Bab 4

2.5K 158 11
                                    

Keesokan harinya, aku terus kemas barang. Apabila sampai di rumah aku hanya jeling kak ngah.

"Apa jeling jeling. Korek biji mata baru tahu." Kata kak ngah.

"Misha!" Mama memukul lengan kak ngah. Sakitnya hati.

Aku naik atas duduk dalam bilik. Aku baring. Tok tok tok!

"Boleh along masuk?" Tanya along. Dah masuk baru nak bagitahu. Along tutup pintu.

"Masuk jelah." Jawab ku.

"Apa penyakit Ina?" Tanya Along. Aku tak perasan ada orang tengah dengar perbualan kami.

"Along, janji dengan Ina bukak memo lepas Ina pergi. 9889 tau password phone." Kataku sampai air mata ku jatuh.

"Kenapa Ina pasti sangat yang Ina akan pergi?" Tanya Along.

"Along, Ina sakit." Jawabku.

"Ina sakit apa?" Tanya along lagi.

"Ina ada kanser otak. Ianya kuat hingga boleh membunuh. Doktor cakap hanya ada beberapa bulan je lagi." Kata aku. Air mata dah jadi air terjun dah. Aku dengar tangisan dari along.

Tiba tiba....

"Kak ngah buat apa ni?!" Tanya adik lelaki ku separuh menjerit. Seseorang membuka pintu.

"Ina, kak ngah minta maaf." Kata kak ngah sambil memeluk ku.

"Esok lepas sekolah, along dan kak ngah jaga Ina ya." Kata along.

"Esok Ina pergi sekolah. Sebab Ina nak jumpa kawan kawan Ina. Nak minta maaf." Kata ku.

"Dengan keadaan macam ni? Tak payah." Kata Along. Aku senyap. Tiada rayuan kali ini.

3 bulan kemudian....

Amirul P.O.V.

Alhamdulillah, sudah tiga bulan berlalu. Keadaan Aina? Dia kata dah okey. Tapi tak tahu lah.

"ALONG!!" Kak ngah menjerit tiba tiba.

"Kenapa ngah?" Tanya aku.

"Ina, pengsan, drive pergi hospital. Cepat!" Kata Angah.

Satu keluarga tunggu di depan wad. Doktor keluar.

"Doktor, macam mana dengan anak saya?" Kata Mama.

"Maafkan saya. Allah lebih sayangkan dia. Dia disahkan meninggal. Kanser otak tu lebih kuat. Mari ikut saya uruskan jenazah tu." Kata kata doktor itu. Membuat aku terpaku. Ina, Ina janji tak nak tinggalkan along.

Flashback

"Along, Ina tak nak makan ubat. Pahit!" Kata Aina.

"Mana boleh. Nanti Ina sakit. Ina tinggalkan Along." Kataku.

"Yelah. Ina makan. Ina takkan tinggalkan alonglah. Ina janji." Kata Aina.

End Flashback

"Angah phone Ina!" Kata ku sebelum angah ikut doktor. Angah serahkan. Aku mahu buka. Tapi...

"Along dekat rumah nanti kita bukak sama sama. Baca sama sama." Kata Papa. Aku mengangguk.

---------------------

Aku melihat jenazah Aina. Mukanya bersih. Putih. Tapi.... tak sangka dia pergi awal.

"Ina, Ina jaga atuk dengan nenek kat sana ya." Kata Papa menahan air mata. Akhirnya jatuh juga air mata.

"Ina dah janji tak nak tinggalkan along." Aku bersuara sambil memegang kaki Aina yang dibaluti kain kafan. Sejuknya.

"Jaga atuk nenek kat sana ya. Papa dah pesan jaga diri. Papa nak Ina tahu papa selalu ingat dengan Ina. Papa selalu doakan Ina bahagia dengan atuk dan nenek di sana. Semua sayang Ina." Papa kata di depan semua orang. Sepupu. Saudara. Kawan kawan. Kawan kawan Aina datang juga. Semua menangis. Mengingati budak ceria ni.

Ingat lagi aku, Aina pijak kaki aku pastu aku merajuk. Semua tak nak pujuk. Aina je nak pujuk. Dia selalu ceria kan aku dengan perkataan yang selalu dia cakap.

"Along, tak hensemlah lelaki merajuk. Awek lari tau. Sebab lelaki tak macho kalau merajuk. Nampak lembik." Kata Aina masa cuba pujuk. Berguling guling aku ketawa. Tapi sekarang sape nak pujuk aku?

"Along, janganlah merajuk. Kalau Along merajuk tak nak belanja mouse baru." Terngiang ngiang perkataan dia pujuk aku kat telinga aku.

"Along, kalau Ina pergi, jangan nangis tau sebab Ina akan selalu di hati along." Teringat pula aku pada perkataan ni. Masa cakap hati along, dia buat bentuk ♡  pastu letak kat dada aku. Ya Allah, kau tempatkanlah adik ku di tempat orang yang beriman.

PengawasWhere stories live. Discover now