Home Ft Nalanta (VOLTOOID)

17

Ik trek Jesse zachtjes naar me toe. 'Wat rot.' Fluister ik zachtjes. Jeetje hoe kan ik zo gevoelloos zijn? Maar ik weet niet wat ik anders kan zeggen. Jesse laat mijn hand los en slaat die om me heen. Hij legt zijn hoofd tegen mijn schouder. Ik voel mijn shirt langzaam nat worden.

'Ze moeten ons wel hebben he' fluisterd Jesse. Ik glimlach bedroefd. Het voelt op een of andere manier wel fijn om iemand te troosten, al het is natuurlijk verschrikkelijk dat Jesse zich zo kut voelt. Zo zitten we een tijdje. Dan komt Jesse overeind met een onoprechte, waterige glimlach. Ik sta ook op.

'Gaan we zo slapen? Het is bijna elf uur en morgen heb je weer een demo!' Jesse kijkt verdrietig maar knikt. 'Ik slaap wel op de bank vanavond, jij moet even goed slapen' glimlach ik. Jesse kijkt me dankbaar aan.

Ik geef hem nog een knuffel en we houden elkaar stevig vast. 'Ik zie je morgen, zal ik het tegen Eva zeggen?' Jesse knikt 'wil je t even appen alsjeblieft? Dan ga ik slapen.' Ik knik en ga weer op de bank zitten. Jesse loopt naar boven en ik pak mijn mobiel. Oh ik heb Eva's nummer natuurlijk niet! Gelukkig zie ik Jesse's telefoon liggen. Ik twijfel even maar ontgrendel hem en start whatsapp op. Eva staat als tweede. Ik klik haar chat aan en begin te typen.

Ik: "Ehm Eva? Ben je nog wakker?" Zodra ik het verzonden heb komt ze online.
Eva: "Voor jou altijd Jes "
Ik: "Ik ben Destiny, ik moest jou appen van Jesse..."
Eva: "Is er iets met Jesse?"
Ik: "Ja t gaat over Carino"
Ik: "Hij is... dood"
Eva: "wat??? Moet ik komen?"
Ik: "Jesse is naar bed, maar misschien is het wel fijn om nog even met jou te praten voor de demo van morgen?"
Eva: "als jullie een uurtje eerder komen kunnen we nog even praten?!"
Ik: "dat zou denk ik wel fijn zijn, bedankt Eva!"
Eva: "hoe is het met jou?"
Ik slik en denk na. ineens begin ik te huilen. T is ook zo heftig allemaal!
Ik: "gaat wel"
Eva: "moeten we even bellen?"

Ik slik als ik een oproep krijg van Eva maar ik open hem wel.
'Hey' zeg ik. 'Hey Destiny, gaat alles goed daar?' Ik haal diep adem. 'J-ja t gaat wel' shit heeft ze gehoord dat ik huilde? 'Ahh Des, ik kom wel even langs' 'nee hoor hoeft niet, t gaat wel' zeg ik dapperder dan ik me voel. ' ik zit al in de auto' 'oh'. 'Ik ben er met twintig minuutjes oké?' 'Oke tot zo' zeg ik en ik hang op.

'tegen wie praatte je?' Ik schrik als ik Jesse's stem hoor. 'Eva.' Jesse komt naast me zitten en schrikt als hij me aankijkt. 'Je hebt gehuild!' 'Jij ook'.

We zitten een hele tijd op de bank. 'Wat is er eigenlijk gebeurd dan? Weet je dat?' Vraag ik tenslotte. Jesse knikt maar zegt niks.

'Eva.' Zeg ik als ik de deurbel hoor. Ik sta op en loop ik naar de voordeur. Ik laat Eva binnen en terwijl zij alvast doorloopt naar de woonkamer laat ik me tegen de muur vallen. "Des, niet gaan janken nu!" Zeg ik tegen mezelf. "Hou je in, voor Jesse!" Ik wacht even totdat mijn hartslag en ademhaling weer rustig gaan en ik er zeker van ben dat er geen tranen gaan komen. Dan loop ik de huiskamer in.

Eva knuffelt Jesse stevig en Jesse is weer aan het huilen. Eva aait over Jesse's haar, zo lief! Ik vraag aan Eva of ze wat wilt drinken maar ze schudt haar hoofd. Ik pak wel een glas water voor Jesse en zet die voor hem neer. Jesse glimlacht dankbaar.

Ik sta een beetje ongemakkelijk te kijken naar Jesse en Eva. Eva laat Jesse los en schuift op zodat ik naast haar kan gaan zitten. Eva slaat ook een arm om mij heen maar ik ontwijk haar blik en kijk naar Jesse.

Jesse huilt niet meer maar staart voor zich uit. 'Weet jij hoe het ging?' Vraagt Eva. Ondanks de rare verwoording begrijp ik haar meteen. 'De bel ging en we dachten dat het de pizzaboer was. Het was Jesse zijn moeder. Ik liet hen even alleen en ze hadden een vijf minuten lang gesprek. Daarna ging Jesse naar boven. Hij kwam pas na tienen beneden...' Eva knikt.

'Waarom zei je moeder het aan de deur en niet gewoon op een rustig moment Jes?' Jesse antwoord niet. Staart voor zich uit en bijt op zijn lip. 'Oh Jes' fluisterd Eva terwijl ze hem tegen zich aandrukt. Jesse begint weer te huilen. Ik merk dat ik zelf ook minder sterk begin te worden.

Ik slik. 'Eh, ik laat jullie even alleen.' Ik sta op en loop rechtstreeks naar boven. Ik plof op Jesse's bed en klem het kussen tussen mijn armen en gezicht. Het kussen is al heel vochtig. Van Jesse zijn tranen? Ik bijt hard op mijn lip. Ik mag nu niet gaan huilen, het gaat nu niet om mij! Ik ben echt egoïstisch!

meeeh als jesse of eva huilt huilt de hele wereld met ze mee