Babamın sesi çarptı kulaklarıma "AKİF!!!!" Bu adamın sesi neden bu kadar gürdü ki, alt kattan benim odama kadar yetiştiriyordu sesini.Hem neden buraya gelmiyordu, playstation oyunum yarı da kalmak zorunda mıydı? Derin bir iç çekip oyunu bıraktım ve odamdan çıkıp babamın bulunduğu odaya vardım. Babam salonun tam ortasında ellerini göğsünde birleştirmiş bir şekilde duruyor, annem ise beyaz renkteki tekli koltukta bacak bacak üstüne atmış bir vaziyette oturuyordu. Bakışlarım, babamın o ciddi yüz ifadesiyle karşılaşınca ellerim istemsiz çıkıvermişti ceplerimden. Bu adamın karşısında laubali görünmek tercihim değildi, daha doğrusu cesaret edebileceğim bir şey değildi desem yeridir. "Buyur babacığım" Sesim gayet efendi çıkmıştı. Babam anneme bir bakış attıktan sonra, geri sabitledi bende bakışlarını. "Oğlum, kendini hazırla... İmam-Hatip'e gideceksin" "İ... İmam ne?" Bu lügatımda bulunmayan kelimelerde neyin nesiydi?
