Lost Girl - Dan Howell

Episode 14

'Phil, phil, phil!' Phil laat geschrokken zijn lepel in zijn bakje cornflakes vallen wanneer ik de woonkamer in kom stormen, waardoor de melk alle kanten op vliegt en zijn blauwe shirt witte stippen geeft. 

'Oeps, sorry,' zeg ik, waarna ik met tegenover hem in een stoel laat vallen. Phil zucht en bekijkt zijn shirt, waarna hij een papiertje dat op tafel ligt pakt en het op zijn shirt begint te deppen. 

'Vertel op,' Phil legt het doekje weer op tafel en neemt een hap van zijn ontbijt, me vanonder zijn wimpers door aankijkend. Ik vouw mijn benen onder me en leg mijn handen op tafel, waarna ik weer naar Phil kijk.

'Dan en ik hebben iets bedacht,' begin ik, nu al hopend dat vil instemt. 'Aangezien Jasmijn op dit moment geen eigen huis heeft.'

Phil lijkt geïnteresseerd en legt zijn lepel in zijn bakje, me met opgetrokken wenkbrauwen nieuwsgierig aankijkend. Grijnzend blijf ik Phil aankijken tot hij gebaart dat ik verder moet gaan.

'Waarom komt Jasmijn niet een week hier? Dan heeft ze ook een soort van vakantie na al die stress. Ze kan boven slapen en dan kan ik wel bij Dan. Mag het?' Smekend kijk ik Phil met grote ogen aan, een stukje naar voren leunend, vol goeie hoop. Phil trekt een bedenkelijk gezicht. 

'En dat idee is ook van Dan?' Ik knik, een beetje verbaasd door zijn vraag, maar er geen aandacht aan bestedend. 

'Ik vind het op zich een goed idee, maar we moeten eerst zorgen dat alles goed geregeld is.' Meteen spring ik op van mijn stoel, die naar achteren met een klap op de grond valt, maar ik besteed er geen aandacht aan. Ik ren om de tafel heen naar Phil toe en geef hem een knuffel. Ongemakkelijk door de plotselinge beweging slaat Phil zijn armen ook om mij heen, en ik hoor hem zachtjes in mijn oor lachen. 

Ik zet zo snel als ik hem knuffelde weer een stap naar achteren en draai me op de bal van mijn voet om, waarna ik de kamer uit ren. Ik hoor Phil nog achter me lachen als ik Dan's kamer in ren. Hij staat net voorovergebogen over zijn bed om zijn laptop te pakken. Hij laat zijn arm met de laptop langs zijn lichaam vallen en meteen ren ik naar hem toe en leg springend mijn handen op zijn schouders. 

'Phil heeft ingestemd!' Dan schuift met zijn vrije hand lachend mijn handen van zijn schouder af. Hij legt zijn laptop op bed en laat zich daarna op bed vallen, mij mee trekkend. 

'En hij was het er meteen mee eens?' Ik schud mijn hoofd, nog steeds blij dat Phil überhaupt heet toegestemd dat ze komt. Dan schuift naar achteren zodat hij tegen de achterkant van zijn bed aan zit. Ik ga tegen hem aan zitten en leg mijn hoofd op zijn schouder om dromerig omhoog te kijken.

'Nee, maar hij vond het goed,' zeg ik, me naar Dan toe draaiend. 'Ze komt gewoon hierheen!'

'Het is nog niet allemaal zeker, wordt niet meteen te blij.' Ik rol mijn ogen, niet onder de indruk door Dan's opmerking. Phil heeft gezegd dat hij het goed vond, dus ik vertrouw erop dat het gaat gebeuren. Al moet er persoonlijk voor zorgen, Jasmijn komt deze kant op. 

'Maar je gaat er je best wel voor doen, toch? Dit betekent heel veel voor me.' Ik kijk met grote, smekende ogen op naar Dan, die lacht en een bevestigend knikje geeft. Hij buigt zich naar voren en drukt zijn lippen kort tegen mijn voorhoofd aan.

'Natuurlijk Meghan.' Mijn gezicht wordt meteen helemaal warm en ik weet honderd procent dat ik knalrood ben. Als ik vanuit mijn ooghoeken opzij kijk zie ik dat Dan's wangen ook rood zijn en ik giechel zachtjes. Dan kijkt mijn kant op en ik sla snel mijn blik neer. Ik moet het er echt eens met Dan over ons hebben, hoe erg ik er ook tegenop zie.

654 woorden

Sorry dat het zo kort is, maar ik had het grotendeels op kamp geschreven en wist ff niet wat ik eraan toe moest voegen. Ik wil dit boek niet veel langer maken omdat niet veel mensen het lezen, dus verwacht niet veel meer dan 3 hoofdstukken :-)

De hoofdstukken worden denk ik ook niet zo lang, maar ik zeg dit altijd en ze worden altijd langer, dus we'll see. 

TOEDELSSSSS