Mangle's Frightening Dangle // Dutch

~4~ Meeting the employees

Pov, Amy Fish, 2013, 8 nov

Vandaag is het dan zover. Mijn eerste werkdag bij Mangle's Frightening Dangle. Mark had de dayshift dus was al vroeg vertrokken. Ik zat nu aan de eettafel gezellig in m'n eentje een bakje cornflakes op te eten.

Als ik klaar ben, zet ik het lege bakje in de vaatwasser, pak ik m'n spullen en ga op pad. Op naar mijn eerste werkdag!

Het is nog maar 11:00AM, maar we zouden om 11:30AM een meeting hebben. Ik heb verder geen sms'jes of telefoontjes gekregen, dus het moet wel doorgaan.

Als ik bij het spooky restaurant aankom, staat Mark me al op te wachten. Hij loopt naar me toe en geeft me een knuffel.

"Hi!", zegt hij vrolijk. Zo te zien had hij het goed naar zijn zin! Dat is een goed teken. Nu zie ik al minder op tegen mijn nightshift.

"Hey!", zeg ik terug, "zo te zien heb je wel heel erg naar je zin gehad!", zeg ik lachend tegen Mark.

Mark lacht, "ja! Het was echt geweldig! Maar we moeten nu naar meneer RedGuy, dus ik zou opschieten als ik jou was..", zegt hij, "je wilt absoluut geen ruzie met hem. En hij zit al even te wachten."

Ik kijk verbaast op mijn horloge. "Huh?", zeg ik, "het is pas 11:25! We moesten er pas om 11:30 zijn!"

"Ja klopt. Maar heb je het sms'je niet gehad? Daar stond in 'een kwartier eerder komen.' ", zegt Mark.

"Oh..", zeg ik beschaamd. "Sorry"

Mark en ik lopen naar binnen. Als we binnenkomen in het, eigenlijk vrij kleine, kantoor van de baas, zit iedereen al op ons te wachten.
Met iedereen bedoel ik natuurlijk meneer RedGuy en twee andere medewerkers. Een voor de bewaking (natuurlijk waren wij dat technisch gezien ook) en een voor de elektronica, dacht ik.
Iedereen stelde zich voor en ging toen weer zitten.

"Zo", begon meneer RedGuy, "ik wil wat bespreken. Zoals iedereen al weet is dit restaurant net geopend. Er komen al veel klanten. Maar er zijn al een paar problemen opgedoken." Ik onderbrak hem.

"Problemen? Nu al? Het restaurant is pas sinds gisteren geopend!"

"Klopt, klopt. Maar mensen hebben geklaagd. Ze vonden dat de animatronics vreemd roken. Een soort rottende geur, zeiden ze. Ik vind het zelf ook vreemd. Die pakken zijn net nieuw! Ook hebben ze trouwens geklaagd over dat de animatronics de ouders vreemd aankijken-"

"Hoe bedoeld u 'vreemd'?", vroeg Mark.

"Ze lijken te staren, zeiden ze.", legt RedGuy uit.

"Vreemd..", zeg ik. Ik kijk de kamer rond. De andere medewerkers zeggen niet veel. Ze staren voor zich uit.

"Nou ja. Ik zou zeggen, doe er wat aan! Ik heb al contact opgenomen met bepaalde mensen. Zij komen kijken naar de animatronics. Maar jullie, houd ze goed in de gaten!"
Iedereen knikte van ja.
"Goed. Nou dan heb ik niks meer te zeggen. Ik moet nog wat zaken afhandelen. Ik geef hierbij Lisette de leiding.", riep RedGuy. Iedereen keek naar de vrouw van, ongeveer 21. Ze had donkerbruin haar en bruine ogen. Haar huid was net iets donkerder dan de rest van ons.  Ze zag er mooi uit en leek me best aardig.

Lisette knikte alleen maar.

RedGuy liep ondertussen de kamer uit. Ons achterlatend.

Ik keek naar Lisette. Ze glimlachte naar me.

"Dus,", begon ze, "ik hoorde dat dit je eerste werkdag word?"

Ik knikte. "Ja, klopt! Ik heb er best veel zin in!"

Lisette lacht. "Dat kan ik begrijpen, deze plek is ook best wel gaaf! Ik werk hier als het hoofd van de beveiliging, trouwens.", zei ze.

"Gaaf! Ik werk als nachtbewaker!" Haar gezicht betrok een beetje. "Wat is er?", vraag ik.

"Uhm.. Heb je gehoord wat er gebeurd 's nachts?", vraagt ze met een huiverende stem. Ik schud mijn hoofd.

"Nee.", zeg ik.

De andere medewerkster komt er nu ook bij zitten. Ze heet Romy.

"Die robots sporen niet helemaal..", begint Romy, "in de nacht, na 12:00AM, worden ze.. Ja.. Hoe zal ik het zeggen..? Anders..", zegt Romy.

"Anders?", vraag ik.

"Ja. Ze veranderen. Ze worden..- nouja ik bespaar je de details maar.. Daar moet je zelf achterkomen. Als ik het nu zeg, kom je hier waarschijnlijk nooit meer terug.. Maar geloof me, deze plek is best wel leuk als je er langer werkt!", zegt Lisette.

"Okey dan.", zeg ik maar. Ik zal het inderdaad zelf moeten uitzoeken..
"Nou, ik ga maar weer.", zeg ik, "ik heb nog even rust nodig om te voorkomen dat ik vannacht in slaap val tijdens mijn shift."

Lisette en Romy lachen naar me. "Is goed.", zeggen ze beide.
Ik geef ze een laatste glimlach, knik en loop dan weg.

Toch vind ik het vreemd. 'Anders', zeiden ze. Maar hoe anders? Ik vertrouw het niet.

Als ik thuis ben, plof ik gelijk in bed.
Eerst maar even uitrusten.