Hoofdstuk 7

404 6 3
                                    

Ik word langzaam wakker. Niet meer te herrinneren waar ik ben.
Ik doe mijn ogen open en kijk recht in de ogen van de jongen.
Ik spring van schrik op en krimp meteen weer in elkaar door de steek in mijn hoofd. Ik kreun even.
Hij doet niet. Hij zit daar gewoon. Me aan te staren. "Ik moet gaan" ik ren naar de deur met moeite en wil hem open doen. Ineens hoor ik voetstappen dichter bij komen en merk dat er 2 handen op mijn heupen liggen. "Asjeblieft blijf nog even" zegt de jongen hijgend in mijn nek. Ik duw zijn handen weg. "Ga weg" zeg ik. Ik heb geen kracht meer om iets te doen. Ik zou het liefst willen rennen. Weg van deze griezel.
Hij draait me om en probeerd mijn benen op te tillen. Ik trap om me een maar zonder succes. Hij heeft zijn handen op mijn billen liggen en hij zoent me. Ik sla hem van me af maar hij is zo sterk en ik ben zo zwak. Hij tilt me op gooit me op bed en voor ik het weet ligt ie op me met alleen maar zijn onderbroek aan. Hij houd mijn armen vast boven mijn hoofd en zoent me in mijn nek. Ineens hoor ik de deur open gaan.
Het is de andere jongen. "Wow dude doe normaal!" hij rent op ons af en trekt de jongen van het bed. Hij valt scheldend op de grond. "Godverdomme klootzak laat me met rust dit zijn niet jouw zaken!" de jongen die op de grond ligt probeerd terug op het bed te komen maar voordat ie het ook maar probeerd krijgt hij een klap in zijn gezicht. Hij licht kreunend van de pijn op de grond. Ik word van het bed opgetild en naar buiten gedragen. De jongen rent met me de gang uit en zet me in de lobby neer. "Gaat het?" hij houd me wel vast maar bij hem voelt het anders. Ik knik stilletjes.
"Waar is je kamer?"
Ik denk na.. Mijn kamer.. Kut! Mijn ouders!! Hoelang ben ik weg geweest?! Ik krijg ineens een wake up call. Ik bedank de jongen voor wat ie gedaan heeft en ren als een gek de trap op. Voor zover ik de trap op kan rennen bedoel ik.

Ik klop als een idioot op de deur. De deur word binnen 2 seconde open gedaan en mijn moeder staat voor de deur. Ik sluit me in haar armen en huil.

I'm only human Where stories live. Discover now