yung sagot nya. "You mean, you're not crying o sadyang you don't cry?"

I sighed. "I. don't. cry." With emphasis. 

"Okay." Naramdaman kong umupo sya sa tabi ko. It kinda feels nice to be with someone pag miserable ka.. lalo na ngayon. Hindi ko kasi alam kung ano nang sunod naming gagawin e. Siguro mga 10 minutes din kaming tahimik nang bigla syang tumayo at hinigit yung braso ko. "Tara."

Tinitigan ko sya. "Where?"

Sabay hila nya sa pulso ko at nagsimulang maglakad. "I'm taking you to my house."

"Okay.. Wait. WHAAAAAAAAAAT?!"  ( ﾟﾛﾟ)

<Enzo's POV>

Hindi ko rin alam kung anong pumasok sa utak ko at naisipan kong bitbitin tong si Klutzy sa bahay. Gusto ko na kasing umuwi talaga.Pero hindi ko naman sya pwedeng iwan dun. And.. ewan. It felt weird nung nakita ko syang nakaupo sa buhangin ng ganun. It felt na she's about to cry.. but she didn't. Kinagulat ko yung reaction nya. I mean, most girls cry in the verge of panic.. pero sya hindi. It's either hindi sya babae o.. Hehe. Pero I hate to admit it but she's stronger than she looks.

Patuloy ko parin syang hinigit hanggang makarating kami sa sakayan ng tricycle. Pumara ako ng trike at nilingon ko sya. "Sakay."

"What do you think you're doing?!" sabi nya habang pinandidilatan ako.

"Tch." I made an annoyed face at pinuwersa ko sya papasok ng trike. Syempre, I held her head down para hindi sya mauntog. I know hindi kami 'in good terms' pero ayoko namang kumalat ang dugo nya dito. Baka mamantsahan pa damit ko. Tsaka madaming testigo. Hehe.  (─‿‿─)

Papalag pa sana sya pero sumakay na agad ako at hinarangan ko agad ng binti ko yung labasan. "Hep. Tatakas ka pa e."

"LET. ME. GO!!! Ano ka ba Tardy!!! SHOOO! Layuan mo ko! RUN DEVIL RUN! AAAAAAAAAH!" 

ヾ(▼ﾍ▼；)

Ang lakas ng bunganga ng babaeng to. Gumamit pa ng lyrics ha. And now, hinahampas na nya ko gamit ang sarili kong bag. How can something so small be so annoying?!

"Can you just shut the eff up?!" sabi ko with all the authority in my voice. Naabsorb naman nya ata ung dominance sa boses ko kaya napatigil sya at napasandal sa likod nya. Haaaay salamat. Peace and quiet. (─‿‿─)

<Scythe's POV>

After what seemed to be a whole lifetime, nakarating kami sa village nila. OO, village nila. Nagtumpukan yata lahat ng kamag-anak nila dito kaya "Montenegro Estates" na ang pangalan nito. Echos. Sila na ang marami ang angkan. Sana hindi nya kaugali lahat.  (＞д＜)

 "Baba na." sabi nya when he got out of the tricycle. EHHH!

Kinulbit ko si Manong Tricycle Driver. "Manong, bilis. Paandarin mo na to. Take me away, Manong! TAKE ME AWAAAAAAAAY!" with matching paghigit sa braso ni Manong. (╥﹏╥)

"Tss." Nagsmirk si Tardy. "You look stupid." Binitawan ko na yung kapit ko kay Manong. I look stupid daw e. "And besides, wag nyong ihahatid yan. Wala yang pera." sabay smirk ulet at tumalikod. 

 Napahiya naman ako ng bahagya kaya bumababa narin ako at sinundan sya sa paglalakad. GRR! Nakakahighblood talaga tong taong to!! (ノಠ益ಠ)ノ

"Are we there yet?" sabi ko. Ano toh?! ADVENTURE ISLAND?! Ang layo na ng nilakad namin e.

Nilingon nya ko sabay cross ng arms nya. "Sa tingin mo ba hindi ako titigil kung nandun na tayo? Did I stop walking na ba?"

"You just did." (ʘ‿ʘ)

"AAAAAAAAAAARGH! HOW CAN YOU BE SO ANNOYING?!" He turned around again and started walking na naman. Whatever! And for the record, ginawa yata akong annoying ni Papa Jesus para patayin ka sa kunsomisyon! WAHAHA. 

Naisip ko na naman yung current dilemma ko. Wala akong pera, wala akong phone. Kahit ano wala ako sa ngayon. What the hell am I doing here pa? Hindi ko alam kung bahay talaga nila tong pupuntahan namin o dito nya ko papatayin. Frankly, I don't give a damn. Bahala na. Napatungo naman ako sa sudden realizations ko. (,_,*)

BOOGSH! "Araaaaaaaaaaaaaaaaaay!" Tumama yung ulo ko sa likod nya.

"ANO KA BA?! ADIK KA BA?!" sigaw nya. ヾ(｡｀Д´｡)ﾉ

"Hindi ako adik! CHE!" tinalikuran ko sya. Maglalakad na sana ako palayo pero hinawakan nya yung braso ko.

"We're here."

"DADDY!"

"DADDY!"

Huh? Daddy?! (⊙▂⊙)

(Sino kaya ang mga tumawag ng Daddy kay Enzo? ABANGAN!)