Yıllar sonra yolları ansızın kesişen bir adam, bir kadın. Ve bir aşk... Kaybolmuş bedenlerde tutkunun ahengiyle can bulan bir sevda. Kalp kırıkları, gönül yorgunlukları ve en çok da vicdan azabı. Sırlarla dolu bir gece... Ve o geceden geriye, ağır yaralarla savrulmuş iki insan. Verdiği sözün ardında durabilecek miydi genç adam? ◼️◼️◼️◼️"Ben aşkı bilmiyorum Ömer. Kalbimden hançerle söküp aldılar sevdamı, yaşarken öldürdüler beni. Ben aşk nedir bilmem. Bir seni bilirim, bir de adın geçince sıkışan kalbimi." "Sana aşkı öğreteceğim kırgın çiçek; andım olsun, öğreteceğim." ◼️◼️◼️◼️Almina'ya yaşam borcunu ödemek üzere, kendi dünyasinda söz vermişti Ömer. Verdiği sözün, pas tutmuş kalbini ateşe attiğindan habersizdi. Farkında olmadan, ikisi de cehennem ateşine doğru yürüyordu. Bilmeden yakmıştı kendini Almina. Ateşi, yarasına merhem olabilecek miydi? Aşk bir cehennem ateşiydi onlar için. Yanmak da vardı, küllerinden yeniden doğmak da...
