Κεφάλαιο 17

1K 173 144
                                    


Προσποιούμαι πως είμαι καλά, τόσο επιτυχημένα, που ώρες ώρες νευριάζω με τον εαυτό μου που δεν επέλεξα τη σχολή καλών τεχνών για υποκριτική.

Εντυπωσιάζω ακόμη και τους ίδιους μου τους δαίμονες, που προφανώς και δεν ησυχάζουν ποτέ.

Η αγάπη- ο έρωτας και το μίσος, τα αισθήματα, τους τρέφουν κι απασχολούνται για λίγο, σύντομα όμως θα πεινάσουν κι εγώ θα αναγκαστώ να ψάξω ξανά για τροφή ξύνοντας πληγές κι ανοίγοντας άλλες, πιο φρέσκες που θα προσπαθήσω με το χρόνο να τις επουλώσω.

Στο τέλος, θα γεμίσω πληγές, οι παλιές θα ανοίγουν κι εμένα θα μου τελειώσουν οι επίδεσμοι και ποιος δίνει επιδέσμους σε καιρό πολέμου και κρίσης.

Ένιωθα και νιώθω πως όσο μιλάω με ανθρώπους, τόσο τα λόγια χάνουν τη σημασία τους. Ξέρεις, είναι αυτό που λες σε έναν στενό σου φίλο είτε φίλη, στην κολλητή σου, στους γονείς σου, στους συγγενείς σου, στα αδέρφια σου,  σε αγαπώ και το λες απλά επειδή πρέπει να το πεις και να το εννοείς και να βρίσκεται μέσα σε προτάσεις σου σα τυφλοσούρτης.

Μιλάμε χωρίς νόημα.

Υπεραναλύουμε σκέψεις, υποθέσεις και καταστάσεις μέχρι να γίνουν ανιαρές και βαρετές, αλλά δεν έχουμε και τίποτα άλλο να πούμε ή να κάνουμε, οπότε αναλύουμε κι αναλύουμε.

Κάνουμε και στήνουμε με το μυαλό μας καταστάσεις, παιχνίδια και σκεφτόμαστε εμάς με μία καλύτερη ζωή.

Υποσχόμαστε πως θα αλλάξουμε, μα μένουμε οι ίδιοι.

Χάνουμε τη βαρύτητα, χωρίς λόγο κι αιτία.

Δίνουμε καθημερινά αφορμές για τσακωμούς, επειδή θέλουμε λίγη δράση και στο τέλος καταλήγουμε μόνοι μας και τσακωμένοι με τη μισή τουλάχιστον κοινωνία.

Είμαστε παρτάκηδες και χεστήκαμε για το εάν ο άλλος πεθαίνει ή όχι, γιατί έχουμε κι εμείς προβλήματα.

Προσπαθούμε έμμεσα ή άμεσα να κλέψουμε ότι έχουν οι φίλοι μας και δεν έχουμε εμείς, ακόμη κι αν αυτό είναι ανεξέλεγκτα συναισθήματα για κάποιον άλλον. Προσπαθούμε να νιώσουμε κάτι μεγάλο και σωστό.

Ο εγωισμός μας κι η ζήλεια μας είναι μεγαλύτερα από το ίδιο μας το είναι.

Και τελικά, καταλήγουμε να καταστρεφόμαστε,
κυριολεκτικά και μεταφορικά από τον ίδιο μας τον εαυτό κι αναρωτιόμαστε πως στο διάολο καταντήσαμε έτσι.

𝓼𝓵𝓮𝓮𝓹Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα