My Lovely Roommate

Chapter 22

Kim

Sinundan ko palabas sila Steph ngunit paglabas ko isang umiiyak na Trish ang sumalubong sa akin.

"Nasaan si Steph?"

"Steph na naman?!"

"Nasaan siya Trish!tell me!"

"Pagkatapos mo akong paasahin yung bestfriend ko na naman?? You're unbelievable!"

"Trish look, I'm so sorry kung nasaktan kita" napayuko ako habang hawak ang kamay niya ngunit binawi niya ito.

"Ako nalang Kim, Ako nalang ang mahalin mo please Kim" napaluhod siya sa harap ko.

"Trish tumayo ka please, I want you to understand that di ito kasalanan ni Steph, I loved her long before we met. I'm sorry kung hindi ko kayang suklian ang love na pinapadama mo sakin, Mahal kita ngunit bilang isang kaibigan lang. Ayoko masira ang pagkakibigan niyo, kaya kong manatili sa tabi mo bilang kaibigan hanggang dun nalang Trish" napaiyak ako habang sinasabe ko ang mga salitang yon sakanya pilit ko syang pinapatayo at niyakap ko sya ng mahigpit alam kong di pa nya tanggap ang lahat pero I know soon she'll move on.

After the revelations and all the drama we sat in silence for a few seconds.

"Kim" tawag niya sa akin para basagin ang nakakabinging katahimikan.

Nilingon ko siya tumulo yung luha sa kaliwang mata, she cupped my face and wiped my tears using her thumb.

"Trish.. S-sorry.. Di ko naman.. Sinasadyang-" may mga hikbing kumakawala sa akin tuwing magsasalita ako she held my face tight inilagay nya ang magkabilang hinlalaki nya sa gilid ng bibig ko para pilitin akong pangitiin. "Shhh"

"Trish naman eh!" hinawakan ko ang magkabilang kamay niya.

"Ngumiti kana mas lalo kang gumagwapo kapag nakangiti ka" nakikita ko sa mga mata niyang gusto niyang pagaanin ang loob ko. HAY SANA DALAWA ANG PUSO KOOOO *Singing* eh kase naman ayoko rin siyang saktan eh naging mabuti rin naman siya sa akin.

"Trish, sorry-"she put her finger on my lips to stop me from talking.

"Shhh tama na ang sorry. Alam mo namang di kita matiis eh. Soon I'll recover and move on. Wrong timing lang talaga ako dahil si Steph na pala nag mamay-ari niyan" itinuro niya ang puso ko.

"If only I could love you both, I would definitely do that." binitawan niya ako at sumandal sa bench saka bumuntong hininga.

"But you can't." her voice cracked. I can feel her pain.

"Sorry, that's all I can say. I'm sorry." napayuko ako para itago ang mukha ko naiiyak na naman kase ako. Iyakin talaga ako.

"It's ok. Tanggap ko ng talbog ako sa beauty ni Bestfriend. Can you do me a favor?"

"Ano yun? Anything for you, Trish."

"Take care of her, Love her, fight for her and never ever make my bestfriend cry? Would you do that for me?" she looked at me seriously. I gulp as I heared those lines. It's not that I'm scared or what It's just that.. We're still hiding this, whatever we right now.

"Y-yes, Yes!I'll do that"

"Good coz if you don't, I'll break your neck" napalunok ako dahil napakaseryoso ng itsura nya.

"Oh well. Talo talaga ako ngayon. Kung alam ko lang din na pumapatol pala si bestpren eh siya nalang niligawan ko! Haha! Ingatan mo siya ha? Mahal ko yun kahit inahas niya ako! Ha ha!" tumawa siya sabay hampas sa balikat ko. Eto ba ang epekto ng pagiging Broken? Iiyak tapos tatawa?

"Trish.."

"Don't worry I'll be ok, siguro nga ito na ang tinatawag nilang karma. Oh fvck you Karma!" Sabay dirty finger pataas. Baliw na nga to. Ito na yung Trish na una kong nakilala.