Codename: Princess Trigger (COMPLETED)

Trigger 05 - You are not alone

Therbie: "How was it?"

Belle: "What is?"

Therbie: "Meeting your friends."

Belle: "Not that easy to avoid them."

Therbie: "Then don't. It's better if you're always with them. Hindi mo naman kailangan layuan sila kung sila ang isa sa mga taong nagpapasaya sa'yo ngayon."

Nananahimik lang ako at napapalatak sa huli niyang sinabi.

Belle: "Do I look like i'm happy? When was the last time I felt that emotion?"

Tahimik na naman. Tanging mga ingay ng ibang agents-in-training ang naririnig namin. Walang nagsasalita. Hindi ko alam kung anong iniisip ng katabi ko at siguradong hindi niya alam ang naiisip ko.

Belle: (sigh) "I've been bearing the pain for four years, Therbie. Four years of sleepless nights, nightmares, instead of lessening the pain, parang mas lalo lang iyon nadadagdagan. Sa totoo lang nasu-suffocate na ako sa sakit. Pero hindi ko pwedeng pakawalan iyon e."

Therbie: "Why not?"

Belle: "Dahil iyon ang inspirasyon ko to move forward. And for me to be able to get the justice that my father deserve, Therbie. Kaya nga nakikita mo ako ngayon bilang agent at kung bakit kinaya ko ang training sa loob ng apat na taon kasi iyon ang motibasyon ko."

Therbie: "It must be hard on your shoes."

Belle: "Trust me. You wouldn't want to be in my shoes right now."

Matapos kong sabihin iyon ay hindi naman siya kumibo kaya matagal na naman ang katahimikan na namayani. 

After minutes passed by, he broke the silent atmosphere.

Therbie: "Sana sa pagkakataong ito, hindi mo na layuan ang mga kaibigan mo, Belle. Because they were the ones who can help you to lessen the pain you're bearing for quite a while."

I sighed deep. Negative thoughts started to resurface everytime I'm thinking about Selene and Ambia.

Belle: "What if.. I couldn't protect them? What if because of being with them, sila naman iyong mapahamak?"

Therbie: "Hindi mangyayari iyon, Belle, I'm sure of it. one-hundred and twenty percent sure."

Napatingin ako sa kanya na agad ko ring pinagsisihan dahil ang lapit na pala ng mukha niya sa akin. Ako ang unang naglayo ng mukha ko and face the other side. Nakakailang.

Belle: (Clearing throat) "P-paano ka naman nakakasiguro?"

Therbie: "K-kasi.. ikaw si Princess Trigger. The charismatic and cold and emotionless top one of Black Diamond Agency. That alone is enough reason kung bakit sigurado akong kaya mo silang protektahan."

Hindi ko napigilan ang mapangiti sa sinabi niya pero pina-seryoso ko rin ang mukha ko dahil ayokong makita niya na natutuwa ako sa sinabi niya. 

Therbie: "At Belle, You are not alone in this battle. Marami kaming agents na po-protekta sa iyo at sa mga kaibigan mo. Even to your family."

Hindi ko alam kung bakit pero pagkarinig ko ng sinabi niya ay bigla nalang tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan. When I heard the word 'family', si Mama at Kuya Pete ang pumasok sa isip ko kaya napaiyak akong lalo.

Suddenly, I felt those warm arms enveloping me into a hug and right there and then, I cried hard. I suddenly felt like i needed to cry the pain out of my heart and it feels great to be in Therbie's arms.

I like Therbie. I don't know when but I know what I'm feeling and that fast beating of my heart everytime he's smiling and looking at me. Pero kailangan kong pigilan ang nararamdaman ko sa kanya. Dahil ayokong madamay pa siya sa ka-miserablehan ng buhay ko.

Agad akong kumalas sa pagkakayakap niya at pilit kong pinakalma ang sarili ko na napagtagumpayan ko naman salamat sa diyos.

There was an awkward silence after that. 

Good timing naman na may nag-salita sa speaker. 

Ara: "Agents JT and Trigger, Boss summon you to the office. I repeat, Agents JT and Trigger, Boss summon you to the office."

Nauna na akong tumayo at naglakad while still feeling the fast beating of my heart in my chest na para akong aatakihin. Please not now!

End of PoV

#EditedVersion #NotAlone #TherbellMoment